Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar 5. maí 2024 16:31 Katrín Jakobsdóttir hefur sagt skilið við stjórnmálin á meðan hún stendur í forsetaframboði, en hún ræður samt varaborgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins og einn helsta áróðursmann flokksins til sín. Þetta segir ótal margt um hennar framboð; meðal annars það að Sjálfstæðisflokkurinn lítur á hana sem sinn frambjóðanda, að hennar framboð er þar með orðið pólitískt, og að forsetaframbjóðandinn Katrín Jakobsdóttir sé orðin svo nátengd Sjálfstæðisflokknum að enginn annar kom til greina en Friðjón Friðjónsson, einn helsti almannatengsla sérfræðingur flokksins. Enginn úr hennar eigin stjórnmálaflokki, enginn óháður sérfræðingur, enginn nema Friðjón. Katrín veit að þá verður hennar framboð pólítískt og umdeilt, en henni er sama. Hún treystir á að hennar fylgi bíði ekki skaða af þessu - og Friðjón hefur örugglega fullvissað hana um það þetta yrði allt í stakasta lagi. Sjálfstæðisflokkurinn væri bara að leggja henni lið og hún myndi fá ótal tækifæri til þess að þakka fyrir sig þegar hún væri orðin forseti. Engar áhyggjur. Katrín Jakobsdóttir er tækifærissinni. Vinstri grænir eru komnir niður fyrir 5% í könnunum, og líklegt að flokkurinn þurrkist út í næstu Alþingiskosningum. Sambýlið við Sjálfstæðisflokk og Framsóknarflokk hefur kostað flokkinn lífið. Vinstri grænir, stjórnmálaflokkur undir stjórn Katrínar Jakobsdóttur, hefur sagt skilið við öll sín gildi, og gengur fyrst og fremst erinda útgerðar, fjármagnseigenda og norskra laxeldisfyrirtækja, eins og flokkurinn væri bara systurflokkur Sjálfstæðisflokksins. Og á ögurstundu, þegar allt virðist vonlaust, losnar embætti forseta Íslands, og þá stekkur Katrín frá borði hins sökkvandi skips og brosir framan í þjóðina hinu vel þekkta brosi vinsælasta stjórnmálamanns landsins. Hún treystir á að þegar kemur að kosningum verði allir búnir að gleyma rjúkandi rústunum sem hún skilur eftir sig, og hennar eigin mælska og landsfrægi persónuþokki skili henni embættinu. Hún veit sem er að stjórnmálamenn á Íslandi komast óhindrað upp með nokkurn veginn hvað sem er, og hún er lang besta dæmið um það. Hennar persónulega fylgi er algerlega óháð því hvernig hún hefur staðið sig sem forsætisráðherra, eða hvernig flokknum hennar reiðir af í skoðanakönnunum, og hún treystir því að gullfiskaminni kjósenda muni (gull)tryggja henni starfið. Katrín Jakobsdóttir er bara svo vel máli farin og alþýðleg, klár og viðkunnanleg, að það getur ekki verið að hún sé forhertur tækifærissinni, sem yfirgefur flokksfólk sitt og stuðningsfólk til margra ára, fyrir þægilega og þræl vel borgaða innivinnu á Bessastöðum. En þessi ákvörðun, að yfirgefa stjórnmálin þegar í harðbakkann slær, og nota persónufylgið í að stökkva yfir í forsetaembættið, er ekkert annað en útspekúleruð tækifærismennska. Staða hennar sem stjórnmálamaður, þrátt fyrir allt persónufylgið, er orðin vita vonlaus, og flokkurinn á leið í sögubækurnar. Tilkynning Guðna Th. um afsögn kom á fullkomnum tíma. Katrín getur hamrað á reynslu sinni og þekkingu á stjórnsýslunni og landsmálum almennt og notað ræðusnilldina og íslenskukunnáttuna til þess að koma vel út úr öllum viðtölum og umræðuþáttum, og þá er allt annað grafið og gleymt. Þetta plan getur ekki klikkað. Katrín Jakobsdóttir var matvælaráðherra í fjarveru Svandísar Svavarsdóttur þegar frumvarp um lagareldi var klárað í ráðuneytinu. Frumvarpið gerir ráð fyrir því að láta norskum laxeldisfyrirtækjum í té firði landsins um ókomna tíð, nánast ókeypis, og í ofanálag, að láta þessi sömu fyrirtæki sjá um eftirlit með sjálfum sér. Og frumvarpið virðir að vettugi allar áhyggjur af erfðablöndun - sem er orðin 71% í Noregi -, skaðlegum áhrifum á viðkvæma firði og fjölmargar aðrar athugasemdir sem hafa verið gerðar við þetta frumvarp. En Katrín sjálf gerði engar athugasemdir við þetta frumvarp, og fannst þetta eðlileg stjórnsýsla af hálfu sinnar ríkisstjórnar. Á vefsíðu Katrínar segir að forsetinn þurfi að "hafa góða dómgreind og hafa kjark til þess að gæta hagsmuna þjóðarinnar". Þetta frumvarp Vinstri grænna, Katrínar Jakobsdóttur, sýnir hvorki góða dómgreind né kjark til þess að gæta hagsmuna okkar; þvert á móti, einu hagsmunirnir sem gætt er að í þessu frumvarpi eru hagsmunir norsku laxeldisfyrirtækjanna. Hvergi örlar á kjarki til þess að vernda lífríki Íslands, og ef þetta er dæmi um "góða" dómgreind Katrínar Jakobsdóttur, þá hefur hún klárlega ekki dómgreindina sem þarf í þetta embætti, og skortir kjarkinn sömuleiðis. Katrín Jakobsdóttir segir að forseti Íslands þurfi að vera sameinandi afl þjóðarinnar. En stjórnmálamaðurinn Katrín hefur síður en svo verið sameinandi afl. Hún hefur til að mynda beitt sér fyrir sértækum aðgerðum til handa útgerðinni, með því að lækka veiðigjöld, þegar flokkurinn sagðist ætla að hækka þau, og það er alveg augljóst, af fylgi hennar flokks að dæma, að kjósendur, fólkið í landinu, eru ekki beint að fylkja sér bak við hana. Hún hefur sundrað sínum eigin flokki og hún hefur sundrað okkur íslendingum með ákvörðunum sem ganga gegn hagsmunum þjóðarinnar. Það má tala endalaust um samsteypustjórnmál og nauðsyn á að komast að samkomulagi við aðra stjórnarflokka til þess að rikisstjórnir haldi völdum, en fyrr má nú vera. Ef stjórnmálaflokkur eins og Vinstri grænir þarf að láta öll sín gildi lönd og leið í samsteypustjórn til þess eins að halda völdum sinna ráðherra, til hvers er þá flokkurinn? Til hvers eru þá gildin? Og ályktanir landsfunda og annað sem flokkurinn lætur frá sér fara? Þetta er greinilega allt merkingarlaust, því kjósendur hafa yfirgefið flokkinn, þeir sjá í gegnum sjónhverfingarnar sem Katrín býður upp á. Nú duga engin töfrabrögð þvi töfrarnir eru horfnir. Fólk sér að Katrínu er sama um stjórnmálaflokkinn Vinstri græna, það eina sem hún hefur áhuga á er að halda eigin völdum. Og fyrst hún er að missa völdin sem forsætisráðherra, þá er enn séns að halda sér í sviðsljósinu og hafa einhver völd með því að flýja eigið fyrirsjáanlega skipsbrot og hrifsa til sín forsetaembættið. Katrín Jakobsdóttir hefur marga kosti, eins og við vitum mætavel. En sem forseti yrði hún aldrei þetta sameinandi afl sem forsetinn þarf svo sannarlega að vera, sem Guðni Th. hefur svo sannarlega verið. Það þarf einhver annar frambjóðandi af taka við af honum sem forseti Íslands. Höfundur er kjósandi í forsetakosningum 2024. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Forsetakosningar 2024 Forsetakosningar 2024 Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Þegar réttindin þín eru tekin í burtu af stjórnvöldum Jón Frímann Jónsson Skoðun Hví styður Ísland vopnakaup fyrir Úkraínu? Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Geirfuglar Sigríðar Hagalín Þór Saari Skoðun Stöðvum störukeppnina Sigmar Guðmundsson Skoðun Um flug geirfuglsins Sigríður Hagalín Björnsdóttir Skoðun Það eina örugga í lífinu Ingibjörg Isaksen Skoðun 10 sekir menn gangi lausir Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Pólitísk sjálfsmörk í Laugardalnum – aðför að skólastarfi Helgi Áss Grétarsson,Marta Guðjónsdóttir Skoðun Stórhættulegir ágallar á örorkufrumvarpi ríkisstjórnarinnar Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun Það eina örugga í lífinu Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hví styður Ísland vopnakaup fyrir Úkraínu? Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Stöðvum störukeppnina Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Þegar réttindin þín eru tekin í burtu af stjórnvöldum Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Aukin lífsgæði - fimm leiðir að bættri vellíðan Bryndís Hrönn B. Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Síðasta hálmstrá Vinstri grænna í höndum Bjarkeyjar Olsen Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Pólitísk sjálfsmörk í Laugardalnum – aðför að skólastarfi Helgi Áss Grétarsson,Marta Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Vara við meiriháttar skorti á kopar eftir 2025 Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Þingmenn opnið augun og finnið kjarkinn Jón Hjaltason skrifar Skoðun Láttu ekki plata þig! Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Bókahilla er ekki bókasafn Unnar Geir Unnarsson skrifar Skoðun 10 sekir menn gangi lausir Guðný S. Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hvað er að frétta í lífi án frétta? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Geirfuglar Sigríðar Hagalín Þór Saari skrifar Skoðun Lokun pósthúsa – ferli sem vonandi á sér enga hliðstæðu Björn Bjarki Þorsteinsson,Unnur Valborg Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Fjarheilbrigðisþjónusta Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Kæri útskriftarárgangur 2024, grunnskólans í Stykkishólmi Rannveig Ernudóttir skrifar Skoðun Yfirlýsing Hagsmunasamtaka brotaþola og Öfga Tanja M. Ísfjörð Magnúsdóttir,Ólöf Tara Harðardóttir,Hulda Hrund Guðrúnar Sigmundsdóttir,Guðný S. Bjarnadóttir skrifar Skoðun Sniglaráðherrann Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Fulltrúi fólksins kjörinn forseti - enn á ný Andrés Jónsson skrifar Skoðun Velmegun Íslands er háð alþjóðaöryggi Smári McCarthy skrifar Skoðun Ekkert svar..... Ingunn Ósk Sturludóttir skrifar Skoðun Endurskoðun á hjálpartækjahugtakinu Telma Sigtryggsdóttir skrifar Skoðun Stóru fjölmiðlarnir töpuðu kosningunum Sverrir Björnsson skrifar Skoðun Milljarðar fyrir verri viðskiptakjör Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „Drekkum í dag og iðrumst á morgun!“ Valgerður Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Fyrirbærið Wolt - Að taka allan gróðann en enga ábyrgð Halldór Oddsson,Saga Kjartansdóttir skrifar Skoðun Skuggasund Margrét Kristín Blöndal skrifar Skoðun Verndun hvala á alþjóðlegum degi hafsins Micah Garen skrifar Skoðun Misþyrming íslenskunnar í boði gervigreinds flugfélags: „Icelandair endurræsir afþreyingu, keppnisskyrði flugbjúgukeppnissins og eventýralega þvælu“ María Helga Guðmundsdóttir. skrifar Sjá meira
Katrín Jakobsdóttir hefur sagt skilið við stjórnmálin á meðan hún stendur í forsetaframboði, en hún ræður samt varaborgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins og einn helsta áróðursmann flokksins til sín. Þetta segir ótal margt um hennar framboð; meðal annars það að Sjálfstæðisflokkurinn lítur á hana sem sinn frambjóðanda, að hennar framboð er þar með orðið pólitískt, og að forsetaframbjóðandinn Katrín Jakobsdóttir sé orðin svo nátengd Sjálfstæðisflokknum að enginn annar kom til greina en Friðjón Friðjónsson, einn helsti almannatengsla sérfræðingur flokksins. Enginn úr hennar eigin stjórnmálaflokki, enginn óháður sérfræðingur, enginn nema Friðjón. Katrín veit að þá verður hennar framboð pólítískt og umdeilt, en henni er sama. Hún treystir á að hennar fylgi bíði ekki skaða af þessu - og Friðjón hefur örugglega fullvissað hana um það þetta yrði allt í stakasta lagi. Sjálfstæðisflokkurinn væri bara að leggja henni lið og hún myndi fá ótal tækifæri til þess að þakka fyrir sig þegar hún væri orðin forseti. Engar áhyggjur. Katrín Jakobsdóttir er tækifærissinni. Vinstri grænir eru komnir niður fyrir 5% í könnunum, og líklegt að flokkurinn þurrkist út í næstu Alþingiskosningum. Sambýlið við Sjálfstæðisflokk og Framsóknarflokk hefur kostað flokkinn lífið. Vinstri grænir, stjórnmálaflokkur undir stjórn Katrínar Jakobsdóttur, hefur sagt skilið við öll sín gildi, og gengur fyrst og fremst erinda útgerðar, fjármagnseigenda og norskra laxeldisfyrirtækja, eins og flokkurinn væri bara systurflokkur Sjálfstæðisflokksins. Og á ögurstundu, þegar allt virðist vonlaust, losnar embætti forseta Íslands, og þá stekkur Katrín frá borði hins sökkvandi skips og brosir framan í þjóðina hinu vel þekkta brosi vinsælasta stjórnmálamanns landsins. Hún treystir á að þegar kemur að kosningum verði allir búnir að gleyma rjúkandi rústunum sem hún skilur eftir sig, og hennar eigin mælska og landsfrægi persónuþokki skili henni embættinu. Hún veit sem er að stjórnmálamenn á Íslandi komast óhindrað upp með nokkurn veginn hvað sem er, og hún er lang besta dæmið um það. Hennar persónulega fylgi er algerlega óháð því hvernig hún hefur staðið sig sem forsætisráðherra, eða hvernig flokknum hennar reiðir af í skoðanakönnunum, og hún treystir því að gullfiskaminni kjósenda muni (gull)tryggja henni starfið. Katrín Jakobsdóttir er bara svo vel máli farin og alþýðleg, klár og viðkunnanleg, að það getur ekki verið að hún sé forhertur tækifærissinni, sem yfirgefur flokksfólk sitt og stuðningsfólk til margra ára, fyrir þægilega og þræl vel borgaða innivinnu á Bessastöðum. En þessi ákvörðun, að yfirgefa stjórnmálin þegar í harðbakkann slær, og nota persónufylgið í að stökkva yfir í forsetaembættið, er ekkert annað en útspekúleruð tækifærismennska. Staða hennar sem stjórnmálamaður, þrátt fyrir allt persónufylgið, er orðin vita vonlaus, og flokkurinn á leið í sögubækurnar. Tilkynning Guðna Th. um afsögn kom á fullkomnum tíma. Katrín getur hamrað á reynslu sinni og þekkingu á stjórnsýslunni og landsmálum almennt og notað ræðusnilldina og íslenskukunnáttuna til þess að koma vel út úr öllum viðtölum og umræðuþáttum, og þá er allt annað grafið og gleymt. Þetta plan getur ekki klikkað. Katrín Jakobsdóttir var matvælaráðherra í fjarveru Svandísar Svavarsdóttur þegar frumvarp um lagareldi var klárað í ráðuneytinu. Frumvarpið gerir ráð fyrir því að láta norskum laxeldisfyrirtækjum í té firði landsins um ókomna tíð, nánast ókeypis, og í ofanálag, að láta þessi sömu fyrirtæki sjá um eftirlit með sjálfum sér. Og frumvarpið virðir að vettugi allar áhyggjur af erfðablöndun - sem er orðin 71% í Noregi -, skaðlegum áhrifum á viðkvæma firði og fjölmargar aðrar athugasemdir sem hafa verið gerðar við þetta frumvarp. En Katrín sjálf gerði engar athugasemdir við þetta frumvarp, og fannst þetta eðlileg stjórnsýsla af hálfu sinnar ríkisstjórnar. Á vefsíðu Katrínar segir að forsetinn þurfi að "hafa góða dómgreind og hafa kjark til þess að gæta hagsmuna þjóðarinnar". Þetta frumvarp Vinstri grænna, Katrínar Jakobsdóttur, sýnir hvorki góða dómgreind né kjark til þess að gæta hagsmuna okkar; þvert á móti, einu hagsmunirnir sem gætt er að í þessu frumvarpi eru hagsmunir norsku laxeldisfyrirtækjanna. Hvergi örlar á kjarki til þess að vernda lífríki Íslands, og ef þetta er dæmi um "góða" dómgreind Katrínar Jakobsdóttur, þá hefur hún klárlega ekki dómgreindina sem þarf í þetta embætti, og skortir kjarkinn sömuleiðis. Katrín Jakobsdóttir segir að forseti Íslands þurfi að vera sameinandi afl þjóðarinnar. En stjórnmálamaðurinn Katrín hefur síður en svo verið sameinandi afl. Hún hefur til að mynda beitt sér fyrir sértækum aðgerðum til handa útgerðinni, með því að lækka veiðigjöld, þegar flokkurinn sagðist ætla að hækka þau, og það er alveg augljóst, af fylgi hennar flokks að dæma, að kjósendur, fólkið í landinu, eru ekki beint að fylkja sér bak við hana. Hún hefur sundrað sínum eigin flokki og hún hefur sundrað okkur íslendingum með ákvörðunum sem ganga gegn hagsmunum þjóðarinnar. Það má tala endalaust um samsteypustjórnmál og nauðsyn á að komast að samkomulagi við aðra stjórnarflokka til þess að rikisstjórnir haldi völdum, en fyrr má nú vera. Ef stjórnmálaflokkur eins og Vinstri grænir þarf að láta öll sín gildi lönd og leið í samsteypustjórn til þess eins að halda völdum sinna ráðherra, til hvers er þá flokkurinn? Til hvers eru þá gildin? Og ályktanir landsfunda og annað sem flokkurinn lætur frá sér fara? Þetta er greinilega allt merkingarlaust, því kjósendur hafa yfirgefið flokkinn, þeir sjá í gegnum sjónhverfingarnar sem Katrín býður upp á. Nú duga engin töfrabrögð þvi töfrarnir eru horfnir. Fólk sér að Katrínu er sama um stjórnmálaflokkinn Vinstri græna, það eina sem hún hefur áhuga á er að halda eigin völdum. Og fyrst hún er að missa völdin sem forsætisráðherra, þá er enn séns að halda sér í sviðsljósinu og hafa einhver völd með því að flýja eigið fyrirsjáanlega skipsbrot og hrifsa til sín forsetaembættið. Katrín Jakobsdóttir hefur marga kosti, eins og við vitum mætavel. En sem forseti yrði hún aldrei þetta sameinandi afl sem forsetinn þarf svo sannarlega að vera, sem Guðni Th. hefur svo sannarlega verið. Það þarf einhver annar frambjóðandi af taka við af honum sem forseti Íslands. Höfundur er kjósandi í forsetakosningum 2024.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Pólitísk sjálfsmörk í Laugardalnum – aðför að skólastarfi Helgi Áss Grétarsson,Marta Guðjónsdóttir Skoðun
Skoðun Pólitísk sjálfsmörk í Laugardalnum – aðför að skólastarfi Helgi Áss Grétarsson,Marta Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Lokun pósthúsa – ferli sem vonandi á sér enga hliðstæðu Björn Bjarki Þorsteinsson,Unnur Valborg Hilmarsdóttir skrifar
Skoðun Yfirlýsing Hagsmunasamtaka brotaþola og Öfga Tanja M. Ísfjörð Magnúsdóttir,Ólöf Tara Harðardóttir,Hulda Hrund Guðrúnar Sigmundsdóttir,Guðný S. Bjarnadóttir skrifar
Skoðun Fyrirbærið Wolt - Að taka allan gróðann en enga ábyrgð Halldór Oddsson,Saga Kjartansdóttir skrifar
Skoðun Misþyrming íslenskunnar í boði gervigreinds flugfélags: „Icelandair endurræsir afþreyingu, keppnisskyrði flugbjúgukeppnissins og eventýralega þvælu“ María Helga Guðmundsdóttir. skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Pólitísk sjálfsmörk í Laugardalnum – aðför að skólastarfi Helgi Áss Grétarsson,Marta Guðjónsdóttir Skoðun