Heimsókn í safnið Þórgunnur Oddsdóttir skrifar 14. apríl 2009 06:00 Lokið augunum og ímyndið ykkur að þið séuð stödd í stórum rökkvuðum sal. Þið eruð rétt búin að ganga framhjá miðasöludömunni sem gaf ykkur frítt inn og standið nú í þessu stóra rými og horfið í kringum ykkur. Þarna er margt að sjá og andrúmsloftið vekur blendnar tilfinningar; eftirsjá, bræði og vanþóknun.Við erum stödd á opnun Gróðærissafns ríkisins. Þeir standa þarna í röð, útrásarvíkingarnir og stjórnmálamennirnir, og taka brosandi á móti okkur í nýstraujuðum jakkafötum. Auðvitað búnir til úr vaxi en svo raunverulegir að liggur við að hægt sé að telja svitaholurnar á efri vör Björgólfs Thors og einhver hefur fengið útrás fyrir reiði sína og sparkað af alefli í vaxfótlegg Bjarna Ármannssonar, sem hefur nú verið færður til hliðar og er merktur "í viðgerð".Ljóst er að leikmyndahönnuðir ríkisins hafa skilað góðu verki í sinni atvinnubótavinnu. Þarna er öllu stillt upp á sannfærandi hátt; blaðaúrklippur og ljósmyndir þekja veggina ásamt teikningum af framandlegum sumarbústöðum ríka fólksins sem aldrei voru kláraðir. Á risaflatskjá rúllar gamall Innlit/útlit þáttur þar sem Ásgeir Kolbeins sýnir íbúðina sem hann keypti meðan veislan stóð sem hæst og var víst óíbúðarhæf sökum "viðbjóðslega hallærislegra innréttinga".Þetta er nútímalegt safn sem tekur mið af kröfum samtímans um gagnvirkni og upplifun. Það er hægt að prófa að setjast í mjúk leðursæti í gljáfægðri einkaþotu og vopnaðir öryggisverðir leyfa gestum að handfjatla nokkrar milljónir í seðlum og þreifa þannig á ríkidæminu sem við fórum flest á mis við. Þrátt fyrir allt raus um að allir hafi tekið þátt í vitleysunni verður þessi veruleiki álíka framandi fyrir meðaljóninn og baðstofulífið sem við kynnumst á Þjóðminjasafninu.Vitaskuld er svolítið snemmt að opna þetta safn strax. Það liðu til dæmis áratugir frá því að síldarævintýrinu lauk og þar til Síldarminjasafnið á Siglufirði varð að veruleika. Nú höfum við hins vegar áttað okkur á gildi slíkra safna og ættum að kappkosta að koma Gróðærissafninu á fót fyrir sumarið. Líkt og Síldarminjasafnið verður það minnisvarði um ákveðinn tíðaranda sem þó er ekki baðaður dýrðarljóma síldarævintýrisins. Nei, Gróðærissafnið á meira sameiginlegt með Galdrasafninu á Ströndum eða Vesturfarasetrinu á Hofsósi - minnisvarði um tímabil í sögu þjóðarinnar sem við vildum helst gleyma. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórgunnur Oddsdóttir Mest lesið Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson Skoðun „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir Skoðun Bóluefni eða veirur Ágúst Kvaran Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson Skoðun
Lokið augunum og ímyndið ykkur að þið séuð stödd í stórum rökkvuðum sal. Þið eruð rétt búin að ganga framhjá miðasöludömunni sem gaf ykkur frítt inn og standið nú í þessu stóra rými og horfið í kringum ykkur. Þarna er margt að sjá og andrúmsloftið vekur blendnar tilfinningar; eftirsjá, bræði og vanþóknun.Við erum stödd á opnun Gróðærissafns ríkisins. Þeir standa þarna í röð, útrásarvíkingarnir og stjórnmálamennirnir, og taka brosandi á móti okkur í nýstraujuðum jakkafötum. Auðvitað búnir til úr vaxi en svo raunverulegir að liggur við að hægt sé að telja svitaholurnar á efri vör Björgólfs Thors og einhver hefur fengið útrás fyrir reiði sína og sparkað af alefli í vaxfótlegg Bjarna Ármannssonar, sem hefur nú verið færður til hliðar og er merktur "í viðgerð".Ljóst er að leikmyndahönnuðir ríkisins hafa skilað góðu verki í sinni atvinnubótavinnu. Þarna er öllu stillt upp á sannfærandi hátt; blaðaúrklippur og ljósmyndir þekja veggina ásamt teikningum af framandlegum sumarbústöðum ríka fólksins sem aldrei voru kláraðir. Á risaflatskjá rúllar gamall Innlit/útlit þáttur þar sem Ásgeir Kolbeins sýnir íbúðina sem hann keypti meðan veislan stóð sem hæst og var víst óíbúðarhæf sökum "viðbjóðslega hallærislegra innréttinga".Þetta er nútímalegt safn sem tekur mið af kröfum samtímans um gagnvirkni og upplifun. Það er hægt að prófa að setjast í mjúk leðursæti í gljáfægðri einkaþotu og vopnaðir öryggisverðir leyfa gestum að handfjatla nokkrar milljónir í seðlum og þreifa þannig á ríkidæminu sem við fórum flest á mis við. Þrátt fyrir allt raus um að allir hafi tekið þátt í vitleysunni verður þessi veruleiki álíka framandi fyrir meðaljóninn og baðstofulífið sem við kynnumst á Þjóðminjasafninu.Vitaskuld er svolítið snemmt að opna þetta safn strax. Það liðu til dæmis áratugir frá því að síldarævintýrinu lauk og þar til Síldarminjasafnið á Siglufirði varð að veruleika. Nú höfum við hins vegar áttað okkur á gildi slíkra safna og ættum að kappkosta að koma Gróðærissafninu á fót fyrir sumarið. Líkt og Síldarminjasafnið verður það minnisvarði um ákveðinn tíðaranda sem þó er ekki baðaður dýrðarljóma síldarævintýrisins. Nei, Gróðærissafnið á meira sameiginlegt með Galdrasafninu á Ströndum eða Vesturfarasetrinu á Hofsósi - minnisvarði um tímabil í sögu þjóðarinnar sem við vildum helst gleyma.