Má „ég líka“ fá hærri laun? Inga María Hlíðar Thorsteinson skrifar 30. mars 2018 19:34 Orðið „en“ er ótrúlega lítið orð en voldugt. Það getur umturnað heilu setningunum og loforðunum. „Hann lofaði að vera henni trúr en hélt síðan framhjá.“ „Barnið ætlaði að kaupa sér snúð en átti svo ekki fyrir honum.“ „Ríkisstjórnin segist vilja gera störf í heilbrigðiskerfinu meira aðlaðandi en...“ Nú standa ljósmæður í kjarabaráttu. Mjög þreytt. Deilunni var vísað til Ríkissáttasemjara í byrjun febrúar en lítið hefur gerst síðan þá. Eitt af markmiðum ljósmæðra er að tryggja að þær lækki ekki í launum við að bæta við sig tveggja ára framhaldsnámi við hjúkrunarréttindin sín. Hjúkrunarfræðingar eru nefnilega margir hverjir á hærri launum en ljósmæður, þrátt fyrir að hjúkrunarleyfi sé forgangskrafa inn í ljósmóðurnámið. Hvers konar vitleysa er þetta? Enginn ætti að lækka í launum við að bæta við sig framhaldsmenntun sem gerir bæði kröfur um ákveðið grunnám og starfsleyfi. Enginn ætti að lækka í launum við að taka á sig meiri ábyrgð og meiri sérhæfingu í starfi sem byggir á sama grunni. Þetta hljómar allt svo borðliggjandi en einhverra hluta vegna finnst samninganefnd ríkisins það ekki. Og maður spyr sig réttilega hvers vegna ekki. Ljósmæður finna fyrir ótrúlega miklum meðbyr frá þjóðinni og þær hafa flestalla með sér, nema fólkið sem þær eru að semja við. Viðræðurnar hafa nær ekkert þokast áfram en fyrir skömmu síðan varð loks breyting þar á. Hagfræðingur á vegum BHM bauðst til að koma með ljósmæðrunum á fund og tala þeirra máli. Í samninganefnd ríkisins eru bæði karlar og konur en í viðræðunum við ljósmæður hafa þó aðallega verið karlar á fundunum. Eftir að hagfræðingurinn, sem vill svo til að er karlmaður, bauð ljósmæðrum krafta sína og stuðning og mætti með þeim á fundinn, þá varð hljóðið í samninganefndinni allt annað. Orðunum var beint til hans, hann var beðinn um að draga fram ákveðin gögn, og það var meira að segja svolítið gantast á fundinum. Andrúmsloftið létt. Þarna voru samankomnir menn með viti að tala saman. Konurnar þarna einhvers staðar með. Ég skil mæta vel að það sé ekki hægt að hækka opinber laun hjá einni starfsstétt án þess að valda höfrungahlaupi og uppnámi á vinnumarkaðnum. En, ljósmæður eru fámenn stétt og réttmæt og eðlileg leiðrétting á launum þeirra er ekki kostnaðarsöm fyrir ríkið. Þær tilheyra elstu kvennastétt landsins og hafa alla tíð þurft að berjast hart fyrir launum sínum. Enn þann dag í dag standa þær í harðri deilu við nokkra aðila sem eru ekkert annað en milligöngumenn ríkisstjórnarinnar sem hefur endanlegt vald í þessu máli. Það að ljósmæður hafi þurft að fá utanaðkomandi fulltrúa til liðs við sig, sem vill svo til að er karlmaður, til þess að viðræðurnar þokuðust eitthvað áfram finnst mér segja allt sem segja þarf. Nú er ég kannski svolítið ósanngjörn, kannski hefði eitthvað gerst þó svo að karlinn hefði verið kona. En þetta virkar samt eins og fullmikil tilviljun fyrir mér. Höfundur er hjúkrunarfræðingur og ljósmóðurnemi Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Þrír dæmigerðir dagar skemmtiferðaskipafarþega í júlí Ingvar Örn Ingvarsson Skoðun „Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Dagur til umhugsunar Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Minnisleysi eða þekkingarskortur? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Stórhættulegir ágallar á örorkufrumvarpi ríkisstjórnarinnar Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Að leysa vandann með quick fix Guðbrandur Einarsson Skoðun Dáin og deyjandi dýr en engin neyð? Linda Karen Gunnarsdóttir Skoðun Siðferðileg heilindi Háskóla Íslands á tímum þjóðarmorðs Háskólafólk fyrir Palestínu Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson Skoðun Skoðun Skoðun Athugasemdir við grein um samgöngumál Þórarinn Hjaltason skrifar Skoðun Riðulaust Ísland! Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun „Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur skrifar Skoðun Siðferðileg heilindi Háskóla Íslands á tímum þjóðarmorðs Háskólafólk fyrir Palestínu skrifar Skoðun Stórhættulegir ágallar á örorkufrumvarpi ríkisstjórnarinnar Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Þrír dæmigerðir dagar skemmtiferðaskipafarþega í júlí Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Minnisleysi eða þekkingarskortur? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Dáin og deyjandi dýr en engin neyð? Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Dagur til umhugsunar Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Að leysa vandann með quick fix Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Var upplýsingagjöf í covidfaraldrinum upplýsingaóreiða? Steingrímur Atlason skrifar Skoðun Mikilvægi íþróttafélaga Lárus Sigurðsson skrifar Skoðun Sumargjafir Gunnar Ingi Björnsson skrifar Skoðun Þar sem er reykur þar er… Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Betur má ef duga skal Kristinn Árni L. Hróbjartsson skrifar Skoðun Menningarlegur og sáttfús forseti Aldís Aðalbjarnardóttir skrifar Skoðun Leið að hraðari innviðauppbyggingu Sölvi Sturluson skrifar Skoðun Viltu bjarga heiminum? Samfélagsdrifnar loftslagslausnir Inga Rós Antoníusdóttir skrifar Skoðun Hugleiðingar í aðdraganda kosninga Þuríður Helga Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Lýðskrum eða minnisleysi? Þorvaldur Þorvaldsson skrifar Skoðun Stuðningur við langtímakjarasamninga Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Baldur er minn forseti Hjalti Vignisson skrifar Skoðun Vits er þörf þeim er víða ratar- um gagnsemi og glapræði gervigreindar Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Að læra nýtt tungumál og sýna þolinmæði Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Það er mikill munur á þeim sem vanda sig og hinum sem vanda sig ekki Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Það sem spurt var um - en svörin þunn og kom kannski ekki á óvart Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Að rækta garðinn sinn Eva Dögg Davíðsdóttir skrifar Skoðun Dánaraðstoð og siðareglur lækna Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Vörður á veginum framundan Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Umferðarreglur og öryggi fyrir Hjólað í vinnuna Ágúst Mogensen skrifar Sjá meira
Orðið „en“ er ótrúlega lítið orð en voldugt. Það getur umturnað heilu setningunum og loforðunum. „Hann lofaði að vera henni trúr en hélt síðan framhjá.“ „Barnið ætlaði að kaupa sér snúð en átti svo ekki fyrir honum.“ „Ríkisstjórnin segist vilja gera störf í heilbrigðiskerfinu meira aðlaðandi en...“ Nú standa ljósmæður í kjarabaráttu. Mjög þreytt. Deilunni var vísað til Ríkissáttasemjara í byrjun febrúar en lítið hefur gerst síðan þá. Eitt af markmiðum ljósmæðra er að tryggja að þær lækki ekki í launum við að bæta við sig tveggja ára framhaldsnámi við hjúkrunarréttindin sín. Hjúkrunarfræðingar eru nefnilega margir hverjir á hærri launum en ljósmæður, þrátt fyrir að hjúkrunarleyfi sé forgangskrafa inn í ljósmóðurnámið. Hvers konar vitleysa er þetta? Enginn ætti að lækka í launum við að bæta við sig framhaldsmenntun sem gerir bæði kröfur um ákveðið grunnám og starfsleyfi. Enginn ætti að lækka í launum við að taka á sig meiri ábyrgð og meiri sérhæfingu í starfi sem byggir á sama grunni. Þetta hljómar allt svo borðliggjandi en einhverra hluta vegna finnst samninganefnd ríkisins það ekki. Og maður spyr sig réttilega hvers vegna ekki. Ljósmæður finna fyrir ótrúlega miklum meðbyr frá þjóðinni og þær hafa flestalla með sér, nema fólkið sem þær eru að semja við. Viðræðurnar hafa nær ekkert þokast áfram en fyrir skömmu síðan varð loks breyting þar á. Hagfræðingur á vegum BHM bauðst til að koma með ljósmæðrunum á fund og tala þeirra máli. Í samninganefnd ríkisins eru bæði karlar og konur en í viðræðunum við ljósmæður hafa þó aðallega verið karlar á fundunum. Eftir að hagfræðingurinn, sem vill svo til að er karlmaður, bauð ljósmæðrum krafta sína og stuðning og mætti með þeim á fundinn, þá varð hljóðið í samninganefndinni allt annað. Orðunum var beint til hans, hann var beðinn um að draga fram ákveðin gögn, og það var meira að segja svolítið gantast á fundinum. Andrúmsloftið létt. Þarna voru samankomnir menn með viti að tala saman. Konurnar þarna einhvers staðar með. Ég skil mæta vel að það sé ekki hægt að hækka opinber laun hjá einni starfsstétt án þess að valda höfrungahlaupi og uppnámi á vinnumarkaðnum. En, ljósmæður eru fámenn stétt og réttmæt og eðlileg leiðrétting á launum þeirra er ekki kostnaðarsöm fyrir ríkið. Þær tilheyra elstu kvennastétt landsins og hafa alla tíð þurft að berjast hart fyrir launum sínum. Enn þann dag í dag standa þær í harðri deilu við nokkra aðila sem eru ekkert annað en milligöngumenn ríkisstjórnarinnar sem hefur endanlegt vald í þessu máli. Það að ljósmæður hafi þurft að fá utanaðkomandi fulltrúa til liðs við sig, sem vill svo til að er karlmaður, til þess að viðræðurnar þokuðust eitthvað áfram finnst mér segja allt sem segja þarf. Nú er ég kannski svolítið ósanngjörn, kannski hefði eitthvað gerst þó svo að karlinn hefði verið kona. En þetta virkar samt eins og fullmikil tilviljun fyrir mér. Höfundur er hjúkrunarfræðingur og ljósmóðurnemi
„Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur Skoðun
Skoðun „Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur skrifar
Skoðun Siðferðileg heilindi Háskóla Íslands á tímum þjóðarmorðs Háskólafólk fyrir Palestínu skrifar
Skoðun Stórhættulegir ágallar á örorkufrumvarpi ríkisstjórnarinnar Jóhann Páll Jóhannsson skrifar
Skoðun Vits er þörf þeim er víða ratar- um gagnsemi og glapræði gervigreindar Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar
Skoðun Það er mikill munur á þeim sem vanda sig og hinum sem vanda sig ekki Sigurður G. Guðjónsson skrifar
Skoðun Það sem spurt var um - en svörin þunn og kom kannski ekki á óvart Sigurður Páll Jónsson skrifar
„Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur Skoðun