Bensín og brauð Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar 20. apríl 2008 07:00 Ég hlustaði á merkilegt spjall hjá dætrum mínum á leið heim úr leikskólanum um daginn þar sem þær sátu saman í aftursæti bílsins. Systurnar eru þriggja og sex ára. Leiðin heim úr leikskóla er gjarnan nýtt til að fara yfir helstu tíðindi og segja frá því sem þótti skemmtilegast í leikskólanum, hvað Ásdís kokkur eldaði fyrir krakkana og hverjir voru duglegastir að borða. NÝLEGA sagði sú yngri frá því að sungið hefði verið til heiðurs Jakobínu leikskólakennara sem flutti norður í land. Hópur tveggja og þriggja ára barna ákvað þá að syngja svo hátt að Jakobína myndi heyra sönginn alla leið norður. Það fannst mér fallegt eins og svo margt af því sem við foreldrarnir fáum að heyra af starfi leikskólans. Í þetta skipti var umræðan hins vegar pólitísk, það voru eldfim málefni bensínverðs. Sú eldri sagði litlu systur sinni nú frá því að vinkona hennar í leikskólanum hefði daginn áður farið með mömmu og systrum til að mótmæla háu bensínverði. Mæðgurnar sátu í bíl og flautuðu svo lengi að vinkonan hafði um tíma haldið að hún yrði örugglega heyrnarlaus. Svo varð þó blessunarlega ekki. STÓRA systirin bað mig vinsamlegast um að minna hana á að ræða málið við pabba þegar hann kæmi heim í kvöld, hann yrði að vita af þessu vandamáli með bensínið. Faðirinn er þingmaður og dóttirin hafði áttað sig á að þetta þyrfti hann að vita. Hún fór svo rækilega yfir stöðu mála og sagði frá því að verðið hefði hækkað mikið undanfarið og nú yrði að lækka það. Það ættu þingmennirnir að gera. Hún útskýrði svo snaggaralega fyrir litlu systur hvað bensínið gerir fyrir bílinn, sem er eins og vatn og brauð fyrir manninn. Í anda upplýstrar umræðu voru systurnar fljótlega farnar af þeirri braut að skilgreina bara vandann, þær ræddu lausnir. Eftir að hafa hlýtt á erindið spurði svo sú yngri þá eldri og vísari að því hvernig þingmennirnir lækkuðu eiginlega verðið og var djúpt hugsi. „Eru þingmennirnir með fjarstýringu?" spurði hún en stóra systir svaraði að bragði: „Nei, kjáninn þinn. Þeir bara segja það." Og með því var næsta mál sett á dagskrá. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Forvarnir á ferð Erlingur Sigvaldason Skoðun Bakpokinn sem þyngist aðeins hjá öðrum Inga Sæland Skoðun Örlög Íslendinga og u-beygja áhrifamesta fjármálamanns heims Snorri Másson Skoðun Það læra börnin sem fyrir þeim er haft Sigurður Örn Hilmarsson Skoðun Fegurð sem breytir skólum Einar Mikael Sverrisson Skoðun Mataræði í stóra samhengi lífsins Birna Þórisdóttir Skoðun Jóhann Páll: Vertu í liði með náttúrunni ekki gegn henni Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Björn Þorsteinsson as Rector - A visionary leader uniting disciplines and driving innovation Marianne Elisabeth Klinke Skoðun Hvað varð um loftslagsmálin? Kamma Thordarson Skoðun Verður Frelsið fullveldinu að bráð? Anton Guðmundsson Skoðun
Ég hlustaði á merkilegt spjall hjá dætrum mínum á leið heim úr leikskólanum um daginn þar sem þær sátu saman í aftursæti bílsins. Systurnar eru þriggja og sex ára. Leiðin heim úr leikskóla er gjarnan nýtt til að fara yfir helstu tíðindi og segja frá því sem þótti skemmtilegast í leikskólanum, hvað Ásdís kokkur eldaði fyrir krakkana og hverjir voru duglegastir að borða. NÝLEGA sagði sú yngri frá því að sungið hefði verið til heiðurs Jakobínu leikskólakennara sem flutti norður í land. Hópur tveggja og þriggja ára barna ákvað þá að syngja svo hátt að Jakobína myndi heyra sönginn alla leið norður. Það fannst mér fallegt eins og svo margt af því sem við foreldrarnir fáum að heyra af starfi leikskólans. Í þetta skipti var umræðan hins vegar pólitísk, það voru eldfim málefni bensínverðs. Sú eldri sagði litlu systur sinni nú frá því að vinkona hennar í leikskólanum hefði daginn áður farið með mömmu og systrum til að mótmæla háu bensínverði. Mæðgurnar sátu í bíl og flautuðu svo lengi að vinkonan hafði um tíma haldið að hún yrði örugglega heyrnarlaus. Svo varð þó blessunarlega ekki. STÓRA systirin bað mig vinsamlegast um að minna hana á að ræða málið við pabba þegar hann kæmi heim í kvöld, hann yrði að vita af þessu vandamáli með bensínið. Faðirinn er þingmaður og dóttirin hafði áttað sig á að þetta þyrfti hann að vita. Hún fór svo rækilega yfir stöðu mála og sagði frá því að verðið hefði hækkað mikið undanfarið og nú yrði að lækka það. Það ættu þingmennirnir að gera. Hún útskýrði svo snaggaralega fyrir litlu systur hvað bensínið gerir fyrir bílinn, sem er eins og vatn og brauð fyrir manninn. Í anda upplýstrar umræðu voru systurnar fljótlega farnar af þeirri braut að skilgreina bara vandann, þær ræddu lausnir. Eftir að hafa hlýtt á erindið spurði svo sú yngri þá eldri og vísari að því hvernig þingmennirnir lækkuðu eiginlega verðið og var djúpt hugsi. „Eru þingmennirnir með fjarstýringu?" spurði hún en stóra systir svaraði að bragði: „Nei, kjáninn þinn. Þeir bara segja það." Og með því var næsta mál sett á dagskrá.
Björn Þorsteinsson as Rector - A visionary leader uniting disciplines and driving innovation Marianne Elisabeth Klinke Skoðun
Björn Þorsteinsson as Rector - A visionary leader uniting disciplines and driving innovation Marianne Elisabeth Klinke Skoðun