Flökkusögur og rangfærslur um snertilaus greiðslukort Bergsveinn Sampsted skrifar 3. mars 2017 07:00 Greiðslukort eru og hafa alltaf verið í stöðugri þróun þar sem leitast er við að gera notkun þeirra í senn öruggari, þægilegri og fljótlegri. Notkun greiðslukorta með snertilausri virkni hefur verið að ryðja sér til rúms hér á landi á síðustu mánuðum rétt eins og annars staðar í Evrópu. Tæknin byggir á að örgjörvi kortsins á þráðlaus samskipti við posa. Þannig er hægt að greiða fyrir vöru og þjónustu þegar um lágar upphæðir er að ræða með því að bera kortið upp að posa án snertingar og pin-númers. Hámark upphæðar á hverja snertilausa færslu er innbyggt í kerfið kr. 5.000 og samanlagt hámark einnig, kr. 10.500. Þegar öðru hvoru hámarkinu er náð verður að staðfesta næstu greiðslu með pinni til að hægt sé að nota snertilausa virkni á nýjan leik. Þetta er gert til að lágmarka tjón af sviksamlegum færslum ef korti er stolið. Eftir sem áður er það mjög mikilvægt að korthafi gæti vel að korti sínu og tilkynni það tafarlaust, glati hann kortinu eða því hafi verið stolið. Í Danmörku hófst innleiðingin árið 2015 og eru Danir nú í hópi þeirra þjóða þar sem snertilausar greiðslur eru hvað tíðastar. Í lok síðasta árs var staðan orðin sú að tvær af hverjum þremur færslum er námu lægri upphæð en 200 dönskum krónum voru snertilausar. Svipaða sögu er að segja frá Bretlandi og má nefna að daglega eru hátt í tvær milljónir fargjalda greiddar með snertilausum hætti í almenningssamgöngukerfi Lundúna. Þrátt fyrir að öryggi þessa greiðslumáta sé óumdeilt ganga um vefinn nokkrar alþjóðlegar flökkusögur sem byggja á rangfærslum.Kortaupplýsingar eru ekki í hættu Ein algengasta útgáfan af flökkusögunni um snertilaus kort er sú að glæpamenn gangi um með sérstaka skanna, sem notaðir eru til að ryksuga upp upplýsingar um greiðslukort frá nærstöddum og nýti til að búa til falsað kort eða svíkja út færslu af kortinu. Þessi flökkusaga stenst ekki skoðun. Í fyrsta lagi þarf fjarlægðin milli korts og posa að vera innan við u.þ.b. þrjá sentimetra til að posi geti lesið kortið. Í öðru lagi er einungis hægt að lesa úr örgjörvanum sömu upplýsingar og sjá má framan á kortinu, sem eru; nafn korthafa, kortnúmer og gildistími. Þær duga ekki í öruggum viðskiptum á netinu, eða til að framleiða falsað kort og eru því gagnslitlar einar og sér. Öryggisupplýsingar á borð við pinnið eða CVC-númerið eru dulkóðaðar og er ekki hægt að ná úr örgjörvanum. Ef söluaðili tekur við færslu án þessara öryggiskrafna er hann sjálfur ábyrgur fyrir öllum sviksamlegum færslum. Í þriðja lagi þyrfti þjófurinn í flökkusögunni að vera með samning um færsluhirðingu, eins og hver annar kaupmaður, ef hann ætti fræðilega að geta tekið út af korti. Mjög strangar reglur og eftirlit er með aðilum sem teknir eru í færsluhirðingu og mjög ólíklegt að aðilar sem ætli sér að stunda sviksamlega starfsemi eins og að framan er lýst fái til þess heimild.Korthafar þurfa ekki sérstök snertilaus veski Það er líka útbreidd flökkusaga að nauðsynlegt sé að geyma snertilaus kort í sérstökum veskjum er eiga að koma í veg fyrir að hægt sé að lesa upplýsingar af kortunum. Því miður virðist þessi flökkusaga eins og aðrar fyrst og fremst hafa þann tilgang að hræða korthafa og vekja upp áhyggjur. Af þeim ástæðum sem hér að framan hafa verið raktar eru þær áhyggjur, rétt eins og sérstaka veskið algjörlega óþarfar.Engin dæmi um svik Staðreyndin er sú að þrátt fyrir allar þessar flökkusögur hefur Valitor ekki fengið nein skjalfest dæmi, hvorki hér á landi né annars staðar, um að óprúttnir aðilar hafi svikið fé af greiðslukorti með snertilausri virkni á meðan kortið er enn í vörslu korthafa. Margra ára reynsla er af notkun snertilausra korta í löndunum í kringum okkur og öryggi þeirra er óumdeilt. Kortanúmeraþjófurinn með skjalatöskuna sem gengur um og safnar upplýsingum til að afrita kort er ekki til.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir Skoðun Það sem „gleymist“ að segja Sigmar Guðmundsson Skoðun Þegar Joe Camel varð jafngóður vinur barnanna og Mikki mús Eyrún Magnúsdóttir Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Hvar er fótspor stjórnvalda gegn vinnumansali? Þorbjörrg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Við stöndum saman með réttindum táknmálsins! Mordekaí Elí Esrason Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Við stöndum saman með réttindum táknmálsins! Mordekaí Elí Esrason skrifar Skoðun Það sem „gleymist“ að segja Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Hvar er fótspor stjórnvalda gegn vinnumansali? Þorbjörrg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þegar Joe Camel varð jafngóður vinur barnanna og Mikki mús Eyrún Magnúsdóttir skrifar Skoðun Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Að kjarna orku þjóðar Ísak Einar Rúnarsson skrifar Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann skrifar Skoðun Útboð á Fjarðarheiðargöngum Hildur Þórisdóttir skrifar Skoðun Hvert á að fara með íslenskt þjóðfélag? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Svikin loforð gagnvart börnum? Hildur Rós Guðbjargardóttir skrifar Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir skrifar Skoðun Hvar eru sálfræðingarnir? Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir skrifar Sjá meira
Greiðslukort eru og hafa alltaf verið í stöðugri þróun þar sem leitast er við að gera notkun þeirra í senn öruggari, þægilegri og fljótlegri. Notkun greiðslukorta með snertilausri virkni hefur verið að ryðja sér til rúms hér á landi á síðustu mánuðum rétt eins og annars staðar í Evrópu. Tæknin byggir á að örgjörvi kortsins á þráðlaus samskipti við posa. Þannig er hægt að greiða fyrir vöru og þjónustu þegar um lágar upphæðir er að ræða með því að bera kortið upp að posa án snertingar og pin-númers. Hámark upphæðar á hverja snertilausa færslu er innbyggt í kerfið kr. 5.000 og samanlagt hámark einnig, kr. 10.500. Þegar öðru hvoru hámarkinu er náð verður að staðfesta næstu greiðslu með pinni til að hægt sé að nota snertilausa virkni á nýjan leik. Þetta er gert til að lágmarka tjón af sviksamlegum færslum ef korti er stolið. Eftir sem áður er það mjög mikilvægt að korthafi gæti vel að korti sínu og tilkynni það tafarlaust, glati hann kortinu eða því hafi verið stolið. Í Danmörku hófst innleiðingin árið 2015 og eru Danir nú í hópi þeirra þjóða þar sem snertilausar greiðslur eru hvað tíðastar. Í lok síðasta árs var staðan orðin sú að tvær af hverjum þremur færslum er námu lægri upphæð en 200 dönskum krónum voru snertilausar. Svipaða sögu er að segja frá Bretlandi og má nefna að daglega eru hátt í tvær milljónir fargjalda greiddar með snertilausum hætti í almenningssamgöngukerfi Lundúna. Þrátt fyrir að öryggi þessa greiðslumáta sé óumdeilt ganga um vefinn nokkrar alþjóðlegar flökkusögur sem byggja á rangfærslum.Kortaupplýsingar eru ekki í hættu Ein algengasta útgáfan af flökkusögunni um snertilaus kort er sú að glæpamenn gangi um með sérstaka skanna, sem notaðir eru til að ryksuga upp upplýsingar um greiðslukort frá nærstöddum og nýti til að búa til falsað kort eða svíkja út færslu af kortinu. Þessi flökkusaga stenst ekki skoðun. Í fyrsta lagi þarf fjarlægðin milli korts og posa að vera innan við u.þ.b. þrjá sentimetra til að posi geti lesið kortið. Í öðru lagi er einungis hægt að lesa úr örgjörvanum sömu upplýsingar og sjá má framan á kortinu, sem eru; nafn korthafa, kortnúmer og gildistími. Þær duga ekki í öruggum viðskiptum á netinu, eða til að framleiða falsað kort og eru því gagnslitlar einar og sér. Öryggisupplýsingar á borð við pinnið eða CVC-númerið eru dulkóðaðar og er ekki hægt að ná úr örgjörvanum. Ef söluaðili tekur við færslu án þessara öryggiskrafna er hann sjálfur ábyrgur fyrir öllum sviksamlegum færslum. Í þriðja lagi þyrfti þjófurinn í flökkusögunni að vera með samning um færsluhirðingu, eins og hver annar kaupmaður, ef hann ætti fræðilega að geta tekið út af korti. Mjög strangar reglur og eftirlit er með aðilum sem teknir eru í færsluhirðingu og mjög ólíklegt að aðilar sem ætli sér að stunda sviksamlega starfsemi eins og að framan er lýst fái til þess heimild.Korthafar þurfa ekki sérstök snertilaus veski Það er líka útbreidd flökkusaga að nauðsynlegt sé að geyma snertilaus kort í sérstökum veskjum er eiga að koma í veg fyrir að hægt sé að lesa upplýsingar af kortunum. Því miður virðist þessi flökkusaga eins og aðrar fyrst og fremst hafa þann tilgang að hræða korthafa og vekja upp áhyggjur. Af þeim ástæðum sem hér að framan hafa verið raktar eru þær áhyggjur, rétt eins og sérstaka veskið algjörlega óþarfar.Engin dæmi um svik Staðreyndin er sú að þrátt fyrir allar þessar flökkusögur hefur Valitor ekki fengið nein skjalfest dæmi, hvorki hér á landi né annars staðar, um að óprúttnir aðilar hafi svikið fé af greiðslukorti með snertilausri virkni á meðan kortið er enn í vörslu korthafa. Margra ára reynsla er af notkun snertilausra korta í löndunum í kringum okkur og öryggi þeirra er óumdeilt. Kortanúmeraþjófurinn með skjalatöskuna sem gengur um og safnar upplýsingum til að afrita kort er ekki til.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu.
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar
Skoðun Flogið á milli landa á endurnýjanlegri orku: Draumsýn eða Raunveruleiki? Gnýr Guðmundsson skrifar