Ár hinna glötuðu tækifæra 5. maí 2007 06:15 Þegar rottur á Írlandi slitu sundur netsamband Íslands við umheiminn sagði mér maður að þetta væri táknrænt fyrir völd og áhrif eldri karlmanna á Íslandi. Körlunum þótti mikilvægara að moka Héðinsfjarðargöng fyrir 10 milljarða heldur en að tengja vísinda- og tæknisamfélagið við alheiminn fyrir 3 milljarða. Forgangsröðun af þessu tagi hefur valdið því að tugur ef ekki hundruð hátæknistarfa hefur ekki orðið til á Íslandi á meðan heil kynslóð lifir í heimi sem kallar á stórskipahafnir, stórhvelaveiðar og stóriðju. Þetta eru ekki fordómar, Gallupkannanir sýna þetta svart á hvítu. Náttúruverndarmálin fjalla ekki um eina verksmiðju eða stíflu heldur eru þau birtingarmynd stærri vanda. Það þykir ekki tiltökumál að fullfrískur maður segi opinberlega þegar stóriðju ber á góma: En hvað á að gera í staðinn? Menn vilja auðvitað öryggi en öryggisþörfin virðist ekki byggja á hagfræðilegum veruleika, menn kalla á framkvæmdir sem eru langt umfram þarfir. Þótt þær spilli fyrir útflutningsfyrirtækjum eins og Marel, fiskiðnaði, ferðaþjónustu eða hugbúnaðarfyrirtækjum þá voru það hvort eð er ekki nógu „öruggir“ atvinnuvegir. Þegar nánar er spurt út í hagnað af þessum ævintýrum, raunverulegt hlutfall af þjóðartekjum eða raunverulega rentu sem rennur til íslensks samfélags er eins og menn fari í vörn og segi: „Auðvitað er myljandi hagnaður af þessu.“ Helmingi ódýrari en í BrasilíuStórhugur íslenskra karlmanna er eins og himnasending fyrir gamalreynd fyrirtæki eins og Alcoa. Í Financial Times Þýskalandi segir að samningar Alcoa við Landsvirkjun spari fyrirtækinu um 14 milljarða á ári miðað við orkuverð til stóriðju í Þýskalandi. Á heimasíðu Alcoa (sem nú hefur verið „lagfærð“) sagði forstjórinn að orkuverð á Íslandi væri helmingi lægra en í Brasilíu. Það eru þá um 6 milljarðar á ári í sparnað. Landsvirkjun telur að hagnaður af Kárahnjúkavirkjun verði um 4 milljarðar samtals á 40 árum. Rentan af auðlindinni fer nánast öll úr landi en Alcoa borgar aðeins 5% tekjuskatt af arði. Nauðasamningur af þessu tagi hlýtur að vera einsdæmi á Vesturlöndum. Það þýðir ekki að skella skuldinni á Framsóknarflokkinn, Geir Haarde skrifaði undir samninginn. Ef virkjunin verður seld á frjálsum markaði fást aldrei meira en 60-80 milljarðar fyrir þessa 120 milljarða fjárfestingu. Hálft hátæknisjúkrahús væri skilið eftir fyrir skattgreiðendur að borga upp. Innan tíðar verða 90% af orkuframleiðslu Íslands bundin álverði. Bandarískt fjárfestafyrirtæki talar um „dirt cheap energy“ og mælir með kaupum í Norðuráli með þessum orðum: „... if aluminum prices weaken, Iceland is not biting the hand that feeds it.“ Íslenska gildranÞrátt fyrir lélega samninga og mikla áhættu þykir sjálfsagt að annar leynisamningur verði gerður við Alcoa um álver á Húsavík og aftur teknir tugmilljarðar að láni sem almenningur á að ábyrgjast. En er skynsamlegt að gera Alcoa að ráðandi afli í Norðausturkjördæmi? Getum við ekki fundið aðrar lausnir? Þannig stefnir Sjálfstæðisflokkurinn á álver í Helguvík og Húsavík á næsta kjörtímabili og Sjálfstæðismenn á Suðurlandi eru þegar farnir að tala um álver við Þorlákshöfn skammt frá einu hreinasta vatnsbóli í Evrópu. Í bæklingnum Southland of Opportunities – A New Option for Heavy Industry er bent á Torfajökulsvæðið, Langasjó, Kerlingarfjöll og Markarfljót sem mögulega virkjunarkosti. Sjá www.sass.is. Öryggisþörfin og minningar frá 1965 valda því að það er aldrei tímabært að leita annarra leiða. Í góðæri er ekki hægt að staldra við, sá sem vill það er spilltur af góðærinu. Í kreppu er ekki hægt að neita sér um eitt einasta atvinnutilboð. Þetta er íslenska gildran. Menn tala um verndun Þjórsárvera eins og það sé tímabundinn velmegunarsjúkdómur. Getur verið að Davíð, Halldór og Geir hafi skilið heila kynslóð jafnaldra eftir í gapandi tómarúmi? Af hverju er það karlmennska að gera minna úr möguleikum þjóðar en efni standa til? Hvaðan kemur þessi ósjálfstæðisbarátta og hvert leiðir hún okkur? Á kynningu um þungaiðnað í New York fyrir nokkrum vikum endaði framsögumaður ræðu sína á því að sýna myndir af Herðubreið, Dettifossi og Skaftafelli. Myndasyrpan var kynnt sem hluti af svæðum sem Alcoa tæki þátt í að ,,vernda“ á heimsvísu. Ríkisstjórn Íslands tók á móti 300.000 dollara styrk frá Alcoa árið 2006 fyrir Vatnajökulsþjóðgarð. Það má velta fyrir sér; var þetta góður styrkur eða hörmulegur auglýsingasamningur? Er ekki ímynd mesta verðmæti fyrirtækja og þjóða? Tiger Woods fékk 10 milljarða fyrir samning við Tag Hauer? Hvað kostar að leyfa fyrirtæki sem er þekkt fyrir mengun að státa sig af því að verndari Íslands? Hvað finnst þjóðgarðsvörðum sem flögguðu í hálfa við Herðubreið? Er þetta hugsunarleysi, grín eða er þjóðgarðurinn einhverskonar herfang? „Skammastu þín Björk!“Hvað er að gerast núna? Í Guardian lofar Björk ekki Ísland, hún getur það ekki og segir að stjórnvöld séu að eyðileggja landið. Sama dag fær Bechtel, eitt alræmdasta fyrirtæki heims íslensku umhverfisverðlaunin fyrir að byggja verksmiðju sem losar 30 sinnum meira af SO2 og 10 sinnum meira af PAH efnum en sambærileg norsk verksmiðja. Þá er fróðlegt að sjá hvernig miðaldra menn blogga um konuna sem opnaði Ólympíuleikana í Aþenu: „Skammastu þín Björk!“ Íslenski karlmaðurinn samsamar sig risafyrirtækjum en stendur stuggur af velgengni Bjarkar. Fyrir misskilning fagna þeir í hvert sinn sem Ísland skorar sjálfsmark. Við erum búin að virkja þrisvar sinnum meira en nútíma samfélag þarfnast. Á Íslandi er framleidd þrisvar sinnum meiri raforka á mann heldur en í Japan, Danmörku og Sviss. 600 milljónir jarðarbúa búa á svæðum sem geta nýtt sér jarðvarma til raforkuvinnslu og enn fleiri til hitaveitu og sparað þar kol, olíu, gas og jafnvel timbur. Þar liggur ein stærsta lausnin á umhverfisvanda heimsins og þar höfum við raunverulegt forskot og þekkingu. Næstu ár ráða úrslitum um hver heldur forskotinu. Forsvarsmenn Hitaveitu Suðurnesja halda því fram að þeir þurfi 5 ára innrásarskeið og álver í Helguvík til að æfa sig fyrir útrásina, með sömu rökum væri Össur ennþá fimm manna fyrirtæki að bíða eftir næsta bílslysi. Ef álverið rís í Helguvík er gengið of nærri Reykjanesinu og það útilokar möguleika á uppbyggingu Google eða Microsoft gagnastöðva á Suðvesturhorninu. Þjóð án leiðtogaUm áramót barst ríkisstjórn Íslands að koma að risatónleikum Live Earth sem yrðu haldnir samtímis í Reykjavík, London, New York, Tokyo, Rio, Jóhannesarborg og Sidney. Tilboðið kemur ekki síst vegna Bjarkar, Sigurrósar og ekki síst vegna þess að Reykjavík er hituð með jarðvarma. Hingað eiga að koma erlendar ofurstjörnur. Reykjavík sem fyrirmynd annarra borga getur skapað hundruð starfa í orkuiðnaði. Fimm mánuðum síðar hefur skýrt svar ekki borist frá stjórnvöldum. Þá má spyrja: Hvaða leiðtogi stekkur ekki á svona tækifæri? Hvar vilja Sjálfstæðismenn staðsetja okkur í heiminum? Hjá Bechtel eða Björk? Fimm mánuðir hafa liðið og ekkert svar hefur borist. Kostnaður var eins og einn Cayenne jeppi og tíminn er að renna út. Við erum þjóð án leiðtoga og sögulegt tækifæri að glatast fyrir umhverfissinna og orkufyrirtæki. Óbreytt stóriðjustefna mun gera okkur jafn raddlaus í umhverfismálum eins og Íraksstríðið í friðarmálum. Ég vona innilega að Ómar fái 5% og komi inn jöfnunarmönnum, að Samfylking fylgi fagra Íslandi og Vinstri Grænir fái góðan stuðning. Þá kemst fullt af nýju og góðu fólki að. Ráðuneytin munu reka opinbera kerfið áfram. Atvinnulífið mun halda græða áfram að græða en þingið þarf á breytingum að halda. Höfundur er rithöfundur og handhafi frelsisverðlauna SUS. Heimild: True Wealth – Stansbury Investment Research – ágúst 2006 Um áramót barst ríkisstjórn Íslands að koma að risatónleikum Live Earth sem yrðu haldnir samtímis í Reykjavík, London, New York, Tokyo, Rio, Jóhannesarborg og Sidney. [...] Hvaða leiðtogi stekkur ekki á svona tækifæri? Hvar vilja Sjálfstæðismenn staðsetja okkur í heiminum? Hjá Bechtel eða Björk? Fimm mánuðir hafa liðið og ekkert svar hefur borist. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun Vanhæfur Sjálfstæðisflokkur Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Myllan sem mala átti gull Andrés Kristjánsson Skoðun Pírati pissar í skóinn sinn Helgi Áss Grétarsson Skoðun Fáum presta aftur inn í skólana Rósa Guðbjartsdóttir Skoðun Fé án hirðis Þorvaldur Lúðvík Sigurjónsson Skoðun Sjö mýtur um loftslagsbreytingar Kristinn Már Hilmarsson,Elva Rakel Jónsdóttir Skoðun Mannúð og hugrekki - gegn stríðsglæpum og þjóðarmorði Ólafur Ingólfsson Skoðun Rösk og reiðubúin fyrir landsbyggðina Hópur Röskvuliða Skoðun Goðsögnin um UFS-sjóði sem róttækar „woke"- fjárfestingar Már Wolfgang Mixa Skoðun Skoðun Skoðun Mannúð og hugrekki - gegn stríðsglæpum og þjóðarmorði Ólafur Ingólfsson skrifar Skoðun Framtíð menntunar – byggjum á trausti, ekki tortryggni Helga Kristín Kolbeins skrifar Skoðun Fé án hirðis Þorvaldur Lúðvík Sigurjónsson skrifar Skoðun Gæludýr geta dimmu í dagsljós breytt Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Myllan sem mala átti gull Andrés Kristjánsson skrifar Skoðun Sjö mýtur um loftslagsbreytingar Kristinn Már Hilmarsson,Elva Rakel Jónsdóttir skrifar Skoðun Pírati pissar í skóinn sinn Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Fáum presta aftur inn í skólana Rósa Guðbjartsdóttir skrifar Skoðun Rösk og reiðubúin fyrir landsbyggðina Hópur Röskvuliða skrifar Skoðun Icelandic Learning is a Gendered Health Issue Logan Lee Sigurðsson skrifar Skoðun Goðsögnin um UFS-sjóði sem róttækar „woke"- fjárfestingar Már Wolfgang Mixa skrifar Skoðun Framtíð Öskjuhlíðar Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Vanhæfur Sjálfstæðisflokkur Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Mælt fyrir miklum kjarabótum öryrkja og aldraðra Inga Sæland skrifar Skoðun Mannréttindabrot og stríðsglæpir Rússa í Úkraínu Erlingur Erlingsson skrifar Skoðun Áskorun til Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga og Háskóla Íslands Ríkharður Ólafsson,Styrmir Hallsson skrifar Skoðun Ákvarðanir teknar í Reykjavík – afleiðingarnar skella á okkur Hópur Framsóknarmanna í sveitarstjórnum skrifar Skoðun Snjallborgin eða Skuggaborgin Reykjavík: Gervigreindarknúið höfuðborgarsvæði Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Getur Sturlunga snúið aftur? Leifur B. Dagfinnsson skrifar Skoðun Vaka stendur með Menntavísindasviði í verki Gunnar Ásgrímsson skrifar Skoðun Vorbókaleysingar Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Er þetta í alvöru umdeild skoðun fámenns hóps? Snorri Másson skrifar Skoðun Liðveisla fyrir öll Atli Már Haraldsson skrifar Skoðun Réttur til endurtektarprófa: Jafnræði í námi fyrir alla stúdenta Vera Mist Magnúsdóttir,Guðlaug Eva Albertsdóttir skrifar Skoðun Að standa við stóru orðin Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Aðför að landsbyggðinni – og tilraun til að slá ryki í augu almennings Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Deyr mjólkurkýrin ef eigandi hennar fær eitt viðbótar mjólkurglas? Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Kynlíf veldur einhverfu: Opið bréf til Háskóla Íslands og fjölmiðla Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Margrét Oddný Leópoldsdóttir skrifar Skoðun Ég virði þig og þín mörk, virðir þú mig og mín mörk ? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Sjá meira
Þegar rottur á Írlandi slitu sundur netsamband Íslands við umheiminn sagði mér maður að þetta væri táknrænt fyrir völd og áhrif eldri karlmanna á Íslandi. Körlunum þótti mikilvægara að moka Héðinsfjarðargöng fyrir 10 milljarða heldur en að tengja vísinda- og tæknisamfélagið við alheiminn fyrir 3 milljarða. Forgangsröðun af þessu tagi hefur valdið því að tugur ef ekki hundruð hátæknistarfa hefur ekki orðið til á Íslandi á meðan heil kynslóð lifir í heimi sem kallar á stórskipahafnir, stórhvelaveiðar og stóriðju. Þetta eru ekki fordómar, Gallupkannanir sýna þetta svart á hvítu. Náttúruverndarmálin fjalla ekki um eina verksmiðju eða stíflu heldur eru þau birtingarmynd stærri vanda. Það þykir ekki tiltökumál að fullfrískur maður segi opinberlega þegar stóriðju ber á góma: En hvað á að gera í staðinn? Menn vilja auðvitað öryggi en öryggisþörfin virðist ekki byggja á hagfræðilegum veruleika, menn kalla á framkvæmdir sem eru langt umfram þarfir. Þótt þær spilli fyrir útflutningsfyrirtækjum eins og Marel, fiskiðnaði, ferðaþjónustu eða hugbúnaðarfyrirtækjum þá voru það hvort eð er ekki nógu „öruggir“ atvinnuvegir. Þegar nánar er spurt út í hagnað af þessum ævintýrum, raunverulegt hlutfall af þjóðartekjum eða raunverulega rentu sem rennur til íslensks samfélags er eins og menn fari í vörn og segi: „Auðvitað er myljandi hagnaður af þessu.“ Helmingi ódýrari en í BrasilíuStórhugur íslenskra karlmanna er eins og himnasending fyrir gamalreynd fyrirtæki eins og Alcoa. Í Financial Times Þýskalandi segir að samningar Alcoa við Landsvirkjun spari fyrirtækinu um 14 milljarða á ári miðað við orkuverð til stóriðju í Þýskalandi. Á heimasíðu Alcoa (sem nú hefur verið „lagfærð“) sagði forstjórinn að orkuverð á Íslandi væri helmingi lægra en í Brasilíu. Það eru þá um 6 milljarðar á ári í sparnað. Landsvirkjun telur að hagnaður af Kárahnjúkavirkjun verði um 4 milljarðar samtals á 40 árum. Rentan af auðlindinni fer nánast öll úr landi en Alcoa borgar aðeins 5% tekjuskatt af arði. Nauðasamningur af þessu tagi hlýtur að vera einsdæmi á Vesturlöndum. Það þýðir ekki að skella skuldinni á Framsóknarflokkinn, Geir Haarde skrifaði undir samninginn. Ef virkjunin verður seld á frjálsum markaði fást aldrei meira en 60-80 milljarðar fyrir þessa 120 milljarða fjárfestingu. Hálft hátæknisjúkrahús væri skilið eftir fyrir skattgreiðendur að borga upp. Innan tíðar verða 90% af orkuframleiðslu Íslands bundin álverði. Bandarískt fjárfestafyrirtæki talar um „dirt cheap energy“ og mælir með kaupum í Norðuráli með þessum orðum: „... if aluminum prices weaken, Iceland is not biting the hand that feeds it.“ Íslenska gildranÞrátt fyrir lélega samninga og mikla áhættu þykir sjálfsagt að annar leynisamningur verði gerður við Alcoa um álver á Húsavík og aftur teknir tugmilljarðar að láni sem almenningur á að ábyrgjast. En er skynsamlegt að gera Alcoa að ráðandi afli í Norðausturkjördæmi? Getum við ekki fundið aðrar lausnir? Þannig stefnir Sjálfstæðisflokkurinn á álver í Helguvík og Húsavík á næsta kjörtímabili og Sjálfstæðismenn á Suðurlandi eru þegar farnir að tala um álver við Þorlákshöfn skammt frá einu hreinasta vatnsbóli í Evrópu. Í bæklingnum Southland of Opportunities – A New Option for Heavy Industry er bent á Torfajökulsvæðið, Langasjó, Kerlingarfjöll og Markarfljót sem mögulega virkjunarkosti. Sjá www.sass.is. Öryggisþörfin og minningar frá 1965 valda því að það er aldrei tímabært að leita annarra leiða. Í góðæri er ekki hægt að staldra við, sá sem vill það er spilltur af góðærinu. Í kreppu er ekki hægt að neita sér um eitt einasta atvinnutilboð. Þetta er íslenska gildran. Menn tala um verndun Þjórsárvera eins og það sé tímabundinn velmegunarsjúkdómur. Getur verið að Davíð, Halldór og Geir hafi skilið heila kynslóð jafnaldra eftir í gapandi tómarúmi? Af hverju er það karlmennska að gera minna úr möguleikum þjóðar en efni standa til? Hvaðan kemur þessi ósjálfstæðisbarátta og hvert leiðir hún okkur? Á kynningu um þungaiðnað í New York fyrir nokkrum vikum endaði framsögumaður ræðu sína á því að sýna myndir af Herðubreið, Dettifossi og Skaftafelli. Myndasyrpan var kynnt sem hluti af svæðum sem Alcoa tæki þátt í að ,,vernda“ á heimsvísu. Ríkisstjórn Íslands tók á móti 300.000 dollara styrk frá Alcoa árið 2006 fyrir Vatnajökulsþjóðgarð. Það má velta fyrir sér; var þetta góður styrkur eða hörmulegur auglýsingasamningur? Er ekki ímynd mesta verðmæti fyrirtækja og þjóða? Tiger Woods fékk 10 milljarða fyrir samning við Tag Hauer? Hvað kostar að leyfa fyrirtæki sem er þekkt fyrir mengun að státa sig af því að verndari Íslands? Hvað finnst þjóðgarðsvörðum sem flögguðu í hálfa við Herðubreið? Er þetta hugsunarleysi, grín eða er þjóðgarðurinn einhverskonar herfang? „Skammastu þín Björk!“Hvað er að gerast núna? Í Guardian lofar Björk ekki Ísland, hún getur það ekki og segir að stjórnvöld séu að eyðileggja landið. Sama dag fær Bechtel, eitt alræmdasta fyrirtæki heims íslensku umhverfisverðlaunin fyrir að byggja verksmiðju sem losar 30 sinnum meira af SO2 og 10 sinnum meira af PAH efnum en sambærileg norsk verksmiðja. Þá er fróðlegt að sjá hvernig miðaldra menn blogga um konuna sem opnaði Ólympíuleikana í Aþenu: „Skammastu þín Björk!“ Íslenski karlmaðurinn samsamar sig risafyrirtækjum en stendur stuggur af velgengni Bjarkar. Fyrir misskilning fagna þeir í hvert sinn sem Ísland skorar sjálfsmark. Við erum búin að virkja þrisvar sinnum meira en nútíma samfélag þarfnast. Á Íslandi er framleidd þrisvar sinnum meiri raforka á mann heldur en í Japan, Danmörku og Sviss. 600 milljónir jarðarbúa búa á svæðum sem geta nýtt sér jarðvarma til raforkuvinnslu og enn fleiri til hitaveitu og sparað þar kol, olíu, gas og jafnvel timbur. Þar liggur ein stærsta lausnin á umhverfisvanda heimsins og þar höfum við raunverulegt forskot og þekkingu. Næstu ár ráða úrslitum um hver heldur forskotinu. Forsvarsmenn Hitaveitu Suðurnesja halda því fram að þeir þurfi 5 ára innrásarskeið og álver í Helguvík til að æfa sig fyrir útrásina, með sömu rökum væri Össur ennþá fimm manna fyrirtæki að bíða eftir næsta bílslysi. Ef álverið rís í Helguvík er gengið of nærri Reykjanesinu og það útilokar möguleika á uppbyggingu Google eða Microsoft gagnastöðva á Suðvesturhorninu. Þjóð án leiðtogaUm áramót barst ríkisstjórn Íslands að koma að risatónleikum Live Earth sem yrðu haldnir samtímis í Reykjavík, London, New York, Tokyo, Rio, Jóhannesarborg og Sidney. Tilboðið kemur ekki síst vegna Bjarkar, Sigurrósar og ekki síst vegna þess að Reykjavík er hituð með jarðvarma. Hingað eiga að koma erlendar ofurstjörnur. Reykjavík sem fyrirmynd annarra borga getur skapað hundruð starfa í orkuiðnaði. Fimm mánuðum síðar hefur skýrt svar ekki borist frá stjórnvöldum. Þá má spyrja: Hvaða leiðtogi stekkur ekki á svona tækifæri? Hvar vilja Sjálfstæðismenn staðsetja okkur í heiminum? Hjá Bechtel eða Björk? Fimm mánuðir hafa liðið og ekkert svar hefur borist. Kostnaður var eins og einn Cayenne jeppi og tíminn er að renna út. Við erum þjóð án leiðtoga og sögulegt tækifæri að glatast fyrir umhverfissinna og orkufyrirtæki. Óbreytt stóriðjustefna mun gera okkur jafn raddlaus í umhverfismálum eins og Íraksstríðið í friðarmálum. Ég vona innilega að Ómar fái 5% og komi inn jöfnunarmönnum, að Samfylking fylgi fagra Íslandi og Vinstri Grænir fái góðan stuðning. Þá kemst fullt af nýju og góðu fólki að. Ráðuneytin munu reka opinbera kerfið áfram. Atvinnulífið mun halda græða áfram að græða en þingið þarf á breytingum að halda. Höfundur er rithöfundur og handhafi frelsisverðlauna SUS. Heimild: True Wealth – Stansbury Investment Research – ágúst 2006 Um áramót barst ríkisstjórn Íslands að koma að risatónleikum Live Earth sem yrðu haldnir samtímis í Reykjavík, London, New York, Tokyo, Rio, Jóhannesarborg og Sidney. [...] Hvaða leiðtogi stekkur ekki á svona tækifæri? Hvar vilja Sjálfstæðismenn staðsetja okkur í heiminum? Hjá Bechtel eða Björk? Fimm mánuðir hafa liðið og ekkert svar hefur borist.
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Skoðun Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Áskorun til Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga og Háskóla Íslands Ríkharður Ólafsson,Styrmir Hallsson skrifar
Skoðun Ákvarðanir teknar í Reykjavík – afleiðingarnar skella á okkur Hópur Framsóknarmanna í sveitarstjórnum skrifar
Skoðun Snjallborgin eða Skuggaborgin Reykjavík: Gervigreindarknúið höfuðborgarsvæði Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Réttur til endurtektarprófa: Jafnræði í námi fyrir alla stúdenta Vera Mist Magnúsdóttir,Guðlaug Eva Albertsdóttir skrifar
Skoðun Aðför að landsbyggðinni – og tilraun til að slá ryki í augu almennings Ingibjörg Isaksen skrifar
Skoðun Deyr mjólkurkýrin ef eigandi hennar fær eitt viðbótar mjólkurglas? Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Kynlíf veldur einhverfu: Opið bréf til Háskóla Íslands og fjölmiðla Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Margrét Oddný Leópoldsdóttir skrifar
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun