Skyldi fólk elskast í svona húsum? 5. október 2004 00:01 Kvikmyndasafn Íslands hefur heldur ólánlega staðsetningu í miðbæ Hafnarfjarðar þar sem er aldrei neinn á ferli það ég veit. Um daginn var samt uppselt á sýningu þar á Sigri viljans eftir Leni Riefensthal, mestu nasistamynd allra tíma. Meira að segja þingmenn úr VG sáust á sýningunni. Konan mín átti afmæli þennan dag og ég var að hugsa um að bjóða henni. Svo hætti ég við á síðustu stund, grunaði að kannski vildi hún frekar sjá eitthvað með Tom Hanks og Meg Ryan. En þarna í gamla Bæjarbíói er haldið uppi ágætri dagskrá á þriðjudögum og laugardögum, minnir dálítið á kvikmyndaklúbbinn gamla þegar Friðrik Þór var með hann. Á morgun verður til dæmis sýnd þar Fiskur undir steini, mynd þeirra Þorsteins Jónssonar og Ólafs Hauks Símonarsonar sem gerði allt vitlaust fyrir þrjátíu árum. Hún hefur að geyma hina óborganlegu senu þar sem skeggjaður og síðhærður Jón Júlíusson stendur fyrir utan einbýlishús í Grindavík og segir: "Skyldi fólk elskast meira í svona húsum?" Landinn bókstaflega ærðist yfir hrokanum í þessum piltum. Blöðin loguðu. Sama kvöld er líka sýnd Lífsmark, önnur heimildarmynd sem Þorsteinn og Ólafur gerðu um svipað leyti. Sú mynd sýnir íslenska hippamennsku í hnotskurn, kommúnu sem nokkur ungmenni settu á stofn nálægt Hveragerði. Brauðbakstur, kartöflutínslu, djammsession, leðuriðju - allt þetta. Myndin fjallar samt aðallega um lífsgæðakapphlaupið - orð sem maður er því miður næstum hættur að heyra. Hápunktur myndarinnar er þó þegar auglýsingastjóri Skjás eins kemur labbandi í fullum arabaskrúða. Þetta voru gamlir góðir tímar. Svo hitti ég Thor Vilhjálmsson í Lækjargötunni um daginn. Thor fékk að velja sitt eigið prógram hjá Kvikmyndasafninu í vetur, uppáhaldsmyndirnar sínar. Valdi auðvitað alvöru evrópska kvikmyndaklassík, ekkert drasl. Andrei Rúblev eftir Tarkovskíj, La Notte eftir Antonioni og Nazarín eftir Bunuel. Ég kvartaði undan því að það væri svo langt í Hafnarfjörð, ég kæmist ekki þangað bíllaus maðurinn. Thor sá ekki að það væri neinum vandkvæðum bundið og bauðst umsvifalaust til að ná í mig og flytja mig á sýningarnar... Sjá sýningarskrá Kvikmyndasafns Íslands Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Pistlar Silfur Egils Mest lesið Stórt inngrip í rekstur íþróttafélaga! Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun Sannleikurinn í tengdamömmumálinu Ólöf Björnsdóttir Skoðun Flugan í ídýfunni Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir Skoðun Sósíalistaflokkurinn verður að snúast um meira en rassgatið á Gunnari Smára Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Og hvað svo? Eyrún Birna Davíðsdóttir Skoðun Hann breytti öllu – og gerði það með háði Jónas Sen Skoðun Við stöndum saman með íþróttafólkinu – en hvað með fólkið á bak við það? Ingibjörg Isaksen Skoðun Látið okkur í friði Vilhjálmur Árnason Skoðun Óboðlegt svar um ótæka stjórnsýslu Guðmundur Andri Thorsson Skoðun Ekki fylla höfnina af grjóti Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir Skoðun
Kvikmyndasafn Íslands hefur heldur ólánlega staðsetningu í miðbæ Hafnarfjarðar þar sem er aldrei neinn á ferli það ég veit. Um daginn var samt uppselt á sýningu þar á Sigri viljans eftir Leni Riefensthal, mestu nasistamynd allra tíma. Meira að segja þingmenn úr VG sáust á sýningunni. Konan mín átti afmæli þennan dag og ég var að hugsa um að bjóða henni. Svo hætti ég við á síðustu stund, grunaði að kannski vildi hún frekar sjá eitthvað með Tom Hanks og Meg Ryan. En þarna í gamla Bæjarbíói er haldið uppi ágætri dagskrá á þriðjudögum og laugardögum, minnir dálítið á kvikmyndaklúbbinn gamla þegar Friðrik Þór var með hann. Á morgun verður til dæmis sýnd þar Fiskur undir steini, mynd þeirra Þorsteins Jónssonar og Ólafs Hauks Símonarsonar sem gerði allt vitlaust fyrir þrjátíu árum. Hún hefur að geyma hina óborganlegu senu þar sem skeggjaður og síðhærður Jón Júlíusson stendur fyrir utan einbýlishús í Grindavík og segir: "Skyldi fólk elskast meira í svona húsum?" Landinn bókstaflega ærðist yfir hrokanum í þessum piltum. Blöðin loguðu. Sama kvöld er líka sýnd Lífsmark, önnur heimildarmynd sem Þorsteinn og Ólafur gerðu um svipað leyti. Sú mynd sýnir íslenska hippamennsku í hnotskurn, kommúnu sem nokkur ungmenni settu á stofn nálægt Hveragerði. Brauðbakstur, kartöflutínslu, djammsession, leðuriðju - allt þetta. Myndin fjallar samt aðallega um lífsgæðakapphlaupið - orð sem maður er því miður næstum hættur að heyra. Hápunktur myndarinnar er þó þegar auglýsingastjóri Skjás eins kemur labbandi í fullum arabaskrúða. Þetta voru gamlir góðir tímar. Svo hitti ég Thor Vilhjálmsson í Lækjargötunni um daginn. Thor fékk að velja sitt eigið prógram hjá Kvikmyndasafninu í vetur, uppáhaldsmyndirnar sínar. Valdi auðvitað alvöru evrópska kvikmyndaklassík, ekkert drasl. Andrei Rúblev eftir Tarkovskíj, La Notte eftir Antonioni og Nazarín eftir Bunuel. Ég kvartaði undan því að það væri svo langt í Hafnarfjörð, ég kæmist ekki þangað bíllaus maðurinn. Thor sá ekki að það væri neinum vandkvæðum bundið og bauðst umsvifalaust til að ná í mig og flytja mig á sýningarnar... Sjá sýningarskrá Kvikmyndasafns Íslands
Sósíalistaflokkurinn verður að snúast um meira en rassgatið á Gunnari Smára Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun
Sósíalistaflokkurinn verður að snúast um meira en rassgatið á Gunnari Smára Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun