Maður er fermdur 23. mars 2007 00:01 Það hefur víst ekki farið framhjá neinum að fermingarvertíðin nálgast. Þó ekki væri nema vegna uppþotsins út af stúlkunni sem var vænd um að stilla sér upp eins og klámstjarna á forsíðu fermingarbæklings Smáralindar - bæklings sem reyndar var frekar hallærislegur í auglýsingum sínum á brúnkuspreyi fyrir fermingarbörnin, en enginn tók eftir því af því að allir voru svo uppteknir við að sverja það af sér að hafa séð nokkuð kynferðislegt við forsíðumyndina. Mér leiðast fermingarveislur, enda eru þær oftast á sunnudögum og ég þjáð af hinni lögbundnu þynnku. Ég reyni ævinlega að finna mér friðsælt horn, til dæmis inni í svefnherbergi þar sem yfirhafnirnar eru geymdar, og fel mig þar með brauðtertu og rjómakökur og einhverja bók úr stofuhillunum þar til ég er dregin öfug út að veislu lokinni. ,,Þú hefðir nú getað heilsað henni frænku þinni." Ég fermdist borgaralega á sínum tíma. Það þýddi að ég þurfti ekki að vera í kyrtli. Ég klæddist kjól sem ég áttaði mig ekki á fyrr en tveimur árum seinna að hefði verið allt of stuttur fyrir tiltölulega siðprúða fermingarstúlku. Ég fattaði það ekki einu sinni þegar ég var klipin þéttingsfast í rassinn af áttræðum frænda vinkonu minnar í kransakökuröðinni. Ótrúlegur handstyrkur hjá ekki heilsuhraustari manni, þegar út í það er farið. Þegar fólk frétti að ég ætlaði að fermast borgaralega fékk ég yfirleitt ekki hamingjuóskir heldur spurninguna: ,,Ertu ekki bara að þessu út af pökkunum?" Auðvitað var ég að þessu út af pökkunum, það voru allir að þessu út af pökkunum. En við sem vorum fermd borgaralega vorum spurð að því meðan þeir sem fermdust í kirkju (og sáu fyrir sér hlaðið gjafaborðið meðan þeir jöpluðu á oblátunni) fengu eintómar hamingjuóskir með að vera komin í kristinna manna tölu. Aldrei fengu þau spurninguna: "Ertu ekki bara að þessu út af pökkunum?" Það hefði þótt dónalegt og ókristilegt. Að níðast á samvisku okkar ókristnu fjórtán ára siðleysingjanna var hins vegar í fínu lagi. En ég fékk fullt af pökkum. Og góðan mat. Og viðurkenningarskjal. Og ég vildi alls ekki missa af þeirri dásamlegu reynslu sem allir þekkja, að hefja hvert partí á að hlaupa inn í stofu og snúa fermingarmyndinni við áður en gestirnir koma. Kristín Svava Tómasdóttir Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kristín Svava Tómasdóttir Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Sameinumst um forvarnir gegn átröskun Karen Daðadóttir,Guðrún Erla Hilmarsdóttir,Elva Björk Bjarnadóttir Skoðun Halldór 01.06.2024 Halldór Svona getum komið í veg fyrir að Katrín vinni Björn B. Björnsson Skoðun Að skreyta sig með stolnum fjöðrum Sema Erla Serdaroglu Skoðun Má Katrín Jakobsdóttir bjóða sig fram? Jón Ólafsson Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving Skoðun Barnapíu á Bessastaði! Karl Sigurðsson Skoðun Viddi, Bósi Ljósár og Baldur Þórhalls Heimir Hannesson Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir Skoðun Halla Tómasdóttir og Sólskinsdrengurinn Margrét Dagmar Ericsdóttir Skoðun
Það hefur víst ekki farið framhjá neinum að fermingarvertíðin nálgast. Þó ekki væri nema vegna uppþotsins út af stúlkunni sem var vænd um að stilla sér upp eins og klámstjarna á forsíðu fermingarbæklings Smáralindar - bæklings sem reyndar var frekar hallærislegur í auglýsingum sínum á brúnkuspreyi fyrir fermingarbörnin, en enginn tók eftir því af því að allir voru svo uppteknir við að sverja það af sér að hafa séð nokkuð kynferðislegt við forsíðumyndina. Mér leiðast fermingarveislur, enda eru þær oftast á sunnudögum og ég þjáð af hinni lögbundnu þynnku. Ég reyni ævinlega að finna mér friðsælt horn, til dæmis inni í svefnherbergi þar sem yfirhafnirnar eru geymdar, og fel mig þar með brauðtertu og rjómakökur og einhverja bók úr stofuhillunum þar til ég er dregin öfug út að veislu lokinni. ,,Þú hefðir nú getað heilsað henni frænku þinni." Ég fermdist borgaralega á sínum tíma. Það þýddi að ég þurfti ekki að vera í kyrtli. Ég klæddist kjól sem ég áttaði mig ekki á fyrr en tveimur árum seinna að hefði verið allt of stuttur fyrir tiltölulega siðprúða fermingarstúlku. Ég fattaði það ekki einu sinni þegar ég var klipin þéttingsfast í rassinn af áttræðum frænda vinkonu minnar í kransakökuröðinni. Ótrúlegur handstyrkur hjá ekki heilsuhraustari manni, þegar út í það er farið. Þegar fólk frétti að ég ætlaði að fermast borgaralega fékk ég yfirleitt ekki hamingjuóskir heldur spurninguna: ,,Ertu ekki bara að þessu út af pökkunum?" Auðvitað var ég að þessu út af pökkunum, það voru allir að þessu út af pökkunum. En við sem vorum fermd borgaralega vorum spurð að því meðan þeir sem fermdust í kirkju (og sáu fyrir sér hlaðið gjafaborðið meðan þeir jöpluðu á oblátunni) fengu eintómar hamingjuóskir með að vera komin í kristinna manna tölu. Aldrei fengu þau spurninguna: "Ertu ekki bara að þessu út af pökkunum?" Það hefði þótt dónalegt og ókristilegt. Að níðast á samvisku okkar ókristnu fjórtán ára siðleysingjanna var hins vegar í fínu lagi. En ég fékk fullt af pökkum. Og góðan mat. Og viðurkenningarskjal. Og ég vildi alls ekki missa af þeirri dásamlegu reynslu sem allir þekkja, að hefja hvert partí á að hlaupa inn í stofu og snúa fermingarmyndinni við áður en gestirnir koma. Kristín Svava Tómasdóttir
Sameinumst um forvarnir gegn átröskun Karen Daðadóttir,Guðrún Erla Hilmarsdóttir,Elva Björk Bjarnadóttir Skoðun
Sameinumst um forvarnir gegn átröskun Karen Daðadóttir,Guðrún Erla Hilmarsdóttir,Elva Björk Bjarnadóttir Skoðun