Fastir pennar

Tækifæri í höfuðborginni

Í Fréttablaðinu í gær birtist ítarlegt viðtal við Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur þar sem hún ræddi framboði sitt til formanns Samfylkingarinnar en líka framtíð Reykjavíkurlistans og ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks. Það kemur auðvitað engum á óvart að álit Ingibjargar á ríkisstjórninni er ekki upp á marga fiska, en þetta hafði hún um stjórnina að segja: "Þessi ríkisstjórn er búin að sitja allt of lengi. Hún er orðin löskuð og geðstirð eftir ýmis erfið mál og menn virðast ekki lengur hafa neinn áhuga á því sem þeir eru að gera. Þeir eru löngu hættir að vera skapandi eða sjá nokkra ögrun í því sem þeir eru að fást við eða miðla bjartsýni út í samfélagið." Því er ekki að neita að það er mikið til í þessum orðum Ingibjargar Sólrúnar. En hitt er ekki síður athyglisvert að auðveldlega má skipta út orðinu "ríkisstjórn" í þessari tilvitnun fyrir "meirihlutinn í borgarstjórn Reykjavíkur" án þess að textinn tapi gildi sínu því það stafar ekki síður þreytumerkjum frá Ráðhúsi Reykjavíkur en Stjórnarráðinu. Ingibjörg Sólrún virðist á hinn bóginn ekki sjá nein teikn á lofti um að Reykjavíkurlistinn sé kominn að fótum fram. Þvert á móti segist hún í viðtalinu vera sannfærð um að ef Reykjavíkurlistinn haldi saman sé framtíðin björt og hann eigi alla möguleika á að vinna kosningarnar að ári. Það er til gamalt og gott máltæki sem nær vel utanum þessa afstöðu Ingibjargar Sólrúnar, og það hljómar þannig: Stundum er erfitt sjá bjálkann í eigin auga fyrir flísinni í auga náungans. Það verður ekki af Reykjavíkurlistanum tekið hann að bar með sér ferska vinda þegar hann komst til valda í höfuðborginni 1994 eftir langvarandi einveldi Sjálfstæðisflokksins í borgarstjórn. Stjórnartíð hans hefur verið um margt farsæl og margir góðir sigrar unnist. Þar efst á lista er bygging skolphreinsistöðva og tilheyrandi hreinsun strandlengjunnar í borgarlandinu, eins óspennandi og það kann ef til vill að hljóma í eyrum þeirra sem hrífast frekar af glæsibyggingum. Ferskleikinn er hins vegar fyrir löngu farinn af Reykjavíkurlistanum, sem hefur nú fremur á sér yfirbragð stjórnmálaafls sem heldur í völdin valdanna vegna. Þar fyrir utan eru augljósar sprungur komnir í samstarf flokkanna sem standa að listanum. Það væri sannkallaður greiði við borgarbúa ef Reykjavíkurlistinn hætti að rembast við að berja í brestina og leysti þess í stað upp samstarf sitt. Þannig gæti hver flokkur boðið fram undir eigin merkjum og óbundinn í sveitarstjórnarkosningunum á næsta ári og Reykvíkingar vonandi fagnað kröftugri borgarstjórn í kjölfarið.





×