Nestisbox 2.1 Ívar Halldórsson skrifar 7. nóvember 2016 10:04 Barnakosningarnar yljuðu mér um kosninga-hjartarætur í kosningasjónvarpinu um daginn. Það var frábært að sjá upplýsingaþyrsta krakka rýna í pólitíkina og mynda sér skoðun á því hverjir væru, að þeirra mati, best til þess fallnir að stýra þjóðarskútunni okkar. En betur má ef duga skal. Persónulega hefur mér fundist áhugi og skilningur komandi kynslóðar á stjórnmálum vera af skornum skammti í þjóðfélagi okkar. Meira að segja margt fólk sem komið er á eða yfir tvítugsaldurinn hefur nánast engan skilning á stefnu stjórnmálaflokkanna. Það veldur manni einnig óneitanlega áhyggjum þegar fólk á tvítugsaldri veit ekki hver forsætisráðherra, fjármálaráðherra eða forseti Íslands er. Öxlum er gjarnan yppt og áhuginn í of mörgum tilfellum nánast enginn. Áhuginn kemur auðvitað ekki með aldrinum einum og sér. Það þarf markvisst að fræða unga fólkið um mikilvægi þess að kjósa rétt - að það er ekki sama hverjir fá umboð til að taka stóru ákvarðanirnar fyrir þjóð okkar. Mér þætti skynsamlegt að sjá grunnskólana taka meiri þátt í að styrkja stoðir þjóðfélagslegrar og pólitískrar meðvitundar komandi kynslóða. Hlutverk grunnskóla er að undirbúa einstaklinga undir lífið. Lestur, reikningur, saga og líffræði eru mikilvægir múrsteinar í þekkingarvegginn. En að mínu mati þarf að styrkja þennan vegg enn betur. Skilningur ungs fólks á innlendum stjórnmálum er gífurlega mikilvægur. Um leið og það fær kosningarétt þarf þetta unga fólk að geta kosið með festu þann flokk sem það telur geta mótað besta farveginn fyrir þá þekkingu sem það hefur þegar aflað sér í undirstöðunámi. Grunnskólar þurfa að tryggja börnum okkar gott og fjölbreytt vegarnesti fyrir lífið hér á landi. Klárlega hljóta uppfærð undirstöðuatriði í íslenskum stjórnmálum að vera ómissandi í nestisboxið. Ég er viss um að þátttaka í kosningum yrði betri ef betur væri haldið á spöðunum í þessum efnum. Menntamálaráðuneytið mætti kannski halda fund um hvort tímabært sé að uppfæra nestisbox grunnskólabarna, og menntskælinga, þegar kemur að grunnþekkingu á íslenskum stjórnmálum. Þá er eitt annað sem mætti að mínu mati kenna unga fólkinu okkar í grunnskólum; en það er hvernig á að sækja um starf. Maður verður var við að þverskurður umsækjenda er lítið upplýstur um hvernig á að bera sig að í atvinnuviðtali. Illa útfylltar umsóknir eru afhendar af ungu fólki sem mætir niðurlútt inn á skrifstofu starfsmannastjóra; ógreitt í skítugum fötum og jafnvel með headphone í eyrunum í atvinnuviðtalinu sjálfu. Því miður er það orðið mun sjaldgæfara nú á dögum en áður var að sjá snyrtilegar, vel lyktandi og sjálfsöruggar ungar manneskjur sækja um störf með faglega ferilskrá í farteskinu. Unga fólkið byrjar snemma að taka þátt í atvinnulífinu. Margir ungir einstaklingar fá sér vinnu samhliða námi í grunnskóla eða menntaskóla. En það virðist þó ekki hafa fengið þann stuðning sem það í raun þyrfti til að geta fetað sín fyrstu skref með reisn inn á braut atvinnulífsins. Það er að mínu mati kominn tími til að uppfæra veganestisboxið hjá ungu kynslóðinni og búa arftaka okkar betur undir íslenskt þjóðlíf. Allir þeir sem áttu þátt í að gera barnakosningarnar að veruleika í kosningarsjónvarpinu um daginn eiga svo sannarlega hrós skilið! Þetta er vonandi forsmekkur á frekari farsæld í þessum efnum. Vonandi verður Nestisbox 2.1 kynnt til leiks fljótlega. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ívar Halldórsson Mest lesið Valdatafl Skák og Mát! Lárus Guðmundsson Skoðun Miðflokkurinn: fjarverandi í landi tækifæranna Lilja Hrund Lúðvíksdóttir Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Íslensk kjör á íslenskum vinnumarkaði Kristrún Frostadóttir Skoðun Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir Skoðun Það sem „gleymist“ að segja Sigmar Guðmundsson Skoðun Viðbrögð við vanlíðan ungmenna Sandra Björk Birgisdóttir Skoðun Nýtt upphaf hjá Vinstri grænum Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Við getum ekki beðið í 131 ár Jódís Skúladóttir Skoðun Þegar Joe Camel varð jafngóður vinur barnanna og Mikki mús Eyrún Magnúsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Laxalús og varnir gegn henni Jón Sveinsson skrifar Skoðun En hér er ég ekkert... Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Við getum ekki beðið í 131 ár Jódís Skúladóttir skrifar Skoðun Nýtt upphaf hjá Vinstri grænum Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Íslensk kjör á íslenskum vinnumarkaði Kristrún Frostadóttir skrifar Skoðun Viðbrögð við vanlíðan ungmenna Sandra Björk Birgisdóttir skrifar Skoðun Valdatafl Skák og Mát! Lárus Guðmundsson skrifar Skoðun FO: Hvernig getur þú skipt sköpum fyrir konur í Súdan? Áslaug Eva Björnsdóttir skrifar Skoðun Tvö útspil Pírata fyrir notendur heilbrigðiskerfisins Halldóra Mogensen,Eva Sjöfn Helgadóttir skrifar Skoðun Miðflokkurinn: fjarverandi í landi tækifæranna Lilja Hrund Lúðvíksdóttir skrifar Skoðun Við stöndum saman með réttindum táknmálsins! Mordekaí Elí Esrason skrifar Skoðun Það sem „gleymist“ að segja Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Hvar er fótspor stjórnvalda gegn vinnumansali? Þorbjörrg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þegar Joe Camel varð jafngóður vinur barnanna og Mikki mús Eyrún Magnúsdóttir skrifar Skoðun Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Sjá meira
Barnakosningarnar yljuðu mér um kosninga-hjartarætur í kosningasjónvarpinu um daginn. Það var frábært að sjá upplýsingaþyrsta krakka rýna í pólitíkina og mynda sér skoðun á því hverjir væru, að þeirra mati, best til þess fallnir að stýra þjóðarskútunni okkar. En betur má ef duga skal. Persónulega hefur mér fundist áhugi og skilningur komandi kynslóðar á stjórnmálum vera af skornum skammti í þjóðfélagi okkar. Meira að segja margt fólk sem komið er á eða yfir tvítugsaldurinn hefur nánast engan skilning á stefnu stjórnmálaflokkanna. Það veldur manni einnig óneitanlega áhyggjum þegar fólk á tvítugsaldri veit ekki hver forsætisráðherra, fjármálaráðherra eða forseti Íslands er. Öxlum er gjarnan yppt og áhuginn í of mörgum tilfellum nánast enginn. Áhuginn kemur auðvitað ekki með aldrinum einum og sér. Það þarf markvisst að fræða unga fólkið um mikilvægi þess að kjósa rétt - að það er ekki sama hverjir fá umboð til að taka stóru ákvarðanirnar fyrir þjóð okkar. Mér þætti skynsamlegt að sjá grunnskólana taka meiri þátt í að styrkja stoðir þjóðfélagslegrar og pólitískrar meðvitundar komandi kynslóða. Hlutverk grunnskóla er að undirbúa einstaklinga undir lífið. Lestur, reikningur, saga og líffræði eru mikilvægir múrsteinar í þekkingarvegginn. En að mínu mati þarf að styrkja þennan vegg enn betur. Skilningur ungs fólks á innlendum stjórnmálum er gífurlega mikilvægur. Um leið og það fær kosningarétt þarf þetta unga fólk að geta kosið með festu þann flokk sem það telur geta mótað besta farveginn fyrir þá þekkingu sem það hefur þegar aflað sér í undirstöðunámi. Grunnskólar þurfa að tryggja börnum okkar gott og fjölbreytt vegarnesti fyrir lífið hér á landi. Klárlega hljóta uppfærð undirstöðuatriði í íslenskum stjórnmálum að vera ómissandi í nestisboxið. Ég er viss um að þátttaka í kosningum yrði betri ef betur væri haldið á spöðunum í þessum efnum. Menntamálaráðuneytið mætti kannski halda fund um hvort tímabært sé að uppfæra nestisbox grunnskólabarna, og menntskælinga, þegar kemur að grunnþekkingu á íslenskum stjórnmálum. Þá er eitt annað sem mætti að mínu mati kenna unga fólkinu okkar í grunnskólum; en það er hvernig á að sækja um starf. Maður verður var við að þverskurður umsækjenda er lítið upplýstur um hvernig á að bera sig að í atvinnuviðtali. Illa útfylltar umsóknir eru afhendar af ungu fólki sem mætir niðurlútt inn á skrifstofu starfsmannastjóra; ógreitt í skítugum fötum og jafnvel með headphone í eyrunum í atvinnuviðtalinu sjálfu. Því miður er það orðið mun sjaldgæfara nú á dögum en áður var að sjá snyrtilegar, vel lyktandi og sjálfsöruggar ungar manneskjur sækja um störf með faglega ferilskrá í farteskinu. Unga fólkið byrjar snemma að taka þátt í atvinnulífinu. Margir ungir einstaklingar fá sér vinnu samhliða námi í grunnskóla eða menntaskóla. En það virðist þó ekki hafa fengið þann stuðning sem það í raun þyrfti til að geta fetað sín fyrstu skref með reisn inn á braut atvinnulífsins. Það er að mínu mati kominn tími til að uppfæra veganestisboxið hjá ungu kynslóðinni og búa arftaka okkar betur undir íslenskt þjóðlíf. Allir þeir sem áttu þátt í að gera barnakosningarnar að veruleika í kosningarsjónvarpinu um daginn eiga svo sannarlega hrós skilið! Þetta er vonandi forsmekkur á frekari farsæld í þessum efnum. Vonandi verður Nestisbox 2.1 kynnt til leiks fljótlega.
Skoðun Tvö útspil Pírata fyrir notendur heilbrigðiskerfisins Halldóra Mogensen,Eva Sjöfn Helgadóttir skrifar
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar