Hústökumaður: Neysluréttur ofar eignarétti

„Þeir eru komnir með nýjan piparúða," segir stjórnleysinginn Arnar Birgisson sem var einn af 22 hústökumönnum sem voru handteknir við Vatnsstíg í morgun. Hann lýsir ótrúlegri baráttu við lögregluna þar sem stjórnleysingjarnir víggirtu sig á efri hæð hússins við Vatnsstíg. Aðeins viku áður höfðu þau þrifið húsið og opnað byltingamiðstöð ungs fólks.

Það var klukkan fjögur í morgun sem Arnar var vakin og stjórnleysingjarnir byrjuðu að undirbúa sig fyrir árás lögreglunnar. Þau höfðu búist við því að takast á við lögreglumenn daginn áður, en boð höfðu verið gefinn út að ef stjórnleysingjarnir yfirgæfu ekki húsið klukkan fjögur síðdegis í gær, þá yrðu þau flutt þaðan með valdi.

Bjuggu sig undir lokaorrustu

Fjöldi manns mætti í gær og sýndi þeim stuðning. Lögreglan lét þó ekki sjá sig. Að sögn Arnars bjuggust þeir við því að lögreglan myndi láta til skara skríða um nóttina. Þess vegna skiptust þeir á að standa vakt fyrir utan húsið, auk þess sem þau undirbjuggu efri hæðina; þar sem þau ætluðu að heyja lokaorrustuna.

„Þeir komust ekki inn að framan þannig þeir ruddu sér leið inn að aftan. Við fórum þá upp á aðra hæð," lýsir Arnar þegar 30-40 manna lögreglulið kom á vettvang til þess að handsama stjórnleysingjana um áttaleytið í morgun. Þau hlupu upp á efri hæð og hentu öllu lauslegu niður þröngan stigann.

„Það var það mikið af drasli að þeir komust ekki í gegn," segir Arnar en meðal þess sem þau hentu niður var vaskur, sófasett og tvíbreið dýna.

Lögreglan lét þó ekki deigan síga heldur komu þeir vopnaðir vélsög og byrjuðu að saga í veggina og loftið.

„Þeir byrjuðu að saga meðfram veggjunum," lýsir Arnar en um stund voru þau ekki viss hvort það átti að saga alla hæðina niður til þess að það væri unnt að handsama þau.

Eftir stutta stund var komið gat í gólfið og stjórnleysingjarnir sáu lögreglumennina.

Með sítrónu í klútnum

„Þeir hentu þá úðanum upp og þá myndaðist mikill reykur," segir Arnar sem áður hefur fengið táragas í augun. Hann sagði þetta vopn eitthvað annað og meira. Sjálfur var hann með klút fyrir vitunum, sítrónu inn í klútnum til þess að draga úr áhrifum eitursins, að auki var hann með sundgleraugu.

„Það skipti samt engu máli, ég var strax byrjaður að hósta og var alveg orðinn ónýtur á örskammri stundu," segir Arnar. Lögreglan braut í kjölfarið glugga á neðri hæðinni, sennilega til þess að lofta út.

Það sama gerðu stjórnleysingjarnir á efri hæðinni. Þegar reykurinn minnkaði og ástand stjórnleysingjanna batnaði þá sáu þeir að lögreglan var búinn að vígbúast og hélt á kylfum.

„Þá tókum við þá ákvörðun að hrópa allt út, allt sem þeir gerðu og hvernig þeir báru sig að," segir Arnar og bætir við að það hafi virkað. Þá hafi lögreglumennirnir slíðrað kylfurnar.

Eins og hermaurar

Það var svo klukkan tíu sem lögreglan fann greiða leið í gegnum draslið og þeir klifruðu upp á efri hæðina.

„Þeir voru eiginlega eins og litlir hermaurar þegar tróðu sér í gegnum fullt af drasli," segir Arnar en þegar lögreglan var kominn upp þá lögðust þau í gólfið og gáfust upp.

Í kjölfarið voru þau færð niður á lögreglustöð þar sem skýrsla var tekinn af þeim. Þar var þeim tilkynnt að þau yrðu ákærð fyrir húsbrot.

Aðspurður hvað taki nú við, hvort þeir snúi aftur, svarar Arnar: „Nei, þeir eyðilögðu húsið í leiðinni. Við viljum bara hvetja fólk til þess að taka þessi tómu hús og nýta sér þau. Í dag skiptir eignarétturinn minna máli en neyslurétturinn."

Sjálfur sagðist Arnar ekki vita til þess að einhver stjórnleysinginn hefði slasast mikið en benti á að einhverjir væru enn í haldi, þess vegna væri hann ekki viss um ástand allra.

Samkvæmt varðstjóra lögreglunnar slösuðust tveir lögreglumenn þegar kastað var í þá steinum.