Djöfullinn danskur Magnús Guðmundsson skrifar 5. apríl 2017 07:00 Djöfullinn danskur höfum við haft á orði allt frá dögum einokunar danskra kaupmanna og höfum enn um sitthvað sem okkur þykir of slæmt til þess að það geti verið á okkar ábyrgð. Þannig er það t.d. með þá aðför sem gerð var að örorkulífeyrisþegum af hálfu hins opinbera í kjölfar skýrslu Ríkisendurskoðunar frá því í febrúar 2013. Þegar betur var að gáð, árum og lagasetningu síðar, reyndist skýrslan meira en lítið vafasöm, byggð á umdeildri danskri skýrslu og niðurstöður yfirfærðar á íslenskt samfélag án nánari athugana. Auk þess voru niðurstöður Ríkisendurskoðunar byggðar á þýðingarvillu. Auðvitað bar því ekki sála ábyrgð í þessu máli heldur mátti rekja allt saman til þýðingarvillunnar. Því fylgir kannski léttir fyrir embættismenn sem þrýstu á lagabreytingar sem fól í sér hertar eftirlitsheimildir til handa Tryggingastofnun. Jafnvel létti fyrir þingmennina sem samþykktu lögin og höfðu jafnvel uppi gífuryrði um örorkulífeyrisþega sem ýttu undir fordóma í samfélaginu. En það er engin bót í því fyrir þá sem urðu fyrir óréttlæti af völdum þessara vinnubragða að djöfullinn hafi eiginlega alltaf verið danskur eða að minnsta kosti þýðingarvilla í skýrslu Ríkisendurskoðunar og því alls engum um að kenna. Það er vandséð að einhver annar þjóðfélagshópur hefði mátt þola viðlíka vinnubrögð, afleiðingar þeirra og svo yfirklór en einmitt örorkulífeyrisþegar. Lögin leiddu í fyrsta lagi til þess að Tryggingastofnun beitti auknum heimildum til aðgerða á hendur viðskiptavinum sínum er varða persónuréttindi þeirra og hagsmuni. Og í öðru lagi, en þetta er ekki síður alvarlegt, þá áttu þessi vinnubrögð Ríkisendurskoðunar stóran þátt í því að réttlæta frestun á löngu tímabærum kjarabótum þessa hóps. Ríkisendurskoðun hefur reyndar ekki, að minnsta kosti þegar þetta er skrifað, getað fundið það hjá sér að biðja örorkulífeyrisþega afsökunar á þessu enda er djöfullinn danskur eins og allir Íslendingar vita. Reyndar er erfitt að verjast þeirri hugsun að þetta mál kristalli viðhorf stofnana á borð við Ríkisendurskoðun og Tryggingastofnun auk hins háa Alþingis til örorkulífeyrisþega. Viðhorfið virðist gegnsýrt af efasemdum og á stundum er eins og stjórnendur greiði örorkulífeyri úr eigin vasa en ekki sameiginlegum sjóðum þjóðarinnar sem hluta af sáttmála sem á meðal hennar ríkir. Þetta þekkja flestir örorkulífeyrisþegar og kannski er frekar ástæða til þess að leggjast í skýrslugerð um stofnanirnar, innviði þeirra og starfshætti fremur en viðskiptavinina. Stjórnendur stofnana og stjórnmálamenn sem oft hafa á orði mikilvægi þess að við lærum af hinum og þessum mistökum þeirra ættu kannski að tileinka sér þann lærdóm reynslunnar. Við þurfum að hafa minni áhyggjur af siðferðisþreki smáfiskanna og passa okkur frekar á hákörlunum.Leiðarinn birtist fyrst í Fréttablaðinu 5. apríl. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Magnús Guðmundsson Mest lesið Halldór 19.10.24 Halldór Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun Ekki lofa einhverju sem þú ætlar ekki að standa við. Ágústa Árnadóttir Skoðun Að taka réttindi af einum til að selja öðrum Vala Árnadóttir Skoðun Kæru vinir og stuðningsfólk Halla Hrund Logadóttir Skoðun Goðsögnin um að fara áfram Matthildur Björnsdóttir Skoðun Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon Skoðun Kennarastarfið Ragnheiður Lilja Bjarnadóttir Skoðun Að halda niðri launum og lifa á loftinu Þóranna Rósa Ólafsdóttir Skoðun Vá! Benedikta Guðrún Svavarsdóttir Skoðun
Djöfullinn danskur höfum við haft á orði allt frá dögum einokunar danskra kaupmanna og höfum enn um sitthvað sem okkur þykir of slæmt til þess að það geti verið á okkar ábyrgð. Þannig er það t.d. með þá aðför sem gerð var að örorkulífeyrisþegum af hálfu hins opinbera í kjölfar skýrslu Ríkisendurskoðunar frá því í febrúar 2013. Þegar betur var að gáð, árum og lagasetningu síðar, reyndist skýrslan meira en lítið vafasöm, byggð á umdeildri danskri skýrslu og niðurstöður yfirfærðar á íslenskt samfélag án nánari athugana. Auk þess voru niðurstöður Ríkisendurskoðunar byggðar á þýðingarvillu. Auðvitað bar því ekki sála ábyrgð í þessu máli heldur mátti rekja allt saman til þýðingarvillunnar. Því fylgir kannski léttir fyrir embættismenn sem þrýstu á lagabreytingar sem fól í sér hertar eftirlitsheimildir til handa Tryggingastofnun. Jafnvel létti fyrir þingmennina sem samþykktu lögin og höfðu jafnvel uppi gífuryrði um örorkulífeyrisþega sem ýttu undir fordóma í samfélaginu. En það er engin bót í því fyrir þá sem urðu fyrir óréttlæti af völdum þessara vinnubragða að djöfullinn hafi eiginlega alltaf verið danskur eða að minnsta kosti þýðingarvilla í skýrslu Ríkisendurskoðunar og því alls engum um að kenna. Það er vandséð að einhver annar þjóðfélagshópur hefði mátt þola viðlíka vinnubrögð, afleiðingar þeirra og svo yfirklór en einmitt örorkulífeyrisþegar. Lögin leiddu í fyrsta lagi til þess að Tryggingastofnun beitti auknum heimildum til aðgerða á hendur viðskiptavinum sínum er varða persónuréttindi þeirra og hagsmuni. Og í öðru lagi, en þetta er ekki síður alvarlegt, þá áttu þessi vinnubrögð Ríkisendurskoðunar stóran þátt í því að réttlæta frestun á löngu tímabærum kjarabótum þessa hóps. Ríkisendurskoðun hefur reyndar ekki, að minnsta kosti þegar þetta er skrifað, getað fundið það hjá sér að biðja örorkulífeyrisþega afsökunar á þessu enda er djöfullinn danskur eins og allir Íslendingar vita. Reyndar er erfitt að verjast þeirri hugsun að þetta mál kristalli viðhorf stofnana á borð við Ríkisendurskoðun og Tryggingastofnun auk hins háa Alþingis til örorkulífeyrisþega. Viðhorfið virðist gegnsýrt af efasemdum og á stundum er eins og stjórnendur greiði örorkulífeyri úr eigin vasa en ekki sameiginlegum sjóðum þjóðarinnar sem hluta af sáttmála sem á meðal hennar ríkir. Þetta þekkja flestir örorkulífeyrisþegar og kannski er frekar ástæða til þess að leggjast í skýrslugerð um stofnanirnar, innviði þeirra og starfshætti fremur en viðskiptavinina. Stjórnendur stofnana og stjórnmálamenn sem oft hafa á orði mikilvægi þess að við lærum af hinum og þessum mistökum þeirra ættu kannski að tileinka sér þann lærdóm reynslunnar. Við þurfum að hafa minni áhyggjur af siðferðisþreki smáfiskanna og passa okkur frekar á hákörlunum.Leiðarinn birtist fyrst í Fréttablaðinu 5. apríl.
Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun
Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon Skoðun
Óásættanleg staða fyrir fimleikadeild Keflavíkur: Loforð svikin og framtíð starfseminnar í hættu Berglind Ragnarsdóttir Skoðun
Hið rándýra bil milli borgar og byggðar - lygileg sjúkrasaga úr sveitinni Jakob Frímann Magnússon Skoðun