Staðreyndavillur í skýrslu Seðlabanka Íslands Manuel Hinds og Heiðar Már Guðjónsson skrifar 26. september 2012 06:00 Seðlabanki Íslands gaf í síðustu viku út skýrsluna, Valkostir í gengis- og gjaldmiðlamálum. Það er mikilvægt að ekki sé kastað til höndunum, við gerð skýrslna, ekki síst þegar útgefandinn er seðlabanki, og í þessu tilfelli er ekki hægt að kenna ónógum tíma um gæði verksins. Það er því mjög amalegt hversu margar staðreyndavillur er að finna, en hér er aðeins tæpt á einum kafla skýrslunnar, kafla 19 sem fjallar um einhliða upptöku annars gjaldmiðils, en skýrslan telur í allt 25 kafla. 1. Á blaðsíðu 495 í skýrslunni segir að hagvöxtur sé að jafnaði minni og hagsveiflur meiri í löndum sem tekið höfðu upp annan gjaldmiðil og vitnað í rannsóknir Edwards og Magendzo. Ef sú rannsókn er lesin kemur fram að höfundar telja engin tengsl á milli hagvaxtar og upptöku annarrar myntar. En aðalatriðinu úr sömu rannsókn er sleppt í skýrslu Seðlabankans, því tekið er fram að hagsveiflan sé minni hjá ríkari löndum eftir einhliða upptöku. 2. Á blaðsíðu 494 í skýrslunni er mat á skiptikostnaði á grunnfé í umferð, M0. Þar er ranglega talið að kostnaður við skiptin séu 80 milljarðar en ekki 40 milljarðar. Inneignir fjármálastofnana hjá Seðlabankanum eru 40 milljarðar og seðlar og mynt í umferð aðrir 40 milljarðar. Inneign fjármálastofnana er skuld Seðlabankans og þyrfti alltaf að greiða út, ef óskað væri eftir því. Það á því ekki að telja slíka skuld með sem einskiptiskostnað við einhliða upptöku annarar myntar, enda hefur verið til hennar stofnað fyrir löngu. 3. Seðlabankinn hefur fullyrt að ekkert land hafi tekið upp einhliða aðra mynt án þess að landið hafi þegar verið undir það búið, með mikilli notkun landsmanna á viðkomandi mynt. Í skýrslunni á blaðsíðu 502 er sérstaklega tiltekið að slíkt hafi verið ástatt um El Salvador, á meðan sannleikurinn er sá að hlutfall dollarainnistæðna af heildinni var um 10%. Þetta leiðrétti Manuel Hinds við ritstjóra skýrslunnar í apríl án þess að skýrslunni væri breytt. 4. Í skýrslunni er því á blaðsíðu 502 haldið ranglega fram að meirihluti fjármálakerfis El Salvador sé ekki í erlendri eigu, þegar tveir stærstu bankar landsins eru Citibank og HSBC. Ritstjóri skýrslunnar tók þátt í fundi árið 2007, þar sem Manuel Hinds, sem hafði framkvæmt skiptin í El Salvador, fór sérstaklega í gegnum það að allir bankar, sem einhvers máttu sín voru keyptir af erlendum aðilum eftir upptöku dollars þar í landi. 5. Skýrslan gerir því skóna á blaðsíðu 507 að útgefnir peningar seðlabanka séu eign viðkomandi banka, en ekki skuld, og því geti það stangast á við lög að taka upp mynt annars ríkis. Þetta er fjarri veruleikanum enda eru peningar eign handhafa, hverju sinni, og hann getur átt lögleg viðskipti með þá að vild, á hvaða stað sem er og á hverjum tíma sem er. 6. Sama hvaða skipan peningamála stefnusmiðir ákveða að styðjast við, verða alltaf til staðar kostir og gallar. Töfralausnir eru ekki til. Svo virðist sem skýrsluhöfundar leggi sig fram um að fjalla sérstaklega um hina neikvæðu þætti sem kunna að fylgja einhliða upptöku erlendrar myntar. Er þar bæði vísað til rannsókna og eigin ályktana skýrsluhöfunda. Að sama skapi virðast höfundar skýrslunnar fara varlega í það að greina frá jákvæðum áhrifum einhliða upptöku erlendrar myntar. Til dæmis eru tölur um verðbólgu Svartfjallalands birtar, 11%, en ekki tölur um raunhagvöxt, líka um 11%, á blaðsíðu 505. Eins er farið í kostnaðarþætti skiptanna með sérkennilegum hætti, á blaðsíðum 492-493, því farið er aftur til ársins 1981 þegar nýkrónan var tekin upp og lagt mat á hvað skiptin hefðu kostað bankakerfi þess tíma. Slíkur rökstuðningur á ekki við á tímum þar sem allt fjármálakerfið er byggt upp á rafrænum grunni. Frekar en að vélrita öll skjöl upp á nýtt, allar bankabækur, samninga og annað, þá gerist þetta á augabragði í dag í rafrænu bókhaldi nútímans. 7. Skýrslan fjallar um lánveitanda til þrautavara sem forsendu fjármálakerfis. Það er ekki sannleikanum samkvæmt. Eins og nú er orðið ljóst þá lendir reikningurinn alltaf á skattborgurum ef ríki eða seðlabanki reynir að vera lánveitandi til þrautavara fjármálakerfisins. Þar sem einhliða upptaka hefur verið reynd, í 33 löndum, þá er almenna reglan sú að fjármálakerfið þarf að sjá um sig sjálft, og getur ekki starfað á ábyrgð almennings. Ef Seðlabanki Íslands ætlar að fjalla á hlutlausan og faglegan hátt um mál, sem þeir þekkja ekki til hlítar, hefði verið nærtækast að leita ráðgjafar sérfróðra aðila. Annar greinarhöfunda, Manuel Hinds, hefur tvisvar komið til Íslands og boðist til þess að aðstoða Seðlabankann, án nokkurs endurgjalds, en hann var helsti ráðgjafi forseta El Salvador þegar landið tók dollar upp einhliða 2001 auk þess að hafa skrifað bækur um efnið. Manuel Hinds reyndi að leiðrétta nokkrar af þeim rangfærslum sem koma fram hjá Seðlabankanum og bauð síðast fram aðstoð sína í apríl, fimm mánuðum fyrir útgáfu skýrslunnar, en einhverra hluta vegna var ekki áhugi á því og allar ábendingar hundsaðar. Oft skipta gæðin meira málið en magnið. Við gerð skýrslunnar hefði Seðlabankinn átt að vanda betur til verka og fjalla á sanngjarnan hátt um alla möguleika í stöðunni, í stað þess að setja fram lengstu skýrslu um gjaldmiðlamál sem sögur fara af, sem þrátt fyrir lengd sína bætir engu við það sem þegar hafði komið fram. Því miður virðist lengd skýrslunnar fremur til þess fallin að lama umræðu um aðra kosti en Seðlabankinn kýs, en að horfa opið á alla kosti Íslendinga. Undirritaðir hafa tekið saman sex blaðsíðna minnisblað sem er öllum aðgengilegt á vefnum einhlida.com og hefur verið sérstaklega sent þingmönnum, ráðuneytum, Seðlabanka Íslands, og bönkum. Þessu minnisblaði er ætlað að benda á mikilvæg atriði sem varða kosti Íslands í gjaldmiðlamálum sem Seðlabankanum tókst einhverra hluta vegna ekki að koma fyrir á þeim 622 blaðsíðum sem hann notaði til verksins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun Er ég ömurlegt foreldri ef ég segi nei við barnið mitt? Stefán Þorri Helgason Skoðun Þátttökuverðlaun Þórdísar Ragnar Þór Pétursson Skoðun Seljum börnum nikótín! Hugi Halldórsson Skoðun Sundrung á vinstri væng Jökull Sólberg Auðunsson Skoðun Vindorkuvæðing í skjóli nætur Kristín Helga Gunnarsdóttir Skoðun Ákall til ESB-sinna: Hvar eru undanþágurnar? Einar Jóhannes Guðnason Skoðun Fjármálaráðherra búinn að segja A Ögmundur Jónasson Skoðun Hvar liggur ábyrgð hins fullorðna á hegðun ungmenna í samfélaginu? Rakel Guðbjörnsdóttir Skoðun Þegar samfélagið missir vinnuna Hrafn Splidt Þorvaldsson Skoðun Skoðun Skoðun Hver er kjarninn í samfélagi sem selur hjarta sitt? Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Seljum börnum nikótín! Hugi Halldórsson skrifar Skoðun Sundrung á vinstri væng Jökull Sólberg Auðunsson skrifar Skoðun Þegar samfélagið missir vinnuna Hrafn Splidt Þorvaldsson skrifar Skoðun Akademískt frelsi og ókurteisi Kolbeinn H. Stefánsson skrifar Skoðun Hvar liggur ábyrgð hins fullorðna á hegðun ungmenna í samfélaginu? Rakel Guðbjörnsdóttir skrifar Skoðun Yfir hverju er verið að brosa? Árni Kristjánsson skrifar Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson skrifar Skoðun Stjórnvöld sem fjárfestatenglar Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Ákall til ESB-sinna: Hvar eru undanþágurnar? Einar Jóhannes Guðnason skrifar Skoðun Er ég ömurlegt foreldri ef ég segi nei við barnið mitt? Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun Vindorkuvæðing í skjóli nætur Kristín Helga Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Þátttökuverðlaun Þórdísar Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Fjármálaráðherra búinn að segja A Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Hagfræði-tilgáta ómeðtekin Karl Guðlaugsson skrifar Skoðun Ótryggt aðgengi á Veðurstofureit Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Stattu vörð um launin þín Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Byggjum fyrir eldra fólk, ekki ungt Ólafur Margeirsson skrifar Skoðun Hlustum í eitt skipti á foreldra Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Hugleiðingar um ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs Örn Sigurðsson skrifar Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Sjá meira
Seðlabanki Íslands gaf í síðustu viku út skýrsluna, Valkostir í gengis- og gjaldmiðlamálum. Það er mikilvægt að ekki sé kastað til höndunum, við gerð skýrslna, ekki síst þegar útgefandinn er seðlabanki, og í þessu tilfelli er ekki hægt að kenna ónógum tíma um gæði verksins. Það er því mjög amalegt hversu margar staðreyndavillur er að finna, en hér er aðeins tæpt á einum kafla skýrslunnar, kafla 19 sem fjallar um einhliða upptöku annars gjaldmiðils, en skýrslan telur í allt 25 kafla. 1. Á blaðsíðu 495 í skýrslunni segir að hagvöxtur sé að jafnaði minni og hagsveiflur meiri í löndum sem tekið höfðu upp annan gjaldmiðil og vitnað í rannsóknir Edwards og Magendzo. Ef sú rannsókn er lesin kemur fram að höfundar telja engin tengsl á milli hagvaxtar og upptöku annarrar myntar. En aðalatriðinu úr sömu rannsókn er sleppt í skýrslu Seðlabankans, því tekið er fram að hagsveiflan sé minni hjá ríkari löndum eftir einhliða upptöku. 2. Á blaðsíðu 494 í skýrslunni er mat á skiptikostnaði á grunnfé í umferð, M0. Þar er ranglega talið að kostnaður við skiptin séu 80 milljarðar en ekki 40 milljarðar. Inneignir fjármálastofnana hjá Seðlabankanum eru 40 milljarðar og seðlar og mynt í umferð aðrir 40 milljarðar. Inneign fjármálastofnana er skuld Seðlabankans og þyrfti alltaf að greiða út, ef óskað væri eftir því. Það á því ekki að telja slíka skuld með sem einskiptiskostnað við einhliða upptöku annarar myntar, enda hefur verið til hennar stofnað fyrir löngu. 3. Seðlabankinn hefur fullyrt að ekkert land hafi tekið upp einhliða aðra mynt án þess að landið hafi þegar verið undir það búið, með mikilli notkun landsmanna á viðkomandi mynt. Í skýrslunni á blaðsíðu 502 er sérstaklega tiltekið að slíkt hafi verið ástatt um El Salvador, á meðan sannleikurinn er sá að hlutfall dollarainnistæðna af heildinni var um 10%. Þetta leiðrétti Manuel Hinds við ritstjóra skýrslunnar í apríl án þess að skýrslunni væri breytt. 4. Í skýrslunni er því á blaðsíðu 502 haldið ranglega fram að meirihluti fjármálakerfis El Salvador sé ekki í erlendri eigu, þegar tveir stærstu bankar landsins eru Citibank og HSBC. Ritstjóri skýrslunnar tók þátt í fundi árið 2007, þar sem Manuel Hinds, sem hafði framkvæmt skiptin í El Salvador, fór sérstaklega í gegnum það að allir bankar, sem einhvers máttu sín voru keyptir af erlendum aðilum eftir upptöku dollars þar í landi. 5. Skýrslan gerir því skóna á blaðsíðu 507 að útgefnir peningar seðlabanka séu eign viðkomandi banka, en ekki skuld, og því geti það stangast á við lög að taka upp mynt annars ríkis. Þetta er fjarri veruleikanum enda eru peningar eign handhafa, hverju sinni, og hann getur átt lögleg viðskipti með þá að vild, á hvaða stað sem er og á hverjum tíma sem er. 6. Sama hvaða skipan peningamála stefnusmiðir ákveða að styðjast við, verða alltaf til staðar kostir og gallar. Töfralausnir eru ekki til. Svo virðist sem skýrsluhöfundar leggi sig fram um að fjalla sérstaklega um hina neikvæðu þætti sem kunna að fylgja einhliða upptöku erlendrar myntar. Er þar bæði vísað til rannsókna og eigin ályktana skýrsluhöfunda. Að sama skapi virðast höfundar skýrslunnar fara varlega í það að greina frá jákvæðum áhrifum einhliða upptöku erlendrar myntar. Til dæmis eru tölur um verðbólgu Svartfjallalands birtar, 11%, en ekki tölur um raunhagvöxt, líka um 11%, á blaðsíðu 505. Eins er farið í kostnaðarþætti skiptanna með sérkennilegum hætti, á blaðsíðum 492-493, því farið er aftur til ársins 1981 þegar nýkrónan var tekin upp og lagt mat á hvað skiptin hefðu kostað bankakerfi þess tíma. Slíkur rökstuðningur á ekki við á tímum þar sem allt fjármálakerfið er byggt upp á rafrænum grunni. Frekar en að vélrita öll skjöl upp á nýtt, allar bankabækur, samninga og annað, þá gerist þetta á augabragði í dag í rafrænu bókhaldi nútímans. 7. Skýrslan fjallar um lánveitanda til þrautavara sem forsendu fjármálakerfis. Það er ekki sannleikanum samkvæmt. Eins og nú er orðið ljóst þá lendir reikningurinn alltaf á skattborgurum ef ríki eða seðlabanki reynir að vera lánveitandi til þrautavara fjármálakerfisins. Þar sem einhliða upptaka hefur verið reynd, í 33 löndum, þá er almenna reglan sú að fjármálakerfið þarf að sjá um sig sjálft, og getur ekki starfað á ábyrgð almennings. Ef Seðlabanki Íslands ætlar að fjalla á hlutlausan og faglegan hátt um mál, sem þeir þekkja ekki til hlítar, hefði verið nærtækast að leita ráðgjafar sérfróðra aðila. Annar greinarhöfunda, Manuel Hinds, hefur tvisvar komið til Íslands og boðist til þess að aðstoða Seðlabankann, án nokkurs endurgjalds, en hann var helsti ráðgjafi forseta El Salvador þegar landið tók dollar upp einhliða 2001 auk þess að hafa skrifað bækur um efnið. Manuel Hinds reyndi að leiðrétta nokkrar af þeim rangfærslum sem koma fram hjá Seðlabankanum og bauð síðast fram aðstoð sína í apríl, fimm mánuðum fyrir útgáfu skýrslunnar, en einhverra hluta vegna var ekki áhugi á því og allar ábendingar hundsaðar. Oft skipta gæðin meira málið en magnið. Við gerð skýrslunnar hefði Seðlabankinn átt að vanda betur til verka og fjalla á sanngjarnan hátt um alla möguleika í stöðunni, í stað þess að setja fram lengstu skýrslu um gjaldmiðlamál sem sögur fara af, sem þrátt fyrir lengd sína bætir engu við það sem þegar hafði komið fram. Því miður virðist lengd skýrslunnar fremur til þess fallin að lama umræðu um aðra kosti en Seðlabankinn kýs, en að horfa opið á alla kosti Íslendinga. Undirritaðir hafa tekið saman sex blaðsíðna minnisblað sem er öllum aðgengilegt á vefnum einhlida.com og hefur verið sérstaklega sent þingmönnum, ráðuneytum, Seðlabanka Íslands, og bönkum. Þessu minnisblaði er ætlað að benda á mikilvæg atriði sem varða kosti Íslands í gjaldmiðlamálum sem Seðlabankanum tókst einhverra hluta vegna ekki að koma fyrir á þeim 622 blaðsíðum sem hann notaði til verksins.
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Skoðun Hvar liggur ábyrgð hins fullorðna á hegðun ungmenna í samfélaginu? Rakel Guðbjörnsdóttir skrifar
Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson skrifar
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun