Hugleiðing föður í fæðingarorlofi – Kynjajafnrétti Geir Gunnar Markússon skrifar 10. janúar 2017 09:38 Á dögunum eignaðist ég mína þriðju dóttur sem er svo sem ekki í frásögur færandi nema að því leyti að allt þetta dætralán mitt fékk mig til að hugleiða aðeins kynjajafnrétti og kynjabaráttu. Þegar maður fær nýfædda barnið sitt í fangið í fyrsta sinn grípur mann yfirþyrmandi ást og vellíðan. Það að halda á spánýjum einstaklingi sem á vissan hátt tilheyrir manni sjálfum fær tárin til flæða niður kinnarnar og vekur upp ást sem nær langt út fyrir þetta sólkerfi. Maður mundi gefa úr sér bæði nýrun fyrir þessa 50 cm krúttsprengju. Það eru einmitt allar þessar óendanlega góðu tilfinningar sem fá mann til að hugleiða eitt sem snýr að þessari litlu krúttsprengju..en það er kyn hennar. Maður ræður því ekki hvort maður fæðist með typpi eða píku en af hverju ættu dætur mínar að þurfa að berjast frekar fyrir sínum launakjörum og hví þarf kvenkynið enn að vera með kvennafrídag til að berjast fyrir sínum launum og jafnrétti? Við höfum náð langt í að jafna hlut kynjanna frá því fyrsti kvennafrídagurinn var haldinn á fæðingarári mínu fyrir tæpum 42 árum. Íslendingar eru ljósárum á undan mörgum löndum í jafnrétti kynjanna og almennum mannréttindum og mér finnst kominn tími til að við hættum þessar kynjabaráttu. Tökum höndum saman, karlar og konur, og berjumst fyrir mannréttindum. Ég sem karlmaður er umvafinn yndislegum konum og á þrjár dætur, konu, systur, mömmu, ömmu, frænkur og vinkonur sem mér þykir ólýsanlega vænt um og vill þeim allt hið besta. Alveg sama hvort dætrum mínum dreymir um að vera steypubílstjórar eða kjarneðlisfræðingar þá mun ég styðja þær í því. Það hjóta bara allir pabbar sem eiga dætur að vera sammála mér með þetta. Því skil ég bara ekki karlrembu- eða kvenrembusvín. Öll karl- og kvenrembusvín hljóta að vera einfrumungar sem urðu til við sjálfstilllífun án ættmenna. Því hvernig er hægt að með þjást af rembu tengdri þínu eigin kyni þegar þú átt barn af hinu kyninu, líf þitt er háð tilveru hins kynsins og/eða þú ert alin upp af báðum kynjum? Verðandi forseti Bandaríkjanna kemur fram eins og hann sé formaður Alþjóðasamtaka karlrembusvína. Hann er að vísu líka pabbi eins og ég en það getur ekki verið að hann hafi upplifað þessa brjálæðislegu tilfinngasprengju við fæðingar dætra sinna. Kannski keypti hann dætur sínar í einhverjum vörulista? Það sem auðjöfrar og kapítalistar geta aldrei keypt er alvöru ást. Þar liggur hundurinn líklega grafinn og það sem karlrembu og kvenrembusvín þurfa allra helst er gott faðmlag því verstu remburnar hafa líklega aldrei upplifað alvöru ást. Mikið rosalegur er ég orðin leiður á þessari kynjabaráttu og kynjarembu þar sem annað kynið á að vera betra í þessu og hinu á meðan hitt kynið getur lítið sem ekkert í því. Ég þekki konur sem geta lyft 150 kg í réttstöðu og einnig þekki ég karlmenn sem eru frábærir í heimilsstörfum og umönnun barna. Málið er að við erum öll bara mannverur og við ættum að fara horfa minna á okkur sem karlmenn annarsvegar og kvenmenn hinsvegar. Allar mannverur hafa sína kosti, galla og hæfileika. Því þurfum við að fara að sprengja þessar staðalímyndir um það hvað kynin eiga að gera í lífinu. Ef að allir pabbar Íslands taka höndum saman þá getum við langt niður Jafnréttisstofu og Kvenréttindafélag Íslands því allflestir pabbar eiga dætur, mömmur, ömmur og frænkur sem þeir vilja vonandi allt hið besta. Allir karlmenn ættu í raun að vera kvenréttindafrömuðir því að án mæðra okkar værum við ekki til. Þessi umræða um kvenréttindi virkar reyndar í báðar áttir en karlar eiga auðvitað líka að vera jafn réttháir konum. Af hverju ætti ég ,ef ég fæðist með typpi t.d., að þurfa að berjast fyrir umgengi við börnin mín eða forsjá þeirra ef upp úr sambandi slitnar? Af hverju er það forsíðufrétt ef karlmaður velur að starfa sem dagforeldri eða hefur unun af prjónaskap? Við erum sem betur fer öll ólík og það væri ekkert gaman að þessu öðruvísi. Með þessum pistli er ég ekki að leggja til að við verðum öll hvorugkyns. Það er dásamlegt hvað kynin eru ólík að mörgu leyti og við þurfum að fagna þessum breytileika í stað þess að pirrast út í hann. Við þurfum að hætta að eyða orku í kynjabaráttu og eyða meiri orku í baráttu fyrir manneskjum, alveg sama hvors kyns þær eru. Ef hver og ein manneskja sem fædd er í þennan heim fengi að rækta sína hæfileika og hafa sínar langanir þá veit ég að þetta yrði betri heimur til að búa í. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Valdatafl Skák og Mát! Lárus Guðmundsson Skoðun Miðflokkurinn: fjarverandi í landi tækifæranna Lilja Hrund Lúðvíksdóttir Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Íslensk kjör á íslenskum vinnumarkaði Kristrún Frostadóttir Skoðun Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir Skoðun Það sem „gleymist“ að segja Sigmar Guðmundsson Skoðun Viðbrögð við vanlíðan ungmenna Sandra Björk Birgisdóttir Skoðun Við getum ekki beðið í 131 ár Jódís Skúladóttir Skoðun Nýtt upphaf hjá Vinstri grænum Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Þegar Joe Camel varð jafngóður vinur barnanna og Mikki mús Eyrún Magnúsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Laxalús og varnir gegn henni Jón Sveinsson skrifar Skoðun En hér er ég ekkert... Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Við getum ekki beðið í 131 ár Jódís Skúladóttir skrifar Skoðun Nýtt upphaf hjá Vinstri grænum Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Íslensk kjör á íslenskum vinnumarkaði Kristrún Frostadóttir skrifar Skoðun Viðbrögð við vanlíðan ungmenna Sandra Björk Birgisdóttir skrifar Skoðun Valdatafl Skák og Mát! Lárus Guðmundsson skrifar Skoðun FO: Hvernig getur þú skipt sköpum fyrir konur í Súdan? Áslaug Eva Björnsdóttir skrifar Skoðun Tvö útspil Pírata fyrir notendur heilbrigðiskerfisins Halldóra Mogensen,Eva Sjöfn Helgadóttir skrifar Skoðun Miðflokkurinn: fjarverandi í landi tækifæranna Lilja Hrund Lúðvíksdóttir skrifar Skoðun Við stöndum saman með réttindum táknmálsins! Mordekaí Elí Esrason skrifar Skoðun Það sem „gleymist“ að segja Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Hvar er fótspor stjórnvalda gegn vinnumansali? Þorbjörrg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Þegar Joe Camel varð jafngóður vinur barnanna og Mikki mús Eyrún Magnúsdóttir skrifar Skoðun Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Sársaukafull vaxtarmörk Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Tölum íslensku Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee skrifar Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason skrifar Skoðun Um orkuskort, auðlindir og endurvinnslu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar Skoðun Rannsökum og ræðum menntakerfið Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Horfið á möguleikana í samfélagslegri ábyrgð Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Sjá meira
Á dögunum eignaðist ég mína þriðju dóttur sem er svo sem ekki í frásögur færandi nema að því leyti að allt þetta dætralán mitt fékk mig til að hugleiða aðeins kynjajafnrétti og kynjabaráttu. Þegar maður fær nýfædda barnið sitt í fangið í fyrsta sinn grípur mann yfirþyrmandi ást og vellíðan. Það að halda á spánýjum einstaklingi sem á vissan hátt tilheyrir manni sjálfum fær tárin til flæða niður kinnarnar og vekur upp ást sem nær langt út fyrir þetta sólkerfi. Maður mundi gefa úr sér bæði nýrun fyrir þessa 50 cm krúttsprengju. Það eru einmitt allar þessar óendanlega góðu tilfinningar sem fá mann til að hugleiða eitt sem snýr að þessari litlu krúttsprengju..en það er kyn hennar. Maður ræður því ekki hvort maður fæðist með typpi eða píku en af hverju ættu dætur mínar að þurfa að berjast frekar fyrir sínum launakjörum og hví þarf kvenkynið enn að vera með kvennafrídag til að berjast fyrir sínum launum og jafnrétti? Við höfum náð langt í að jafna hlut kynjanna frá því fyrsti kvennafrídagurinn var haldinn á fæðingarári mínu fyrir tæpum 42 árum. Íslendingar eru ljósárum á undan mörgum löndum í jafnrétti kynjanna og almennum mannréttindum og mér finnst kominn tími til að við hættum þessar kynjabaráttu. Tökum höndum saman, karlar og konur, og berjumst fyrir mannréttindum. Ég sem karlmaður er umvafinn yndislegum konum og á þrjár dætur, konu, systur, mömmu, ömmu, frænkur og vinkonur sem mér þykir ólýsanlega vænt um og vill þeim allt hið besta. Alveg sama hvort dætrum mínum dreymir um að vera steypubílstjórar eða kjarneðlisfræðingar þá mun ég styðja þær í því. Það hjóta bara allir pabbar sem eiga dætur að vera sammála mér með þetta. Því skil ég bara ekki karlrembu- eða kvenrembusvín. Öll karl- og kvenrembusvín hljóta að vera einfrumungar sem urðu til við sjálfstilllífun án ættmenna. Því hvernig er hægt að með þjást af rembu tengdri þínu eigin kyni þegar þú átt barn af hinu kyninu, líf þitt er háð tilveru hins kynsins og/eða þú ert alin upp af báðum kynjum? Verðandi forseti Bandaríkjanna kemur fram eins og hann sé formaður Alþjóðasamtaka karlrembusvína. Hann er að vísu líka pabbi eins og ég en það getur ekki verið að hann hafi upplifað þessa brjálæðislegu tilfinngasprengju við fæðingar dætra sinna. Kannski keypti hann dætur sínar í einhverjum vörulista? Það sem auðjöfrar og kapítalistar geta aldrei keypt er alvöru ást. Þar liggur hundurinn líklega grafinn og það sem karlrembu og kvenrembusvín þurfa allra helst er gott faðmlag því verstu remburnar hafa líklega aldrei upplifað alvöru ást. Mikið rosalegur er ég orðin leiður á þessari kynjabaráttu og kynjarembu þar sem annað kynið á að vera betra í þessu og hinu á meðan hitt kynið getur lítið sem ekkert í því. Ég þekki konur sem geta lyft 150 kg í réttstöðu og einnig þekki ég karlmenn sem eru frábærir í heimilsstörfum og umönnun barna. Málið er að við erum öll bara mannverur og við ættum að fara horfa minna á okkur sem karlmenn annarsvegar og kvenmenn hinsvegar. Allar mannverur hafa sína kosti, galla og hæfileika. Því þurfum við að fara að sprengja þessar staðalímyndir um það hvað kynin eiga að gera í lífinu. Ef að allir pabbar Íslands taka höndum saman þá getum við langt niður Jafnréttisstofu og Kvenréttindafélag Íslands því allflestir pabbar eiga dætur, mömmur, ömmur og frænkur sem þeir vilja vonandi allt hið besta. Allir karlmenn ættu í raun að vera kvenréttindafrömuðir því að án mæðra okkar værum við ekki til. Þessi umræða um kvenréttindi virkar reyndar í báðar áttir en karlar eiga auðvitað líka að vera jafn réttháir konum. Af hverju ætti ég ,ef ég fæðist með typpi t.d., að þurfa að berjast fyrir umgengi við börnin mín eða forsjá þeirra ef upp úr sambandi slitnar? Af hverju er það forsíðufrétt ef karlmaður velur að starfa sem dagforeldri eða hefur unun af prjónaskap? Við erum sem betur fer öll ólík og það væri ekkert gaman að þessu öðruvísi. Með þessum pistli er ég ekki að leggja til að við verðum öll hvorugkyns. Það er dásamlegt hvað kynin eru ólík að mörgu leyti og við þurfum að fagna þessum breytileika í stað þess að pirrast út í hann. Við þurfum að hætta að eyða orku í kynjabaráttu og eyða meiri orku í baráttu fyrir manneskjum, alveg sama hvors kyns þær eru. Ef hver og ein manneskja sem fædd er í þennan heim fengi að rækta sína hæfileika og hafa sínar langanir þá veit ég að þetta yrði betri heimur til að búa í.
Skoðun Tvö útspil Pírata fyrir notendur heilbrigðiskerfisins Halldóra Mogensen,Eva Sjöfn Helgadóttir skrifar
Skoðun Neikvæð samskipti barna og ungmenna á samfélagsmiðlunum Þórarinn Torfi Finnbogason skrifar