Nokkrar misskildar vikur Júlía Margrét Alexandersdóttir skrifar 5. september 2011 08:00 Árið 1987, í sumarfríi á Spáni, var ofboðslega fallegur stuttermabolur keyptur handa mér á einhverjum götumarkaði. Hann var hvítur með alls kyns skemmtilegum fígúrum í bleikum, gulum og grænum neonlitum sem voru mjög vinsælir á þessum tíma. Ég, 10 ára gömul, var alsæl með bolinn og gekk í honum allan tímann. Allt þar til að einhver á sundlaugarbakkanum fór að rýna í kunnuglegt form fígúranna á bolnum og hvað stóð undir hverri og einni á ensku....; „Mr. Big", „Mr. Happy", „Mr. Hard" og svo framvegis. Skærlitu fígúrurnar sem okkur höfðu þótt svo skemmtilegar voru fjörutíu gerðir af alls kyns glaðlegum typpum, teiknuð með brosandi andlit, og voru þau öll nefnd „herra-eitthvað" til að undirstrika mismunandi eiginleika, stærð og lögun hvers og eins. Uppáhaldið mitt hafði einmitt verið „herra uppátækjasamur". Ég sá þennan bol aldrei framar. Mér varð hugsað til bolsins í vikunni þegar kona nokkur sagðist við eftirminnilegar vitnaleiðslur hafa misskilið sig. Þessar þrjár vikur á Benidorm gekk ég um, grandalaus og hundrað prósent misskilin. Ég rifjaði þetta upp og kunningjakona átti svipaða stuttermabolasögu nema að amman og afinn komu þá heim með hvíta boli handa börnunum hennar með grænni plöntu sem þau höfðu hrifist svo ógurlega af en ekki getað fengið sölumanninn til að útskýra hvaða blóm þetta væri. Mynta? Minna. Hass? Bingó. Svo ég víki aftur að sjálfri mér tek ég það fram að letrið var smátt, það var fjörtíu stiga hiti, litli bróðir minn hélt öllum uppteknum með því að vera sá sem hann bara er, og úr jafnvel lítilli fjarlægð (ég var talsvert minni en aðrir á svæðinu, sjaldan í sjónlínu fullorðinna) hefðu kátu typpakallarnir getað verið hvað sem er. Þess vegna reyni ég og ber eiginlega skylda til að sýna umburðarlyndi þegar ég rekst á börn í bolum með áletrunum sem eru kannski ekki, tja, fullkomlega viðeigandi, þá sérstaklega ef ég þarf að píra augun og beygja mig niður til þess að sjá hvað stendur. Hvað veit maður? Það hefur eitthvað verið grynnra á umburðarlyndinu upp á síðkastið kannski en mig rak í rogastans þegar ég uppgötvaði að eitt helsta tákn veldis klámkóngsins Hugh Hefners, playboykanínan, er um þessar mundir eftirsótt myndskreyting á veggi í unglingastelpuherbergi. Eru foreldrarnir nokkuð að misskilja sig? Eða á ég að nota tækifærið og skella typpaköllunum mínum á stofuvegginn fyrir jólin? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Júlía Margrét Alexandersdóttir Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Halldór 18.05.2024 Halldór Heilbrigðiskerfi Íslands - Tími fyrir lausnir! Victor Gudmundsson Skoðun Birni Bjarnasyni svarað Arnar Þór Jónsson Skoðun Kjósum Katrínu Kjartan Ragnarsson Skoðun Baldur Þórhallsson er vitur og vís Bryndís Friðgeirsdóttir Skoðun Mesti stjórnmálamaðurinn? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Því miður ekkert annað í stöðunni en að fresta atkvæðagreiðslu um verkefni Heidelberg Gestur Þór Kristjánsson,Erla Sif Markúsdóttir,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson Skoðun „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon Skoðun Kosningum frestað Ása Berglind Hjálmarsdóttir,Hrönn Guðmundsdóttir Skoðun Forsetaframbjóðendur undir áhrifum Kremlverja? Bjarni Már Magnússon Skoðun
Árið 1987, í sumarfríi á Spáni, var ofboðslega fallegur stuttermabolur keyptur handa mér á einhverjum götumarkaði. Hann var hvítur með alls kyns skemmtilegum fígúrum í bleikum, gulum og grænum neonlitum sem voru mjög vinsælir á þessum tíma. Ég, 10 ára gömul, var alsæl með bolinn og gekk í honum allan tímann. Allt þar til að einhver á sundlaugarbakkanum fór að rýna í kunnuglegt form fígúranna á bolnum og hvað stóð undir hverri og einni á ensku....; „Mr. Big", „Mr. Happy", „Mr. Hard" og svo framvegis. Skærlitu fígúrurnar sem okkur höfðu þótt svo skemmtilegar voru fjörutíu gerðir af alls kyns glaðlegum typpum, teiknuð með brosandi andlit, og voru þau öll nefnd „herra-eitthvað" til að undirstrika mismunandi eiginleika, stærð og lögun hvers og eins. Uppáhaldið mitt hafði einmitt verið „herra uppátækjasamur". Ég sá þennan bol aldrei framar. Mér varð hugsað til bolsins í vikunni þegar kona nokkur sagðist við eftirminnilegar vitnaleiðslur hafa misskilið sig. Þessar þrjár vikur á Benidorm gekk ég um, grandalaus og hundrað prósent misskilin. Ég rifjaði þetta upp og kunningjakona átti svipaða stuttermabolasögu nema að amman og afinn komu þá heim með hvíta boli handa börnunum hennar með grænni plöntu sem þau höfðu hrifist svo ógurlega af en ekki getað fengið sölumanninn til að útskýra hvaða blóm þetta væri. Mynta? Minna. Hass? Bingó. Svo ég víki aftur að sjálfri mér tek ég það fram að letrið var smátt, það var fjörtíu stiga hiti, litli bróðir minn hélt öllum uppteknum með því að vera sá sem hann bara er, og úr jafnvel lítilli fjarlægð (ég var talsvert minni en aðrir á svæðinu, sjaldan í sjónlínu fullorðinna) hefðu kátu typpakallarnir getað verið hvað sem er. Þess vegna reyni ég og ber eiginlega skylda til að sýna umburðarlyndi þegar ég rekst á börn í bolum með áletrunum sem eru kannski ekki, tja, fullkomlega viðeigandi, þá sérstaklega ef ég þarf að píra augun og beygja mig niður til þess að sjá hvað stendur. Hvað veit maður? Það hefur eitthvað verið grynnra á umburðarlyndinu upp á síðkastið kannski en mig rak í rogastans þegar ég uppgötvaði að eitt helsta tákn veldis klámkóngsins Hugh Hefners, playboykanínan, er um þessar mundir eftirsótt myndskreyting á veggi í unglingastelpuherbergi. Eru foreldrarnir nokkuð að misskilja sig? Eða á ég að nota tækifærið og skella typpaköllunum mínum á stofuvegginn fyrir jólin?
Því miður ekkert annað í stöðunni en að fresta atkvæðagreiðslu um verkefni Heidelberg Gestur Þór Kristjánsson,Erla Sif Markúsdóttir,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson Skoðun
Því miður ekkert annað í stöðunni en að fresta atkvæðagreiðslu um verkefni Heidelberg Gestur Þór Kristjánsson,Erla Sif Markúsdóttir,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson Skoðun