Kennarakarakter Erla Björg Gunnarsdóttir skrifar 8. mars 2016 07:00 Þegar ég var fjórtán ára var mér hent út úr tíma fyrir að rífa kjaft. Bókstaflega fleygt út úr kennslustofunni. Kennarinn náði taki á jakkakraganum og buxnastrengnum. Svo lyfti hann 150 sentimetrunum á loft, opnaði dyrnar með öðrum fætinum og henti mér fram á þröngan ganginn. Ég lenti á veggnum. Ég meiddi mig ekki en stoltið var sært. Það hafði verið þaggað niður í hroku litlu. Þetta var fyrir tíma mentors og hundrað tölvupósta á dag frá kennurum til foreldra. Mamma fékk enga hegðunarskýrslu en ég valdi sjálf að tuða yfir þessu við kvöldverðarborðið. Mamma sagði að ég þyrfti að hætta að vera svona óþolandi. Þar með var málið útrætt. Þessi kennari hafði mikil áhrif á mig. Hann leyfði sér að vera manneskja í starfi sínu. Með tilfinningar, karakter og breyskleika. Hann skipti skapi og var sannarlega stundum ósanngjarn, eins og við hin. En líka ferlega skemmtilegur, eins og við hin. Honum ofbauð og við gátum sært hann. Og hann varð brjálaður og við skömmuðumst okkar. En við glöddum hann líka og ég veit að honum þótti raunverulega vænt um okkur. Mér fannst hann alvöru og ég bar mikla virðingu fyrir honum. Við lestur fréttar um foreldri sem íhugar að kæra kennara fyrir vanrækslu því barnið hans snerti gúmmíkurl á skólatíma, varð mér hugsað til gamla kennarans míns (og reyndar líka til þess þegar við vorum send út að tína sígarettustubba.) Kennarastarfið hefur breyst mikið á stuttum tíma. Kennarar eru undir foreldrasmásjá í formi endalausra samskipta. Þeir kenna börnum sem hafa alist upp við að þau eigi alltaf rétt á skoðunum og megi alltaf tjá þær – og í mörgum tilfellum hafi alltaf rétt fyrir sér. Ungæðisleg réttlætiskennd undir ofverndun ofurforeldra. Leiðin til að vinna við slík skilyrði hlýtur að vera skapgelding og karaktersneyðing. Ég myndi alla daga frekar vilja klessa á vegg. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Erla Björg Gunnarsdóttir Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir Skoðun Hver er ábyrgð Icelandair? Sævar Þór Jónsson Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Dauði vefsíðunnar eins og við þekkjum hana Kristján Már Hauksson Skoðun
Þegar ég var fjórtán ára var mér hent út úr tíma fyrir að rífa kjaft. Bókstaflega fleygt út úr kennslustofunni. Kennarinn náði taki á jakkakraganum og buxnastrengnum. Svo lyfti hann 150 sentimetrunum á loft, opnaði dyrnar með öðrum fætinum og henti mér fram á þröngan ganginn. Ég lenti á veggnum. Ég meiddi mig ekki en stoltið var sært. Það hafði verið þaggað niður í hroku litlu. Þetta var fyrir tíma mentors og hundrað tölvupósta á dag frá kennurum til foreldra. Mamma fékk enga hegðunarskýrslu en ég valdi sjálf að tuða yfir þessu við kvöldverðarborðið. Mamma sagði að ég þyrfti að hætta að vera svona óþolandi. Þar með var málið útrætt. Þessi kennari hafði mikil áhrif á mig. Hann leyfði sér að vera manneskja í starfi sínu. Með tilfinningar, karakter og breyskleika. Hann skipti skapi og var sannarlega stundum ósanngjarn, eins og við hin. En líka ferlega skemmtilegur, eins og við hin. Honum ofbauð og við gátum sært hann. Og hann varð brjálaður og við skömmuðumst okkar. En við glöddum hann líka og ég veit að honum þótti raunverulega vænt um okkur. Mér fannst hann alvöru og ég bar mikla virðingu fyrir honum. Við lestur fréttar um foreldri sem íhugar að kæra kennara fyrir vanrækslu því barnið hans snerti gúmmíkurl á skólatíma, varð mér hugsað til gamla kennarans míns (og reyndar líka til þess þegar við vorum send út að tína sígarettustubba.) Kennarastarfið hefur breyst mikið á stuttum tíma. Kennarar eru undir foreldrasmásjá í formi endalausra samskipta. Þeir kenna börnum sem hafa alist upp við að þau eigi alltaf rétt á skoðunum og megi alltaf tjá þær – og í mörgum tilfellum hafi alltaf rétt fyrir sér. Ungæðisleg réttlætiskennd undir ofverndun ofurforeldra. Leiðin til að vinna við slík skilyrði hlýtur að vera skapgelding og karaktersneyðing. Ég myndi alla daga frekar vilja klessa á vegg.