Starsailor sigldu lygnan sjó 14. júní 2004 00:01 Birgir Örn Steinarsson fjallar um tónleika Starsailor á Nasa, föstudaginn 11. júní Hugsanlega var ég eini maðurinn sem leiddist á Nasa á föstudagskvöldið yfir tónum Starsailor. Húsið var stappfullt af aðdáendum sem kunnu alla textana og skemmtu sér konunglega. Skiljanlega, þar sem sveitin gaf aðdáendum sínum það sem þeir vildu heyra. Fluttu lögin sín af miklum metnaði, bæði söngur og flutningur var óaðfinnanlegur. Samt, stóð ég þarna og fylgdist með og gat engan veginn tengt mig við það sem var að gerast upp á sviðinu. Ég hafði átt góðan dag og mætti hamingjusamur og opinn á svæðið. Ég þekki plötur sveitarinnar ágætlega og verð að viðurkenna að þær heilla mig ekki. Vonaðist til að sveitin næði til mín í holdinu, en það var eins og af plastinu... aðeins tvö lög sem ég gat heillast af, Fall to the Floor og Silence is Easy. Restin fannst mér bara leiðinleg. En hvað segir það um mig? Er ég þá svona mikill fýlupúki að ég geti ekki skemmt mér á tónleikum, þar sem um 700 manns voru greinilega að tengja? Nei, nei... ég er bara enginn aðdáandi. Á tónleikunum gekk upp að mér maður, sem vinnur við það að selja plötur sveitarinnar hér á landi og sagði við mig: "Þetta eru góðir tónleikar!". Takið eftir því að þetta var ekki spurning, heldur skipun. Og jú, jú... ég get alveg tekið undir það. Því þarna var sveit sem stóðst væntingar aðdáenda, og skilaði sínu eins vel og hún gat. Ég get lítið að því gert að mér finnist tónlist þeirra ófrumleg, lagasmíðarnar óspennandi og textarnir formúlukenndir. Rödd söngvarans og tjáning hans heillar mig ekki, þó svo að hann hafi sterk persónueinkenni. Salurinn var eins og þverskurður af hlustendum Rásar 2. Þarna var fólk á aldrinum 20 - 45 ára. Mikið af kærustupörum og eldri rokkurum sem greinilega skynja Bítlaáhrifin í sveitinni og tengja þannig. Ég veit ekki afhverju, en ég fékk þá tilfinningu að þarna hafi verið fullur salur fólks, sem kærir sig lítið um frumlegheit í tónlist. Líður best á miðju vegarins þar sem það þarf ekki að grafa eftir áhugaverðri tónlist. Fólk sem vill helst heyra tónlist gerða á "gamla góða mátann". En sem slík er Starsailor kannski bara rétt í meðallagi. Bara hér á Íslandi er glás af hljómsveitum sem eru miklu áhugaverðari og betri en þessi, það er mín skoðun. Tónlist Mest lesið Tobey Maguire er á landinu Bíó og sjónvarp Stjörnulífið: Heimir Hallgríms ástfanginn í Suður Frakklandi Lífið Myndaveisla: Almennilegt rigningardjamm á Kótelettunni Tónlist „Hann er fullkominn eins og hann er“ Lífið Logi Bergmann var tekinn Lífið „Ég var dómharður og ömurlegur gæi“ Lífið Með lykilinn að því hvernig á að gera eftirhermu af Íslending Lífið Stjörnum prýdd dómnefnd í Ungfrú Ísland Lífið New York Times lofar Snertingu Lífið 50+: Neikvæð líkamsvitund algengari Áskorun Fleiri fréttir Kinds of Kindness: Þríréttað hjá listakokknum Yorgos Slæmt jafnvægi á milli Baggalúts og Sinfóníunnar Sturluð rödd gerði áheyrendur tryllta The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Sjá meira
Birgir Örn Steinarsson fjallar um tónleika Starsailor á Nasa, föstudaginn 11. júní Hugsanlega var ég eini maðurinn sem leiddist á Nasa á föstudagskvöldið yfir tónum Starsailor. Húsið var stappfullt af aðdáendum sem kunnu alla textana og skemmtu sér konunglega. Skiljanlega, þar sem sveitin gaf aðdáendum sínum það sem þeir vildu heyra. Fluttu lögin sín af miklum metnaði, bæði söngur og flutningur var óaðfinnanlegur. Samt, stóð ég þarna og fylgdist með og gat engan veginn tengt mig við það sem var að gerast upp á sviðinu. Ég hafði átt góðan dag og mætti hamingjusamur og opinn á svæðið. Ég þekki plötur sveitarinnar ágætlega og verð að viðurkenna að þær heilla mig ekki. Vonaðist til að sveitin næði til mín í holdinu, en það var eins og af plastinu... aðeins tvö lög sem ég gat heillast af, Fall to the Floor og Silence is Easy. Restin fannst mér bara leiðinleg. En hvað segir það um mig? Er ég þá svona mikill fýlupúki að ég geti ekki skemmt mér á tónleikum, þar sem um 700 manns voru greinilega að tengja? Nei, nei... ég er bara enginn aðdáandi. Á tónleikunum gekk upp að mér maður, sem vinnur við það að selja plötur sveitarinnar hér á landi og sagði við mig: "Þetta eru góðir tónleikar!". Takið eftir því að þetta var ekki spurning, heldur skipun. Og jú, jú... ég get alveg tekið undir það. Því þarna var sveit sem stóðst væntingar aðdáenda, og skilaði sínu eins vel og hún gat. Ég get lítið að því gert að mér finnist tónlist þeirra ófrumleg, lagasmíðarnar óspennandi og textarnir formúlukenndir. Rödd söngvarans og tjáning hans heillar mig ekki, þó svo að hann hafi sterk persónueinkenni. Salurinn var eins og þverskurður af hlustendum Rásar 2. Þarna var fólk á aldrinum 20 - 45 ára. Mikið af kærustupörum og eldri rokkurum sem greinilega skynja Bítlaáhrifin í sveitinni og tengja þannig. Ég veit ekki afhverju, en ég fékk þá tilfinningu að þarna hafi verið fullur salur fólks, sem kærir sig lítið um frumlegheit í tónlist. Líður best á miðju vegarins þar sem það þarf ekki að grafa eftir áhugaverðri tónlist. Fólk sem vill helst heyra tónlist gerða á "gamla góða mátann". En sem slík er Starsailor kannski bara rétt í meðallagi. Bara hér á Íslandi er glás af hljómsveitum sem eru miklu áhugaverðari og betri en þessi, það er mín skoðun.
Tónlist Mest lesið Tobey Maguire er á landinu Bíó og sjónvarp Stjörnulífið: Heimir Hallgríms ástfanginn í Suður Frakklandi Lífið Myndaveisla: Almennilegt rigningardjamm á Kótelettunni Tónlist „Hann er fullkominn eins og hann er“ Lífið Logi Bergmann var tekinn Lífið „Ég var dómharður og ömurlegur gæi“ Lífið Með lykilinn að því hvernig á að gera eftirhermu af Íslending Lífið Stjörnum prýdd dómnefnd í Ungfrú Ísland Lífið New York Times lofar Snertingu Lífið 50+: Neikvæð líkamsvitund algengari Áskorun Fleiri fréttir Kinds of Kindness: Þríréttað hjá listakokknum Yorgos Slæmt jafnvægi á milli Baggalúts og Sinfóníunnar Sturluð rödd gerði áheyrendur tryllta The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Sjá meira