Förumenn í góðæri 3. desember 2007 00:01 Við, Jón Kalman Stefánsson, Kristín Svava Tómasdóttir, Pétur Blöndal, Vigdís Grímsdóttir og yfirritaður, erum fimm á ferð um Norðausturland í Landkrúser frá bílaleigu sem heitir Hertz. Á kvöldin lesum við upp fyrir áheyrendur, fólk sem tekur það framyfir aðra afþreyingu að fá að sjá og heyra íslenska rithöfunda. Á hverjum stað bíða okkur hlýjar móttökur hjá fólki sem þykir vænt um bækur. Við erum förumenn bókaþjóðar. Á LEIÐINNI milli staða ræðum við mannlíf og atvinnuástand á svæðinu, og við ræðum líka okkar líf, atvinnu og afkomu. Þeir rithöfundar sem eru svo passlegir að finna náð fyrir augum úthlutunarnefndar starfslauna fá um 230 þúsund krónur á mánuði. Þeir sem njóta heiðurslauna frá Alþingi fá 125 þúsund krónur á mánuði. Fyrir hvert selt eintak af bók sem kostar um fjögur þúsund krónur fær höfundurinn um 500 kall. Þúsund seld eintök gera þá hálfa milljón. Ljóðskáld og barnabókahöfundar sem skrifa ódýrari bækur fá auðvitað minna sem því nemur. STUNDUM þegar ég hitti sjómenn, bændur, bankastjóra eða stjórnmálamenn segja þeir mér í trúnaði að helst hefðu þeir viljað verða rithöfundar og skáld og lifa lífinu í unaðssemdum fagurra lista, djúpra hugsana og áhyggjulausri heiðríkju hugans. Það finnst mér dásamlegt að heyra og sannfærir mig um að innst inni langar okkur flestöll til að vera góðar manneskjur. SJÁLFUR kann ég ekki við að vera svona nærgöngull og spyr sjómanninn ekki hvort honum sé ljúft að láta hafölduna vagga sér og finna saltan ilm sjávarins. Ég spyr bóndann ekki að því hvort honum þyki lömb falleg. Bankastjórann spyr ég ekki að því hvort konan á fimmþúsundkallinum höfði til hans kynferðislega og stjórnmálamanninn spyr ég ekki að því hvort gáfulegra sé að hafa hvítvoðunga í bleiku eða bláu. FYRIR að rúnta um fjöll og dali á Landkrúsernum fáum við fimmmenningarnir ókeypis mat og húsaskjól og 15 þúsund kall á mann fyrir hvert upplestrarkvöld. Mórallinn í þessari ferðasögu er að listin er löng en lífið stutt, jafnvel í bullandi góðæri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Villtur lax eða villt græðgi – sveitin í skotlínu Jóhann Helgi Stefánsson Skoðun Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris Skoðun Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson Skoðun Hanna Katrín og Co, koma til bjargar Björn Ólafsson Skoðun Sigrar og raunir íslenska hestsins Elín Íris Fanndal Skoðun Fyrst flúðu þau Reykjavíkurborg… Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Góðir grannar Landsvirkjunar og við hin Kjartan Ágústsson Skoðun Vladímír Pútín: Hvað er að marka hann? Steinar Björgvinsson Skoðun Þegar innflutningurinn ræður ríkjum Anton Guðmundsson Skoðun Konur og menntun Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun
Við, Jón Kalman Stefánsson, Kristín Svava Tómasdóttir, Pétur Blöndal, Vigdís Grímsdóttir og yfirritaður, erum fimm á ferð um Norðausturland í Landkrúser frá bílaleigu sem heitir Hertz. Á kvöldin lesum við upp fyrir áheyrendur, fólk sem tekur það framyfir aðra afþreyingu að fá að sjá og heyra íslenska rithöfunda. Á hverjum stað bíða okkur hlýjar móttökur hjá fólki sem þykir vænt um bækur. Við erum förumenn bókaþjóðar. Á LEIÐINNI milli staða ræðum við mannlíf og atvinnuástand á svæðinu, og við ræðum líka okkar líf, atvinnu og afkomu. Þeir rithöfundar sem eru svo passlegir að finna náð fyrir augum úthlutunarnefndar starfslauna fá um 230 þúsund krónur á mánuði. Þeir sem njóta heiðurslauna frá Alþingi fá 125 þúsund krónur á mánuði. Fyrir hvert selt eintak af bók sem kostar um fjögur þúsund krónur fær höfundurinn um 500 kall. Þúsund seld eintök gera þá hálfa milljón. Ljóðskáld og barnabókahöfundar sem skrifa ódýrari bækur fá auðvitað minna sem því nemur. STUNDUM þegar ég hitti sjómenn, bændur, bankastjóra eða stjórnmálamenn segja þeir mér í trúnaði að helst hefðu þeir viljað verða rithöfundar og skáld og lifa lífinu í unaðssemdum fagurra lista, djúpra hugsana og áhyggjulausri heiðríkju hugans. Það finnst mér dásamlegt að heyra og sannfærir mig um að innst inni langar okkur flestöll til að vera góðar manneskjur. SJÁLFUR kann ég ekki við að vera svona nærgöngull og spyr sjómanninn ekki hvort honum sé ljúft að láta hafölduna vagga sér og finna saltan ilm sjávarins. Ég spyr bóndann ekki að því hvort honum þyki lömb falleg. Bankastjórann spyr ég ekki að því hvort konan á fimmþúsundkallinum höfði til hans kynferðislega og stjórnmálamanninn spyr ég ekki að því hvort gáfulegra sé að hafa hvítvoðunga í bleiku eða bláu. FYRIR að rúnta um fjöll og dali á Landkrúsernum fáum við fimmmenningarnir ókeypis mat og húsaskjól og 15 þúsund kall á mann fyrir hvert upplestrarkvöld. Mórallinn í þessari ferðasögu er að listin er löng en lífið stutt, jafnvel í bullandi góðæri.
Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris Skoðun
Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson Skoðun
Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris Skoðun
Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson Skoðun