Þjóðhátíðin í brekkunni 8. janúar 2008 11:27 Ártúnsbrekkan í Reykjavík er vettvangur helstu þjóðhátíðar landsmanna á hverjum degi. Formerkin eru að vísu nokkuð öfug. Þúsundir landsmanna líða um brekkuna síðdegis á hraða snigilsins - og horfa þungbúnar á bílnúmnerið fyrir framan sig; flestar alltof seinar að sækja barnið sitt á leikskóla. Það eru borgaryfirvöld í nánu samstarfi við samgönguráðuneytið sem standa fyrir þessari kostulegu hátíð - hvern virkan dag ársins. Og skammast sín ekkert fyrir uppátækið. Það er einhver pólitísk deifð í bland við metnaðarleysi og mannfyrirlitningu sem veldur þeirri hringavitleysu sem einkennir umferðina í höfuðborg landsmanna þessi árin. Það er eins og þráhyggja valdamanna við að berja höfðinu við steininn í samgöngumálum langflestra landsmanna sé orðin að krónískum pólitískum sjúkdómi. Skiptir engu hverjir eru við völd. Sundabraut? Brautin a tarna er orðin að lönguvitleysu. Hún er sorglegt dæmi um verkkvíða stjórnmálamanna. Hún er óreistur minnisvarði um metnaðarleysi umræðustjórnmála. Íslensk stjórnmál ná ekki lengra. Og líklegt að nú um stundir tefji tveir kofar í miðbænum fyrir frekari ákvarðanatöku um eitt stærsta úrlausnarefni borgarbúa. Svo má finna eitthvert enn fleira til að tefja fyrir þegar kofarnir eru í höfn. Ég verð í Ártúnsbrekkunni seinnipartinn ef einhvern langar að deila með mér þessari skoðun. Og fer hægt um. -SER. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mannamál Sigmundar Ernis Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Með baunabyssu í kennaraverkfalli Ólafur Hauksson Skoðun Vanvirðing við einkaframtakið og verðmætasköpun Bessí Þóra Jónsdóttir Skoðun Við þurfum að tala um Bálstofuna Matthías Kormáksson Skoðun Verðum að rannsaka hvað gerðist í Covid Hildur Þórðardóttir Skoðun Það þarf meiri töffara í okkur Davíð Már Sigurðsson Skoðun Samfylkingin ætlar ekki að hækka tekjuskatt Alma D. Möller Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Unga fólkið og frjósemi María Rut Baldursdóttir,Sigríður Auðunsdóttir Skoðun
Ártúnsbrekkan í Reykjavík er vettvangur helstu þjóðhátíðar landsmanna á hverjum degi. Formerkin eru að vísu nokkuð öfug. Þúsundir landsmanna líða um brekkuna síðdegis á hraða snigilsins - og horfa þungbúnar á bílnúmnerið fyrir framan sig; flestar alltof seinar að sækja barnið sitt á leikskóla. Það eru borgaryfirvöld í nánu samstarfi við samgönguráðuneytið sem standa fyrir þessari kostulegu hátíð - hvern virkan dag ársins. Og skammast sín ekkert fyrir uppátækið. Það er einhver pólitísk deifð í bland við metnaðarleysi og mannfyrirlitningu sem veldur þeirri hringavitleysu sem einkennir umferðina í höfuðborg landsmanna þessi árin. Það er eins og þráhyggja valdamanna við að berja höfðinu við steininn í samgöngumálum langflestra landsmanna sé orðin að krónískum pólitískum sjúkdómi. Skiptir engu hverjir eru við völd. Sundabraut? Brautin a tarna er orðin að lönguvitleysu. Hún er sorglegt dæmi um verkkvíða stjórnmálamanna. Hún er óreistur minnisvarði um metnaðarleysi umræðustjórnmála. Íslensk stjórnmál ná ekki lengra. Og líklegt að nú um stundir tefji tveir kofar í miðbænum fyrir frekari ákvarðanatöku um eitt stærsta úrlausnarefni borgarbúa. Svo má finna eitthvert enn fleira til að tefja fyrir þegar kofarnir eru í höfn. Ég verð í Ártúnsbrekkunni seinnipartinn ef einhvern langar að deila með mér þessari skoðun. Og fer hægt um. -SER.