Ég er líka til Bríet Finnsdóttir skrifar 3. mars 2017 09:36 Intersex er regnhlífarhugtak og þótt að fáir hafi heyrt um það er það alls ekki sjaldgæft. Talið hefur verið 1.7 % heimsins falli undir það regnhlífarhugtak, nýjar rannsóknir sýna að þær tölur eru líklega vanmetnar. Undir regnhlífinni er fjölbreyttur hópur fólks sem á það sameiginlegt að líffræðin þeirra eða kyneinkenni eru aðeins öðruvísi en hjá flestu fólki. Þetta getur tengst kynfærum eða æxlunarfærum, hórmónaframleiðslu eða hormóna upptöku, litningum og öllum þeim kyneinkennum sem koma fram við kynþroska.Að vera Intersex er líffræðilegt og tengist ekki kynvitund eða kynhneigð. Intersex einstaklingar eru ósýnilegir í samfélaginu, lifa oft með leyndarmálið sitt, þora ekki að segja frá því og hafa sjaldnast haft stjórn á því hvaða aðgerðir og meðhöndlun hafa verð framkvæmdar á þeim. Upplifun þessa hóps er á margan hátt sú sama og Hinsegins fólks og vegna þess hefur intersex fólk oft gengið til liðs við hinsegin samtök.Baráttumál Intersex fólks eru viðurkenning á tilvist sinni og líkamleg friðhelgi.Viðhorf læknastéttarinnarMín reynsla er sú að viðhorf læknastéttarinnar hefur aðallega verið tvenns konar, annað hvort hitti ég lækna sem vita ekki hvað Intersex er, eða lækna sem telja að Intersex sé vandamál sem þurfi að vinna saman til að leysa. Oft er litið á Intersex sem persónulegt vandamál og að því skuli vera haldið innan nánustu fjölskyldu eða jafnvel algjöru leyndarmáli. Þetta finnst mér mjög sorglegt viðhorf þar sem Intersex er ekki vandamál að mínu mati, heldur náttúrulegur fjölbreytileiki sem finnst alls staðar í náttúrunni. Sérstaklega finnst mér sorglegt þegar gengið er svo langt í að viðhalda leyndarmálinu að aðgerðir séu framkvæmdar á Intersex börnum, allt niður í ungabörn til að viðhalda leyndinni. Aðgerðir sem eru í svo miklum meirihluta, einungis útlitslegar og að algjöru óþarfar. Í raun og veru eru aðgerðirnar meira en bara óþarfar, því að eftir þær er Intersex fólk oft háð heilbrigðiskerfinu allt sitt líf.Baráttan við leyndarmáliðÞarna kemur vandamálið varðandi það að vera háður heilbrigðiskerfi sem er að stórum hluta ómeðvitað um tilvist mína. Oft eyði ég læknatímum hjá nýjum læknum í að útskýra hvað intersex er og fæ þá útskýringar læknisins að hann muni eitthvað eftir að hafa lesið eitthvað um þetta í náminu en viti í raun ekkert. Vegna þess að svo fáir læknar vita hvernig ég er og hvernig skuli meðhöndla mig týndist ég í kerfinu. Í tvö ár hafði ég ekki aðgang að þeirri þjónustu sem ég þurfti. Enginn læknir vildi taka við mér þar sem þeir höfðu ekki reynslu og enn færri höfðu tíma til að lesa sér til um litla “leyndarmálið“ mitt. Að lokum komst ég þó til læknis eftir krókaleiðum og gat þá byrjað að glíma við veikindin sem höfðu hrúgast upp allan tímann sem ég var án læknisaðstoðar, Veikindi sem eru afleiðing aðgerðar sem ég þurfti ekki, en var framkvæmd á mér þegar ég var ungabarn.Ósk til heilbrigðiskerfisinsÞessi pistill er ekki hugsaður sem skammarbréf. Heilbrigðiskerfið er stútfullt af fólki sem hefur helgað líf sitt að hjálpa öðrum og ég dáist að því, ég vildi bara óska mér þess að viðhorf kerfisins breytist því ég er ekki lítið leyndarmál sem þarf að laga. Ég er bara manneskja sem dreymir um jafnrétti og að fá að lifa opinská með mitt líf. Að fá að vera heilbrigð og ég sjálf, og að komandi kynslóðir lendi ekki í sömu sporum og ég.Greinin er hluti af greinaskriftaátaki Jafnréttisnefndar Stúdentaráðs Háskóla Íslands, í tilefni Litlu jafnréttisdaga jafnréttisnefndar SHÍ sem standa yfir dagana 27. febrúar. - 3. mars. Dagskrá má finnahér. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Tengdar fréttir Gott aðgengi er ekki kók í gleri Og alls ekki geimvísindi. 28. febrúar 2017 09:58 Við þurfum öll að pissa Kannski ættum við að hætta þessari þrálátu kynjaskiptingu og skipta frekar upp í klósett þar sem fólk fær að pissa í friði og klósett þar sem fólk getur áreitt hvort annað? 27. febrúar 2017 10:26 Að sætta sig við það að maður muni kannski aldrei „læknast“ Ég var reitt barn. Reið út í heiminn, reið út í fólkið sem gerði mér illt og reið út í sjálfa mig fyrir að geta ekki verið eðlileg. 1. mars 2017 10:23 Aðgengilegt nám Auðvitað á að taka upp fyrirlestra í Háskóla Íslands. 2. mars 2017 10:36 Mest lesið Miðflokkurinn: fjarverandi í landi tækifæranna Lilja Hrund Lúðvíksdóttir Skoðun Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir Skoðun Það sem „gleymist“ að segja Sigmar Guðmundsson Skoðun Þegar Joe Camel varð jafngóður vinur barnanna og Mikki mús Eyrún Magnúsdóttir Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Tvö útspil Pírata fyrir notendur heilbrigðiskerfisins Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Hvar er fótspor stjórnvalda gegn vinnumansali? Þorbjörrg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Við stöndum saman með réttindum táknmálsins! Mordekaí Elí Esrason Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason Skoðun Skoðun Skoðun FO: Hvernig getur þú skipt sköpum fyrir konur í Súdan? Áslaug Eva Björnsdóttir skrifar Skoðun Tvö útspil Pírata fyrir notendur heilbrigðiskerfisins skrifar Skoðun Miðflokkurinn: fjarverandi í landi tækifæranna Lilja Hrund Lúðvíksdóttir skrifar Skoðun Við stöndum saman með réttindum táknmálsins! Mordekaí Elí Esrason skrifar Skoðun Það sem „gleymist“ að segja Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Hvar er fótspor stjórnvalda gegn vinnumansali? Þorbjörrg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þegar Joe Camel varð jafngóður vinur barnanna og Mikki mús Eyrún Magnúsdóttir skrifar Skoðun Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Sjá meira
Intersex er regnhlífarhugtak og þótt að fáir hafi heyrt um það er það alls ekki sjaldgæft. Talið hefur verið 1.7 % heimsins falli undir það regnhlífarhugtak, nýjar rannsóknir sýna að þær tölur eru líklega vanmetnar. Undir regnhlífinni er fjölbreyttur hópur fólks sem á það sameiginlegt að líffræðin þeirra eða kyneinkenni eru aðeins öðruvísi en hjá flestu fólki. Þetta getur tengst kynfærum eða æxlunarfærum, hórmónaframleiðslu eða hormóna upptöku, litningum og öllum þeim kyneinkennum sem koma fram við kynþroska.Að vera Intersex er líffræðilegt og tengist ekki kynvitund eða kynhneigð. Intersex einstaklingar eru ósýnilegir í samfélaginu, lifa oft með leyndarmálið sitt, þora ekki að segja frá því og hafa sjaldnast haft stjórn á því hvaða aðgerðir og meðhöndlun hafa verð framkvæmdar á þeim. Upplifun þessa hóps er á margan hátt sú sama og Hinsegins fólks og vegna þess hefur intersex fólk oft gengið til liðs við hinsegin samtök.Baráttumál Intersex fólks eru viðurkenning á tilvist sinni og líkamleg friðhelgi.Viðhorf læknastéttarinnarMín reynsla er sú að viðhorf læknastéttarinnar hefur aðallega verið tvenns konar, annað hvort hitti ég lækna sem vita ekki hvað Intersex er, eða lækna sem telja að Intersex sé vandamál sem þurfi að vinna saman til að leysa. Oft er litið á Intersex sem persónulegt vandamál og að því skuli vera haldið innan nánustu fjölskyldu eða jafnvel algjöru leyndarmáli. Þetta finnst mér mjög sorglegt viðhorf þar sem Intersex er ekki vandamál að mínu mati, heldur náttúrulegur fjölbreytileiki sem finnst alls staðar í náttúrunni. Sérstaklega finnst mér sorglegt þegar gengið er svo langt í að viðhalda leyndarmálinu að aðgerðir séu framkvæmdar á Intersex börnum, allt niður í ungabörn til að viðhalda leyndinni. Aðgerðir sem eru í svo miklum meirihluta, einungis útlitslegar og að algjöru óþarfar. Í raun og veru eru aðgerðirnar meira en bara óþarfar, því að eftir þær er Intersex fólk oft háð heilbrigðiskerfinu allt sitt líf.Baráttan við leyndarmáliðÞarna kemur vandamálið varðandi það að vera háður heilbrigðiskerfi sem er að stórum hluta ómeðvitað um tilvist mína. Oft eyði ég læknatímum hjá nýjum læknum í að útskýra hvað intersex er og fæ þá útskýringar læknisins að hann muni eitthvað eftir að hafa lesið eitthvað um þetta í náminu en viti í raun ekkert. Vegna þess að svo fáir læknar vita hvernig ég er og hvernig skuli meðhöndla mig týndist ég í kerfinu. Í tvö ár hafði ég ekki aðgang að þeirri þjónustu sem ég þurfti. Enginn læknir vildi taka við mér þar sem þeir höfðu ekki reynslu og enn færri höfðu tíma til að lesa sér til um litla “leyndarmálið“ mitt. Að lokum komst ég þó til læknis eftir krókaleiðum og gat þá byrjað að glíma við veikindin sem höfðu hrúgast upp allan tímann sem ég var án læknisaðstoðar, Veikindi sem eru afleiðing aðgerðar sem ég þurfti ekki, en var framkvæmd á mér þegar ég var ungabarn.Ósk til heilbrigðiskerfisinsÞessi pistill er ekki hugsaður sem skammarbréf. Heilbrigðiskerfið er stútfullt af fólki sem hefur helgað líf sitt að hjálpa öðrum og ég dáist að því, ég vildi bara óska mér þess að viðhorf kerfisins breytist því ég er ekki lítið leyndarmál sem þarf að laga. Ég er bara manneskja sem dreymir um jafnrétti og að fá að lifa opinská með mitt líf. Að fá að vera heilbrigð og ég sjálf, og að komandi kynslóðir lendi ekki í sömu sporum og ég.Greinin er hluti af greinaskriftaátaki Jafnréttisnefndar Stúdentaráðs Háskóla Íslands, í tilefni Litlu jafnréttisdaga jafnréttisnefndar SHÍ sem standa yfir dagana 27. febrúar. - 3. mars. Dagskrá má finnahér.
Við þurfum öll að pissa Kannski ættum við að hætta þessari þrálátu kynjaskiptingu og skipta frekar upp í klósett þar sem fólk fær að pissa í friði og klósett þar sem fólk getur áreitt hvort annað? 27. febrúar 2017 10:26
Að sætta sig við það að maður muni kannski aldrei „læknast“ Ég var reitt barn. Reið út í heiminn, reið út í fólkið sem gerði mér illt og reið út í sjálfa mig fyrir að geta ekki verið eðlileg. 1. mars 2017 10:23
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar