Hvar hvílir ábyrgðin á bættum heimi? Sandra Rán Ásgrímsdóttir skrifar 22. febrúar 2017 08:12 Við gerum okkur flest grein fyrir því hvað þarf að gera til þess að tryggja að komandi kynslóðir geti búið við sambærilegar aðstæður og við búum við í dag. Við þurfum að draga úr losun gróðurhúsa lofttegunda og huga að sjálfbærri nýtingu á náttúruauðlindum. Undirritun Parísarsáttmálans var stórt skref í rétta átt en líkt og komið hefur fram þá þarf mikið að breytast til að markmið sem þar eru sett fram náist. Hvernig getum við þá tryggt að árangur náist – á hverjum hvílir ábyrgðin? Hvert skref í rétta átt, hversu stórt sem það er, skiptir máli. Árangur byggist ekki aðeins á því að stjórnvöld beiti þeim aðferðum og hvötum sem þau hafa valda á eða á aðgerðum einstaklinga. Fyrirtæki og stofnanir gegna einnig mikilvægu hlutverki í því að árangur náist í loftslagsmálum. Fyrirtæki og stofnanir eru leiðandi afl í samfélaginu, kannanir sýna að einstaklingar sem að t.d. flokka í vinnunni eru líklegri til þess að gera það líka heima hjá sér. Á vinnustöðum hvílir því mikil ábyrgð þegar kemur að því að sýna gott fordæmi og vinna að bættri umhverfisvitund í samfélaginu. Hver vinnustaður er ólíkur öðrum og sérsniðin stefnumótun í samstarfi við starfsfólk sem tekur á þeim þáttum sem að snertir starfsemi fyrirtækis eða stofnunarinnar er besta leiðin að árangri. Innleiðing stefnu sem felur í sér mælanleg markmið getur aðstoðað vinnustaði við að skilgreina hvar það getur haft áhrif og fylgjast með árangri sínum. Huga þarf ekki aðeins að starfseminni sjálfri heldur einnig hagsmunaaðilum og virðiskeðju vinnustaðar við mótun stefnunnar ásamt áhrifum þess á umhverfi og samfélag í víðu samhengi. Slíka stefnu er hægt að kalla sjálfbærnistefnu vinnustaðar þar sem hún tekur tillit til áhrifa á bæði umhverfi og samfélag með það að upplagi að stuðla að sjálfbærri þróun. Innleiðing sjálfbærnistefnu hjá fyrirtækjum þarf ekki að vera flókið ferli og byggist í megindráttum á því sama og önnur stefnumörkun. Fyrst þarf að kortleggja hvar vinnustaðurinn stendur þegar kemur að umhverfismálum, auðlindanotkun og neikvæðum umhverfisáhrifum. Að því loknu eru sett niður markmið um úrbætur, leiðir til að ná þeim markmiðum og mælikvarðar til að meta frammistöðu. Lykilatriði er að skilgreina mælikvarða en það gerir vinnustað kleift að fylgjast með árangri sínum og hvar þarf að gera betur. Það þarf ekki að byrja á því að bjarga heiminum og oft er gott að byrja á raunhæfum markmiðum. Fyrsta verkefnið getur því verið að setja sér markmið um að draga úr úrgangi eða pappírsnotkun á vinnustað og í framhaldinu eru skilgreindar aðgerðir til þess að ná markmiðum. Með tímanum er hægt að fjölga markmiðunum og gera þau víðtækari og metnaðarfyllri. Staðreyndin er sú að margar hendur vinna létt verk og ef við leggjum öll okkar af mörkum eru meiri líkur en minni á að við getum dregið úr áhrifum loftslagsbreytinga – ábyrgðin um bættan heim hvílir á okkur öllum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Miðflokkurinn: fjarverandi í landi tækifæranna Lilja Hrund Lúðvíksdóttir Skoðun Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir Skoðun Það sem „gleymist“ að segja Sigmar Guðmundsson Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Tvö útspil Pírata fyrir notendur heilbrigðiskerfisins Skoðun Þegar Joe Camel varð jafngóður vinur barnanna og Mikki mús Eyrún Magnúsdóttir Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Hvar er fótspor stjórnvalda gegn vinnumansali? Þorbjörrg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Við stöndum saman með réttindum táknmálsins! Mordekaí Elí Esrason Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason Skoðun Skoðun Skoðun Valdatafl Skák og Mát! Lárus Guðmundsson skrifar Skoðun FO: Hvernig getur þú skipt sköpum fyrir konur í Súdan? Áslaug Eva Björnsdóttir skrifar Skoðun Tvö útspil Pírata fyrir notendur heilbrigðiskerfisins skrifar Skoðun Miðflokkurinn: fjarverandi í landi tækifæranna Lilja Hrund Lúðvíksdóttir skrifar Skoðun Við stöndum saman með réttindum táknmálsins! Mordekaí Elí Esrason skrifar Skoðun Það sem „gleymist“ að segja Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Hvar er fótspor stjórnvalda gegn vinnumansali? Þorbjörrg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þegar Joe Camel varð jafngóður vinur barnanna og Mikki mús Eyrún Magnúsdóttir skrifar Skoðun Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Sjá meira
Við gerum okkur flest grein fyrir því hvað þarf að gera til þess að tryggja að komandi kynslóðir geti búið við sambærilegar aðstæður og við búum við í dag. Við þurfum að draga úr losun gróðurhúsa lofttegunda og huga að sjálfbærri nýtingu á náttúruauðlindum. Undirritun Parísarsáttmálans var stórt skref í rétta átt en líkt og komið hefur fram þá þarf mikið að breytast til að markmið sem þar eru sett fram náist. Hvernig getum við þá tryggt að árangur náist – á hverjum hvílir ábyrgðin? Hvert skref í rétta átt, hversu stórt sem það er, skiptir máli. Árangur byggist ekki aðeins á því að stjórnvöld beiti þeim aðferðum og hvötum sem þau hafa valda á eða á aðgerðum einstaklinga. Fyrirtæki og stofnanir gegna einnig mikilvægu hlutverki í því að árangur náist í loftslagsmálum. Fyrirtæki og stofnanir eru leiðandi afl í samfélaginu, kannanir sýna að einstaklingar sem að t.d. flokka í vinnunni eru líklegri til þess að gera það líka heima hjá sér. Á vinnustöðum hvílir því mikil ábyrgð þegar kemur að því að sýna gott fordæmi og vinna að bættri umhverfisvitund í samfélaginu. Hver vinnustaður er ólíkur öðrum og sérsniðin stefnumótun í samstarfi við starfsfólk sem tekur á þeim þáttum sem að snertir starfsemi fyrirtækis eða stofnunarinnar er besta leiðin að árangri. Innleiðing stefnu sem felur í sér mælanleg markmið getur aðstoðað vinnustaði við að skilgreina hvar það getur haft áhrif og fylgjast með árangri sínum. Huga þarf ekki aðeins að starfseminni sjálfri heldur einnig hagsmunaaðilum og virðiskeðju vinnustaðar við mótun stefnunnar ásamt áhrifum þess á umhverfi og samfélag í víðu samhengi. Slíka stefnu er hægt að kalla sjálfbærnistefnu vinnustaðar þar sem hún tekur tillit til áhrifa á bæði umhverfi og samfélag með það að upplagi að stuðla að sjálfbærri þróun. Innleiðing sjálfbærnistefnu hjá fyrirtækjum þarf ekki að vera flókið ferli og byggist í megindráttum á því sama og önnur stefnumörkun. Fyrst þarf að kortleggja hvar vinnustaðurinn stendur þegar kemur að umhverfismálum, auðlindanotkun og neikvæðum umhverfisáhrifum. Að því loknu eru sett niður markmið um úrbætur, leiðir til að ná þeim markmiðum og mælikvarðar til að meta frammistöðu. Lykilatriði er að skilgreina mælikvarða en það gerir vinnustað kleift að fylgjast með árangri sínum og hvar þarf að gera betur. Það þarf ekki að byrja á því að bjarga heiminum og oft er gott að byrja á raunhæfum markmiðum. Fyrsta verkefnið getur því verið að setja sér markmið um að draga úr úrgangi eða pappírsnotkun á vinnustað og í framhaldinu eru skilgreindar aðgerðir til þess að ná markmiðum. Með tímanum er hægt að fjölga markmiðunum og gera þau víðtækari og metnaðarfyllri. Staðreyndin er sú að margar hendur vinna létt verk og ef við leggjum öll okkar af mörkum eru meiri líkur en minni á að við getum dregið úr áhrifum loftslagsbreytinga – ábyrgðin um bættan heim hvílir á okkur öllum.
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar