Dæmisaga af slysadeild 15. janúar 2008 13:54 Strákurinn minn, stálpaður, var að brjóta handarbeinið milli löngutangar og úlnliðs. Það var fótboltinn. Skriðtækling á gervigrasi. Bylta og allur þungi líkamans endaði á vinstra handarbakinu eftir nokkra loftfimleika. Svona er þetta. Sterkir strákar. Návígi. Harka. Svo tók eftirfarandi ferli við: Systir hans ók honum niður á slysadeildina í Fossvogi á áttunda tímanum í gærkvöld. Þar var sjúklingurinn skráður inn í móttrökunni. Svo tók við bið í anddyrinu. Löng bið. Mjög. Ég hringdi í systkinin klukkan tíu. Enn að bíða. Og ég hringdi aftur klukkan ellefu. Enn að bíða. Klukkan tólf sagði ég þeim að koma heim; þetta gengi ekki lengur; búin að bíða í fjóra tíma án árangurs. Strákurinn var fúll þegar heim kom. Sárþjáður náttúrlega en móðgaður yfir því hve margir voru teknir fram fyrir hann á biðstofunni. Hafði á orði að ekkert gengi þarna niðurfrá nema maður hefði foreldrana með sér; það væri ekkert hlustað á unglinga ... þeir mættu bíða. Við feðgar fórum niður á slysadeild í morgun. Skráðum okkur aftur inn. Og biðum. Fyrst í klukkustund ... en svo ekki nema í klukkustund í viðbót. Ég náði að lesa Mogga, 24st og Fréttablaðið á meðan, svo og nokkurra ára gömul tímarit, þar á meðal Hjemmet meðan Jóakim og Alkexandra voru ennþá hjón. Saknaði DV. Ég þurfti að kveðja strákinn rétt fyrir tólf. Fara í vinnuna og lesa fréttir. Konan kom í staðinn. Þá var gaurinn kominn í röntgen. Þau komust út af slysadeildinni klukkan eitt í dag; strákurinn með gifs og gjarðir frá olnboga og niðrúr. Þetta var sumsé átta tíma atlaga við heilbrigðiskerfið. Heill vinnudagur. Mannekla? Auðvitað. Og aðstaða sem væri ekki boðleg til bráðabirgða uppi á Kárahnjúkum. Guðlaugur Þór. Gerðu eitthvað í þessu, maður. Frábært starfsfólk slysadeildar á það skilið. Viðmótið þar og fagmennskan hefur alltaf verið til fyrirmyndar. Það er mín reynsla. En það þarf fleiri hendur og hús sem hæfir. Heill vinnudagur út af einu handarbroti er ga-ga ... -SER. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mannamál Sigmundar Ernis Mest lesið Teppaleggjum ekki íslenska náttúru með vindorku Halla Hrund Logadóttir Skoðun Halldór 23.11.2024 Halldór Miskunnsami nýmarxistinn Kári Allansson Skoðun Furðuleg réttlæting á hækkun verðtryggðra vaxta Marinó G. Njálsson Skoðun Kosningaloforðið sem gleymdist? Þorsteinn Siglaugsson Skoðun Vaxtahækkanir og brotið traust - hver ber ábyrgð? Sandra B. Franks Skoðun Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir Skoðun Raforka er ekki eina orkan! Dagur Helgason Skoðun Sögufölsun í heimildarþætti RÚV — Svör óskast Jóna Benediktsdóttir,Hjörtur Hjartarson,Katrín Oddsdóttir,Kjartan Jónsson,Kristín Erna Arnardóttir,Sigríður Ólafsdóttir,Þórir Baldursson Skoðun Kjósum á næsta kjörtímabili Jón Steindór Valdimarsson Skoðun
Strákurinn minn, stálpaður, var að brjóta handarbeinið milli löngutangar og úlnliðs. Það var fótboltinn. Skriðtækling á gervigrasi. Bylta og allur þungi líkamans endaði á vinstra handarbakinu eftir nokkra loftfimleika. Svona er þetta. Sterkir strákar. Návígi. Harka. Svo tók eftirfarandi ferli við: Systir hans ók honum niður á slysadeildina í Fossvogi á áttunda tímanum í gærkvöld. Þar var sjúklingurinn skráður inn í móttrökunni. Svo tók við bið í anddyrinu. Löng bið. Mjög. Ég hringdi í systkinin klukkan tíu. Enn að bíða. Og ég hringdi aftur klukkan ellefu. Enn að bíða. Klukkan tólf sagði ég þeim að koma heim; þetta gengi ekki lengur; búin að bíða í fjóra tíma án árangurs. Strákurinn var fúll þegar heim kom. Sárþjáður náttúrlega en móðgaður yfir því hve margir voru teknir fram fyrir hann á biðstofunni. Hafði á orði að ekkert gengi þarna niðurfrá nema maður hefði foreldrana með sér; það væri ekkert hlustað á unglinga ... þeir mættu bíða. Við feðgar fórum niður á slysadeild í morgun. Skráðum okkur aftur inn. Og biðum. Fyrst í klukkustund ... en svo ekki nema í klukkustund í viðbót. Ég náði að lesa Mogga, 24st og Fréttablaðið á meðan, svo og nokkurra ára gömul tímarit, þar á meðal Hjemmet meðan Jóakim og Alkexandra voru ennþá hjón. Saknaði DV. Ég þurfti að kveðja strákinn rétt fyrir tólf. Fara í vinnuna og lesa fréttir. Konan kom í staðinn. Þá var gaurinn kominn í röntgen. Þau komust út af slysadeildinni klukkan eitt í dag; strákurinn með gifs og gjarðir frá olnboga og niðrúr. Þetta var sumsé átta tíma atlaga við heilbrigðiskerfið. Heill vinnudagur. Mannekla? Auðvitað. Og aðstaða sem væri ekki boðleg til bráðabirgða uppi á Kárahnjúkum. Guðlaugur Þór. Gerðu eitthvað í þessu, maður. Frábært starfsfólk slysadeildar á það skilið. Viðmótið þar og fagmennskan hefur alltaf verið til fyrirmyndar. Það er mín reynsla. En það þarf fleiri hendur og hús sem hæfir. Heill vinnudagur út af einu handarbroti er ga-ga ... -SER.
Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir Skoðun
Sögufölsun í heimildarþætti RÚV — Svör óskast Jóna Benediktsdóttir,Hjörtur Hjartarson,Katrín Oddsdóttir,Kjartan Jónsson,Kristín Erna Arnardóttir,Sigríður Ólafsdóttir,Þórir Baldursson Skoðun
Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir Skoðun
Sögufölsun í heimildarþætti RÚV — Svör óskast Jóna Benediktsdóttir,Hjörtur Hjartarson,Katrín Oddsdóttir,Kjartan Jónsson,Kristín Erna Arnardóttir,Sigríður Ólafsdóttir,Þórir Baldursson Skoðun