Má „ég líka“ fá hærri laun? Inga María Hlíðar Thorsteinson skrifar 30. mars 2018 19:34 Orðið „en“ er ótrúlega lítið orð en voldugt. Það getur umturnað heilu setningunum og loforðunum. „Hann lofaði að vera henni trúr en hélt síðan framhjá.“ „Barnið ætlaði að kaupa sér snúð en átti svo ekki fyrir honum.“ „Ríkisstjórnin segist vilja gera störf í heilbrigðiskerfinu meira aðlaðandi en...“ Nú standa ljósmæður í kjarabaráttu. Mjög þreytt. Deilunni var vísað til Ríkissáttasemjara í byrjun febrúar en lítið hefur gerst síðan þá. Eitt af markmiðum ljósmæðra er að tryggja að þær lækki ekki í launum við að bæta við sig tveggja ára framhaldsnámi við hjúkrunarréttindin sín. Hjúkrunarfræðingar eru nefnilega margir hverjir á hærri launum en ljósmæður, þrátt fyrir að hjúkrunarleyfi sé forgangskrafa inn í ljósmóðurnámið. Hvers konar vitleysa er þetta? Enginn ætti að lækka í launum við að bæta við sig framhaldsmenntun sem gerir bæði kröfur um ákveðið grunnám og starfsleyfi. Enginn ætti að lækka í launum við að taka á sig meiri ábyrgð og meiri sérhæfingu í starfi sem byggir á sama grunni. Þetta hljómar allt svo borðliggjandi en einhverra hluta vegna finnst samninganefnd ríkisins það ekki. Og maður spyr sig réttilega hvers vegna ekki. Ljósmæður finna fyrir ótrúlega miklum meðbyr frá þjóðinni og þær hafa flestalla með sér, nema fólkið sem þær eru að semja við. Viðræðurnar hafa nær ekkert þokast áfram en fyrir skömmu síðan varð loks breyting þar á. Hagfræðingur á vegum BHM bauðst til að koma með ljósmæðrunum á fund og tala þeirra máli. Í samninganefnd ríkisins eru bæði karlar og konur en í viðræðunum við ljósmæður hafa þó aðallega verið karlar á fundunum. Eftir að hagfræðingurinn, sem vill svo til að er karlmaður, bauð ljósmæðrum krafta sína og stuðning og mætti með þeim á fundinn, þá varð hljóðið í samninganefndinni allt annað. Orðunum var beint til hans, hann var beðinn um að draga fram ákveðin gögn, og það var meira að segja svolítið gantast á fundinum. Andrúmsloftið létt. Þarna voru samankomnir menn með viti að tala saman. Konurnar þarna einhvers staðar með. Ég skil mæta vel að það sé ekki hægt að hækka opinber laun hjá einni starfsstétt án þess að valda höfrungahlaupi og uppnámi á vinnumarkaðnum. En, ljósmæður eru fámenn stétt og réttmæt og eðlileg leiðrétting á launum þeirra er ekki kostnaðarsöm fyrir ríkið. Þær tilheyra elstu kvennastétt landsins og hafa alla tíð þurft að berjast hart fyrir launum sínum. Enn þann dag í dag standa þær í harðri deilu við nokkra aðila sem eru ekkert annað en milligöngumenn ríkisstjórnarinnar sem hefur endanlegt vald í þessu máli. Það að ljósmæður hafi þurft að fá utanaðkomandi fulltrúa til liðs við sig, sem vill svo til að er karlmaður, til þess að viðræðurnar þokuðust eitthvað áfram finnst mér segja allt sem segja þarf. Nú er ég kannski svolítið ósanngjörn, kannski hefði eitthvað gerst þó svo að karlinn hefði verið kona. En þetta virkar samt eins og fullmikil tilviljun fyrir mér. Höfundur er hjúkrunarfræðingur og ljósmóðurnemi Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Af hverju kýs ég ekki Katrínu Jakobs Birgir Dýrfjörð Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Kjósum sameiningu, ekki sundrungu Helgi Ingólfsson Skoðun Frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson Skoðun Riðið á Bessastöðum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Söngvakeppni og stríðsglæpir Ragnhildur Hólmgeirsdóttir Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir Skoðun Svik forsetaframbjóðanda við börnin á Gaza Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun Skoðun Skoðun Af hverju kýs ég ekki Katrínu Jakobs Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Kjósum sameiningu, ekki sundrungu Helgi Ingólfsson skrifar Skoðun Forseti allra Ragnhildur Björt Björnsdóttir skrifar Skoðun Ný nálgun í afreksíþróttum – Nýsköpun Erlingur Jóhannsson skrifar Skoðun Prófsteinninn Katrín Harðardóttir skrifar Skoðun Innrás á Rafah stríðir gegn allri mannúð Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Börnin okkar Hlédís Sveinsdóttir skrifar Skoðun Vextir geta og þurfa að lækka Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Söngvakeppni og stríðsglæpir Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir skrifar Skoðun Óttasleginn mömmuher og Eurovision Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Já, Katrín Hjálmar Sveinsson skrifar Skoðun Frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Riðið á Bessastöðum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Að lifa í skugga heilsubrests Svanberg Hreinsson skrifar Skoðun Umræðan um dánaraðstoð Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað skrifar Skoðun Opið bréf til samgönguráðherra og vegamálastjóra Hópur ferðaþjóna í Dölunum skrifar Skoðun Hugleiðingar ellilífeyrisþega um landsmálin og orkumálin Ingimundur Andrésson skrifar Skoðun Að tilheyra - Fjölmenningarþing Reykjavíkur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Katrínu sem forseta Stefán Friðrik Stefánsson skrifar Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaðan ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þekking á naloxone nefúða getur bjargað lífi Hildur Vattnes Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Svik forsetaframbjóðanda við börnin á Gaza Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við breytt fortíðinni? Ásgeir Jónsson skrifar Skoðun Á að banna TikTok? Óttar Birgisson skrifar Skoðun Gerum góðan dal enn betri Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Ný norræn stjórnarskrá Hrannar Björn Arnarsson,Ragnheiður Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við verið hamingjusöm í vinnunni? Héðinn Sveinbjörnsson skrifar Sjá meira
Orðið „en“ er ótrúlega lítið orð en voldugt. Það getur umturnað heilu setningunum og loforðunum. „Hann lofaði að vera henni trúr en hélt síðan framhjá.“ „Barnið ætlaði að kaupa sér snúð en átti svo ekki fyrir honum.“ „Ríkisstjórnin segist vilja gera störf í heilbrigðiskerfinu meira aðlaðandi en...“ Nú standa ljósmæður í kjarabaráttu. Mjög þreytt. Deilunni var vísað til Ríkissáttasemjara í byrjun febrúar en lítið hefur gerst síðan þá. Eitt af markmiðum ljósmæðra er að tryggja að þær lækki ekki í launum við að bæta við sig tveggja ára framhaldsnámi við hjúkrunarréttindin sín. Hjúkrunarfræðingar eru nefnilega margir hverjir á hærri launum en ljósmæður, þrátt fyrir að hjúkrunarleyfi sé forgangskrafa inn í ljósmóðurnámið. Hvers konar vitleysa er þetta? Enginn ætti að lækka í launum við að bæta við sig framhaldsmenntun sem gerir bæði kröfur um ákveðið grunnám og starfsleyfi. Enginn ætti að lækka í launum við að taka á sig meiri ábyrgð og meiri sérhæfingu í starfi sem byggir á sama grunni. Þetta hljómar allt svo borðliggjandi en einhverra hluta vegna finnst samninganefnd ríkisins það ekki. Og maður spyr sig réttilega hvers vegna ekki. Ljósmæður finna fyrir ótrúlega miklum meðbyr frá þjóðinni og þær hafa flestalla með sér, nema fólkið sem þær eru að semja við. Viðræðurnar hafa nær ekkert þokast áfram en fyrir skömmu síðan varð loks breyting þar á. Hagfræðingur á vegum BHM bauðst til að koma með ljósmæðrunum á fund og tala þeirra máli. Í samninganefnd ríkisins eru bæði karlar og konur en í viðræðunum við ljósmæður hafa þó aðallega verið karlar á fundunum. Eftir að hagfræðingurinn, sem vill svo til að er karlmaður, bauð ljósmæðrum krafta sína og stuðning og mætti með þeim á fundinn, þá varð hljóðið í samninganefndinni allt annað. Orðunum var beint til hans, hann var beðinn um að draga fram ákveðin gögn, og það var meira að segja svolítið gantast á fundinum. Andrúmsloftið létt. Þarna voru samankomnir menn með viti að tala saman. Konurnar þarna einhvers staðar með. Ég skil mæta vel að það sé ekki hægt að hækka opinber laun hjá einni starfsstétt án þess að valda höfrungahlaupi og uppnámi á vinnumarkaðnum. En, ljósmæður eru fámenn stétt og réttmæt og eðlileg leiðrétting á launum þeirra er ekki kostnaðarsöm fyrir ríkið. Þær tilheyra elstu kvennastétt landsins og hafa alla tíð þurft að berjast hart fyrir launum sínum. Enn þann dag í dag standa þær í harðri deilu við nokkra aðila sem eru ekkert annað en milligöngumenn ríkisstjórnarinnar sem hefur endanlegt vald í þessu máli. Það að ljósmæður hafi þurft að fá utanaðkomandi fulltrúa til liðs við sig, sem vill svo til að er karlmaður, til þess að viðræðurnar þokuðust eitthvað áfram finnst mér segja allt sem segja þarf. Nú er ég kannski svolítið ósanngjörn, kannski hefði eitthvað gerst þó svo að karlinn hefði verið kona. En þetta virkar samt eins og fullmikil tilviljun fyrir mér. Höfundur er hjúkrunarfræðingur og ljósmóðurnemi
Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaðan ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar