Að kalla eftir umræðunni Heiðar Guðnason skrifar 6. mars 2017 10:45 Um daginn sá ég Bjarna Ben tala með munninum – eins og pólítíkusar eiga til að gera. Þarna var hann í stuttu innslagi hjá öðrum hvorum miðlinum sem hefur efni á því að senda fréttamann niður í ráðuneytið til að taka viðtal. Viðtalið sjálft snerist um einhverja skýrslu sem hann hafði – eða hafði ekki – trassað að skila. Eitthvað á þá leið að hann hefði vísvitandi haldið upplýsingum sem höfðu getað haft neikvæð áhrif á kosningabaráttuna. Svona eins og ég sagði stundum við foreldra mína þegar ég hafði fengið lélega einkunn í grunnskóla: „Nei, það eru bara ekki komnar niðurstöður úr prófinu ennþá, skrítið.“ Hvað með það, hvort sem að BB gerði eða gerði ekki það sem hann hefði átt að gera eða ekki gera skiptir ekki endilega máli akkúrat á þessari stundu. Það var var hins vegar eitt sem hann sagði í þessu viðtali sem stóð upp úr og sat eftir undir skelinni. Ég man ekki hvernig hann orðaði þetta nákvæmlega en eins og mig minnir (líklegast rangt) þá var hann að ítreka málstað sinn með miklum tilfinningum og síðan sagði hann orðrétt: „[…] ég kalla eftir umræðunni.“ Það hvernig hann notaði frasann að kalla eftir umræðunni fannst mér ekki endilega falla að því hvernig ég myndi vilja að frasinn yrði notaður. Ef mig minnir rétt (líklegast ekki þó) þá notaði háttvirtur forsætisráðherra frasann ég kalla eftir umræðunni eins og ef umræðan færi fram þá myndi hún staðfesta það sem hann hefði þegar sagt væri rétt. Ég held að það sé hægt að nota frasann á skilvirkari hátt, með ögn meiri auðmýkt. Tökum dæmi: Fyrir mjög skömmu rakst ég á þessa mynd á strætóskýli og mundi samstundis eftir grein sem ég hafði lesið fyrir nokkrum misserum. Greinin hét Hvar eru konurnar í byggingariðnaði og ég man að eftir að hafa lesið greinina fannst mér (líklegast byggt á misskilningi) að höfundur hefði ekki reynt að svara spurningunni almennilega. Hann hefði í raun bara sett fram góð rök fyrir ágæti fjölbreytni í byggingariðnaði án þess að kafa nægilega djúpt í ástæðuna á bakvið. Ég held að enginn einn viti ástæðuna af hverju það eru svona fáar konur í byggingariðnaði. Ég held hins vegar að það séu margir sem hver í sínu horni hafi einhverja vitneskju sem hulin er öðrum og með því að sameina þekkingarbrotum sé hægt að mála upp nokkuð góða heildarmynd af hlutunum. Þess vegna er það skynsamlegt að þegar maður er ekki viss um eitthvað að spyrja aðra hvort þeir viti eitthvað meira eða jafnvel betur um málið en maður gerir sjálfur. Í slíkum tilfellum, þegar maður hefur ekki (og veit af því) að maður hefur ekki allar upplýsingarnar til að skilja málið til hlítar er gott að spyrja aðra. Í slíkum tilfellum er gott að kalla eftir umræðunni, ekki þegar maður veit svarið. Ég veit ekki hvers vegna það eru svona fáar konur í byggingariðnaði en ég kalla eftir umræðunni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir Skoðun Það sem „gleymist“ að segja Sigmar Guðmundsson Skoðun Þegar Joe Camel varð jafngóður vinur barnanna og Mikki mús Eyrún Magnúsdóttir Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Hvar er fótspor stjórnvalda gegn vinnumansali? Þorbjörrg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Miðflokkurinn: fjarverandi í landi tækifæranna Lilja Hrund Lúðvíksdóttir Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason Skoðun Við stöndum saman með réttindum táknmálsins! Mordekaí Elí Esrason Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Skoðun Skoðun Miðflokkurinn: fjarverandi í landi tækifæranna Lilja Hrund Lúðvíksdóttir skrifar Skoðun Við stöndum saman með réttindum táknmálsins! Mordekaí Elí Esrason skrifar Skoðun Það sem „gleymist“ að segja Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Hvar er fótspor stjórnvalda gegn vinnumansali? Þorbjörrg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þegar Joe Camel varð jafngóður vinur barnanna og Mikki mús Eyrún Magnúsdóttir skrifar Skoðun Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Sjá meira
Um daginn sá ég Bjarna Ben tala með munninum – eins og pólítíkusar eiga til að gera. Þarna var hann í stuttu innslagi hjá öðrum hvorum miðlinum sem hefur efni á því að senda fréttamann niður í ráðuneytið til að taka viðtal. Viðtalið sjálft snerist um einhverja skýrslu sem hann hafði – eða hafði ekki – trassað að skila. Eitthvað á þá leið að hann hefði vísvitandi haldið upplýsingum sem höfðu getað haft neikvæð áhrif á kosningabaráttuna. Svona eins og ég sagði stundum við foreldra mína þegar ég hafði fengið lélega einkunn í grunnskóla: „Nei, það eru bara ekki komnar niðurstöður úr prófinu ennþá, skrítið.“ Hvað með það, hvort sem að BB gerði eða gerði ekki það sem hann hefði átt að gera eða ekki gera skiptir ekki endilega máli akkúrat á þessari stundu. Það var var hins vegar eitt sem hann sagði í þessu viðtali sem stóð upp úr og sat eftir undir skelinni. Ég man ekki hvernig hann orðaði þetta nákvæmlega en eins og mig minnir (líklegast rangt) þá var hann að ítreka málstað sinn með miklum tilfinningum og síðan sagði hann orðrétt: „[…] ég kalla eftir umræðunni.“ Það hvernig hann notaði frasann að kalla eftir umræðunni fannst mér ekki endilega falla að því hvernig ég myndi vilja að frasinn yrði notaður. Ef mig minnir rétt (líklegast ekki þó) þá notaði háttvirtur forsætisráðherra frasann ég kalla eftir umræðunni eins og ef umræðan færi fram þá myndi hún staðfesta það sem hann hefði þegar sagt væri rétt. Ég held að það sé hægt að nota frasann á skilvirkari hátt, með ögn meiri auðmýkt. Tökum dæmi: Fyrir mjög skömmu rakst ég á þessa mynd á strætóskýli og mundi samstundis eftir grein sem ég hafði lesið fyrir nokkrum misserum. Greinin hét Hvar eru konurnar í byggingariðnaði og ég man að eftir að hafa lesið greinina fannst mér (líklegast byggt á misskilningi) að höfundur hefði ekki reynt að svara spurningunni almennilega. Hann hefði í raun bara sett fram góð rök fyrir ágæti fjölbreytni í byggingariðnaði án þess að kafa nægilega djúpt í ástæðuna á bakvið. Ég held að enginn einn viti ástæðuna af hverju það eru svona fáar konur í byggingariðnaði. Ég held hins vegar að það séu margir sem hver í sínu horni hafi einhverja vitneskju sem hulin er öðrum og með því að sameina þekkingarbrotum sé hægt að mála upp nokkuð góða heildarmynd af hlutunum. Þess vegna er það skynsamlegt að þegar maður er ekki viss um eitthvað að spyrja aðra hvort þeir viti eitthvað meira eða jafnvel betur um málið en maður gerir sjálfur. Í slíkum tilfellum, þegar maður hefur ekki (og veit af því) að maður hefur ekki allar upplýsingarnar til að skilja málið til hlítar er gott að spyrja aðra. Í slíkum tilfellum er gott að kalla eftir umræðunni, ekki þegar maður veit svarið. Ég veit ekki hvers vegna það eru svona fáar konur í byggingariðnaði en ég kalla eftir umræðunni.
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar