Jólaskraut Dr. Gunni skrifar 20. desember 2007 06:00 Ég hef fastmótaðar skoðanir á jólaskrauti. Mér finnst að í jólaskreytingu fjölskyldunnar eigi öllu að ægja saman, stíllinn á að vera sundurlaus, jafnvel smekklaus. Fimm ára heimagerður músastigi má alveg hanga við hliðina á nýjustu gullkúlunni frá Georg Jensen. Dapurlegt finnst mér útúrhannað jólaskraut og sú viðleitni að allt skrautið sé í stíl. Ég hélt að svörtu jólatrén og svörtu kúlurnar sem voru vinsælar í fyrra væru botninn, en nú þegar berast fréttir af fólki sem fær verktaka til að skreyta hjá sér með fokdýru snobbskrauti veit ég að það má alltaf komast neðar. Nú eru tímar forgengileikans. Dót er ekki búið til til að endast. Oftast eyðileggst dót daginn eftir að það dettur úr ábyrgð. Minna kostar að fá sér nýtt en að gera við. Líttu í kringum þig. Hvað er elsta dótið sem þú átt? Hefur eitthvað fylgt þér síðan úr æsku? Elsta dótið mitt er Sharp-vasareiknir síðan 1980. Það er enn þá á upprunalegu batteríunum sem er örugglega kraftaverk. Ég man greinilega að líftími batteríanna var sagður sirka fimm ár. Gamalt dót hefur tilfinningagildi og jólaskraut er oft það elsta á heimilum. Skrautið hefur safnast saman í gegnum árin. Það kaupir enginn allt jólaskrautið sitt í einu. Jólaskraut hjá fjölskyldu er eins og húðflúr á einstaklingi. Það segir sögu hennar. Skrautið er geymt í kössum meirihluta ársins. Þegar það er tekið upp fer hlý tilfinning um mann, sama tilfinningin og maður fær þegar maður rekst á sams konar dót og maður átti í bernsku á fornsölu. Hjá foreldrum mínum sé ég gamla plastjólasveininn uppi á sjónvarpi. Hann hefur birst á jólum síðan ég man eftir mér. Ég veit af fenginni reynslu að hann er svartur undir brókinni. Svona minningarbrot gera mann að því sem maður er. Mér finnst leiðinlegt að henda gömlu dóti. Ég kveð það stuttlega og þakka því fyrir samfylgdina. Ég býst við að ég hafi erft þessa hlutahluttekningu frá móður minni. Ein falleg saga af henni er að hún keypti sér einu sinni nýtt bjútíbox á Kanarí. Hún tók samt það gamla með sér heim af því hún vildi ekki henda því á erlendri grundu. Að lokum segi ég gleðileg jól og farið vel með jólaskrautið ykkar! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Dr. Gunni Mest lesið Halldór 22.12.2024 Halldór Baldursson Halldór Tímamót Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Að sinna orkuþörf almennings Kristín Linda Árnadóttir Skoðun Menntun fyrir Hans Vögg Þuríður Magnúsína Björnsdóttir Skoðun Landið helga? Ingólfur Steinsson Skoðun Hvað eru jólin fyrir þér? Hugrún Sigurjónsdóttir Skoðun Kæri Grímur Grímsson – sakamaður gengur laus? Árni Guðmundsson Skoðun Opið bréf til valkyrjanna þriggja Björn Sævar Einarsson Skoðun Forréttindablinda strákanna í Viðskiptaráði Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Þarf alltaf að vera svín? Harpa Kristbergsdóttir Skoðun
Ég hef fastmótaðar skoðanir á jólaskrauti. Mér finnst að í jólaskreytingu fjölskyldunnar eigi öllu að ægja saman, stíllinn á að vera sundurlaus, jafnvel smekklaus. Fimm ára heimagerður músastigi má alveg hanga við hliðina á nýjustu gullkúlunni frá Georg Jensen. Dapurlegt finnst mér útúrhannað jólaskraut og sú viðleitni að allt skrautið sé í stíl. Ég hélt að svörtu jólatrén og svörtu kúlurnar sem voru vinsælar í fyrra væru botninn, en nú þegar berast fréttir af fólki sem fær verktaka til að skreyta hjá sér með fokdýru snobbskrauti veit ég að það má alltaf komast neðar. Nú eru tímar forgengileikans. Dót er ekki búið til til að endast. Oftast eyðileggst dót daginn eftir að það dettur úr ábyrgð. Minna kostar að fá sér nýtt en að gera við. Líttu í kringum þig. Hvað er elsta dótið sem þú átt? Hefur eitthvað fylgt þér síðan úr æsku? Elsta dótið mitt er Sharp-vasareiknir síðan 1980. Það er enn þá á upprunalegu batteríunum sem er örugglega kraftaverk. Ég man greinilega að líftími batteríanna var sagður sirka fimm ár. Gamalt dót hefur tilfinningagildi og jólaskraut er oft það elsta á heimilum. Skrautið hefur safnast saman í gegnum árin. Það kaupir enginn allt jólaskrautið sitt í einu. Jólaskraut hjá fjölskyldu er eins og húðflúr á einstaklingi. Það segir sögu hennar. Skrautið er geymt í kössum meirihluta ársins. Þegar það er tekið upp fer hlý tilfinning um mann, sama tilfinningin og maður fær þegar maður rekst á sams konar dót og maður átti í bernsku á fornsölu. Hjá foreldrum mínum sé ég gamla plastjólasveininn uppi á sjónvarpi. Hann hefur birst á jólum síðan ég man eftir mér. Ég veit af fenginni reynslu að hann er svartur undir brókinni. Svona minningarbrot gera mann að því sem maður er. Mér finnst leiðinlegt að henda gömlu dóti. Ég kveð það stuttlega og þakka því fyrir samfylgdina. Ég býst við að ég hafi erft þessa hlutahluttekningu frá móður minni. Ein falleg saga af henni er að hún keypti sér einu sinni nýtt bjútíbox á Kanarí. Hún tók samt það gamla með sér heim af því hún vildi ekki henda því á erlendri grundu. Að lokum segi ég gleðileg jól og farið vel með jólaskrautið ykkar!