Eru börn gáfaðri en fullorðnir? 14. júní 2004 00:01 Smári Jósepsson rifjar upp leikskólaárin og kemst að þeirri niðurstöðu að börn eru klárari en fullorðnir. "Máði, viltu rétta mér kómatósuna?" spurði Unnur Freyja litla á leikskólanum þegar við vorum að borða spagettí í hádegishléinu. Það leið varla sá dagur í vinnunni sem maður varð ekki var við eitthvað kómískt. "Máði, ég er búnað túta á mig," sagði litli brandarakallinn Dagur Elí, og horfði á mig sposkur á svip. Þó að myndarlegur bleyjuglaðningur biði mín, þá gat ég ekki annað en brosað að meistaranum. Eftir að hafa unnið með tveggja til fimm ára gömlum börnum í einhvern tíma fór ég að sjá hluti í fari þeirra sem ég saknaði hjá mér sjálfum. Var hugsanlegt að þessi kríli væru fetinu framar en ég, sem átti að heita fullorðinn? Hreinskilnin var ofarlega á listanum yfir þá kosti sem þau létu óhrædd í ljós og fylltu mig aðdáunar. "Af hverju á ég svona erfitt með þetta en þau geta þetta án teljandi áreynslu?" hugsaði ég með mér um leið og ég fylgdist með amstri dagsins. "Getur verið að þegar sjálfið eykst þá versni manneskjan?" Þetta þótti mér merkileg uppgötvun. Þau gátu sagt hvað sem þeim bjó í hjarta við hvern sem er. "Er nokkuð viss um að staða mín væri önnur ef þetta væri á mínu færi," hugsaði ég hlæjandi með sjálfum mér. Það eru liðin nokkur ár síðan ég sagði skilið við leikskólann en ég hugsa þó oft til þess að þarna leynist hver meistarinn á fætur öðrum sem getur gefið manni glænýja sýn á lífið, ef maður er með augun opin. Lífið myndi varla gerast betra, að sjá heiminn með augum og hugarfari barns. Samt lifir maður í þeirri trú að gaurinn sé nú svolítið klár. Það má svo sem vel vera - en börnin eru langt á undan. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Stuð milli stríða Mest lesið Kynlíf veldur einhverfu: Opið bréf til Háskóla Íslands og fjölmiðla Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Margrét Oddný Leópoldsdóttir Skoðun „Þessu er alltaf lofað fyrir kosningar en alltaf svikið“ Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Ég virði þig og þín mörk, virðir þú mig og mín mörk ? Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Vinnustaðir fatlaðs fólks Atli Már Haraldsson Skoðun Falsfréttastjóri RÚV dýpkar holuna sína Einar Steingrímsson Skoðun Fækkum kennurum um 90% Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Uppsagnarbréf til góða fólksins Daníel Freyr Jónsson Skoðun Sjálfstæðir grunnskólar í hættu Benedikt S. Benediktsson Skoðun Nei, við skulum ekki kaupa handa þeim fleiri vopn Haraldur Ólafsson Skoðun Þjóðaröryggi að vera aðildarríki að Evrópusambandinu Skoðun
Smári Jósepsson rifjar upp leikskólaárin og kemst að þeirri niðurstöðu að börn eru klárari en fullorðnir. "Máði, viltu rétta mér kómatósuna?" spurði Unnur Freyja litla á leikskólanum þegar við vorum að borða spagettí í hádegishléinu. Það leið varla sá dagur í vinnunni sem maður varð ekki var við eitthvað kómískt. "Máði, ég er búnað túta á mig," sagði litli brandarakallinn Dagur Elí, og horfði á mig sposkur á svip. Þó að myndarlegur bleyjuglaðningur biði mín, þá gat ég ekki annað en brosað að meistaranum. Eftir að hafa unnið með tveggja til fimm ára gömlum börnum í einhvern tíma fór ég að sjá hluti í fari þeirra sem ég saknaði hjá mér sjálfum. Var hugsanlegt að þessi kríli væru fetinu framar en ég, sem átti að heita fullorðinn? Hreinskilnin var ofarlega á listanum yfir þá kosti sem þau létu óhrædd í ljós og fylltu mig aðdáunar. "Af hverju á ég svona erfitt með þetta en þau geta þetta án teljandi áreynslu?" hugsaði ég með mér um leið og ég fylgdist með amstri dagsins. "Getur verið að þegar sjálfið eykst þá versni manneskjan?" Þetta þótti mér merkileg uppgötvun. Þau gátu sagt hvað sem þeim bjó í hjarta við hvern sem er. "Er nokkuð viss um að staða mín væri önnur ef þetta væri á mínu færi," hugsaði ég hlæjandi með sjálfum mér. Það eru liðin nokkur ár síðan ég sagði skilið við leikskólann en ég hugsa þó oft til þess að þarna leynist hver meistarinn á fætur öðrum sem getur gefið manni glænýja sýn á lífið, ef maður er með augun opin. Lífið myndi varla gerast betra, að sjá heiminn með augum og hugarfari barns. Samt lifir maður í þeirri trú að gaurinn sé nú svolítið klár. Það má svo sem vel vera - en börnin eru langt á undan.
Kynlíf veldur einhverfu: Opið bréf til Háskóla Íslands og fjölmiðla Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Margrét Oddný Leópoldsdóttir Skoðun
Kynlíf veldur einhverfu: Opið bréf til Háskóla Íslands og fjölmiðla Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Margrét Oddný Leópoldsdóttir Skoðun