Saga tveggja manna Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 30. janúar 2018 07:00 Einn örlagaríkan dag árið 2009 komst Mariano Rajoy, formaður Lýðflokksins og núverandi forsætisráðherra Spánar, í hann krappan þegar Baltasar Garzon lögmaður handtók höfuðpaurinn í umfangsmesta spillingarmáli Spánverja. Síðan þá hafa tugir Lýðflokksmanna verið dregnir fyrir dóm og lýðnum gert ljóst að hann hefur verið rændur um fleiri milljarða en ég kann að nefna í íslenskum krónum. Í framhaldinu fannst svart bókhald þar sem greiðslur til Rajoy eru færðar til bókar. Upp frá þessum degi hefur gengi þessara manna orðið æði ólíkt. Rajoy hefur verið forsætisráðherra frá því að Lýðflokkurinn vann kosningarnar árið 2011. Honum er nú hampað fyrir að hafa bætt efnahagsástandið á Spáni og dregið úr atvinnuleysi. Honum er einnig hossað fyrir hörkuna sem hann sýnir Katalóníumönnum en andúð í garð sjálfstæðissinna er orðin svo megn að það má vel kaupa sér vinsældir með stórkallalátum í þeirra garð. Ef kosið yrði á morgun myndi hann vinna sinn þriðja kosningasigur. Garzon man sinn fífil fegurri. Hann varð heimsþekktur þegar hann gaf út handtökuskipun á hendur Augusto Pinochet, fyrrverandi einræðisherra í Síle, árið 1999. Hafði hann þá upp á vasann sönnunargögn um að minnsta kosti fjörutíu tilfelli pyntinga og morða. Samt geymdi Thatcher þann síleska undir pilsfaldinum. Garzon var hins vegar sviptur lögmannsréttindum á Spáni árið 2012 á afar umdeildum forsendum. Heppilegt fyrir Rajoy. Lögmaðurinn er í útlegð. Honum er legið á hálsi fyrir að liðsinna Júlían Assange með sinn Víkíleka. Þar að auki þykir vinfengi hans við Kristínu Kirchner, fyrrverandi forseta Argentínu, ekki lappa upp á orðstírinn. Þetta er ekki aðeins saga tveggja manna heldur sorgarsaga heillar þjóðar. Alla vega sorgleg fyrir Demókrítos gamla sem sagði að allt væri fyrir bí þegar ranglætið væri orðið að fyrirmynd og réttlætið að spotti? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Sameinumst um forvarnir gegn átröskun Karen Daðadóttir,Guðrún Erla Hilmarsdóttir,Elva Björk Bjarnadóttir Skoðun Halldór 01.06.2024 Halldór Svona getum komið í veg fyrir að Katrín vinni Björn B. Björnsson Skoðun Að skreyta sig með stolnum fjöðrum Sema Erla Serdaroglu Skoðun Taktísk skilyrðing umræðunnar Magnús Davíð Norðdahl, Skoðun Ráðherrar hafa áhyggjur af valdbeitingu Tómas Ingvason Skoðun Getur reiði valdið veikindum? Sigurbjörg Jónsdóttir Skoðun Má Katrín Jakobsdóttir bjóða sig fram? Jón Ólafsson Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving Skoðun Barnapíu á Bessastaði! Karl Sigurðsson Skoðun
Einn örlagaríkan dag árið 2009 komst Mariano Rajoy, formaður Lýðflokksins og núverandi forsætisráðherra Spánar, í hann krappan þegar Baltasar Garzon lögmaður handtók höfuðpaurinn í umfangsmesta spillingarmáli Spánverja. Síðan þá hafa tugir Lýðflokksmanna verið dregnir fyrir dóm og lýðnum gert ljóst að hann hefur verið rændur um fleiri milljarða en ég kann að nefna í íslenskum krónum. Í framhaldinu fannst svart bókhald þar sem greiðslur til Rajoy eru færðar til bókar. Upp frá þessum degi hefur gengi þessara manna orðið æði ólíkt. Rajoy hefur verið forsætisráðherra frá því að Lýðflokkurinn vann kosningarnar árið 2011. Honum er nú hampað fyrir að hafa bætt efnahagsástandið á Spáni og dregið úr atvinnuleysi. Honum er einnig hossað fyrir hörkuna sem hann sýnir Katalóníumönnum en andúð í garð sjálfstæðissinna er orðin svo megn að það má vel kaupa sér vinsældir með stórkallalátum í þeirra garð. Ef kosið yrði á morgun myndi hann vinna sinn þriðja kosningasigur. Garzon man sinn fífil fegurri. Hann varð heimsþekktur þegar hann gaf út handtökuskipun á hendur Augusto Pinochet, fyrrverandi einræðisherra í Síle, árið 1999. Hafði hann þá upp á vasann sönnunargögn um að minnsta kosti fjörutíu tilfelli pyntinga og morða. Samt geymdi Thatcher þann síleska undir pilsfaldinum. Garzon var hins vegar sviptur lögmannsréttindum á Spáni árið 2012 á afar umdeildum forsendum. Heppilegt fyrir Rajoy. Lögmaðurinn er í útlegð. Honum er legið á hálsi fyrir að liðsinna Júlían Assange með sinn Víkíleka. Þar að auki þykir vinfengi hans við Kristínu Kirchner, fyrrverandi forseta Argentínu, ekki lappa upp á orðstírinn. Þetta er ekki aðeins saga tveggja manna heldur sorgarsaga heillar þjóðar. Alla vega sorgleg fyrir Demókrítos gamla sem sagði að allt væri fyrir bí þegar ranglætið væri orðið að fyrirmynd og réttlætið að spotti?
Sameinumst um forvarnir gegn átröskun Karen Daðadóttir,Guðrún Erla Hilmarsdóttir,Elva Björk Bjarnadóttir Skoðun
Sameinumst um forvarnir gegn átröskun Karen Daðadóttir,Guðrún Erla Hilmarsdóttir,Elva Björk Bjarnadóttir Skoðun