Páll Baldvin Baldvinsson: Draugagangur í dagsbirtu Páll Baldvin Baldvinsson skrifar 13. maí 2010 10:26 Elskan mín, þú ert svo miklu laglegri svona með alskegg, lætur Bunuel Maríu segja við son sinn Jesú í einni af kvikmyndum sínum. Er það? spyr pilturinn og strýkur á sér vanga og grön. Hinn skeggjaði unglingur hefur lengi fylgt okkur eftir píslardauða sinn og himnaför sem samkvæmt skipulögðu tímatali kirkjunnar ber einmitt upp á daginn í dag. Hann semsagt ráfaði um nágrenni Jerúsalem, orðinn nokkuð heill eftir misþyrmingar pyntingameistara rómverska setuliðsins og stökk svo í loftin. Í upplifun og endursögn kirkjunnar ber ekki mikið á því að krossfestir voru beinbrotnir á krossum sínum svo andinn yfirgæfi þá fyrr, en það hefur verið lagað í síðari tíma útgáfu helgisögunnar. Sú hugmynd væri ekki eins aðlaðandi. Illa útlítandi afturganga á kreiki í sólinni. vanafesta og hefð ráða mestu um meirihluta þjóðarinnar í mótmælendakirkjunni. Allir aðrir trúarhópar í hinu opna samfélagi okkar mega berjast gegn ofurvaldi kirkjunnar og biskupinn hefur talað skýrt í þá veru að vilji ríkið skera á fjárstreymi til kirkjuhalds verði heimtur gerðar á jarðeignum kirkjunnar sem þeir lútersku stálu reyndar frá kirkju kaþólskra áður en þjóðin, þá býsna trúuð, var keyrð undir ríkisþjónkunarkirkju mótmælenda. Biskupinn er þá ekki að hugsa mikið um hið veraldlega réttlæti að eignirnar beri þeim sem skóp þær í upphafi: almenningi. Honum er nóg að tryggja samfelldar launagreiðslur sinna manna. Tvær kellingar sátu og voru að smóka sig og stundu hátt að það væri nú alltaf sjarmi yfir messunni á Rúfinu, alla vega þegar söngurinn væri þokkalegur, sem hann væri því miður ekki alltaf. Svo væri nú alltaf gott að geta skrúfað niður í mali prestanna. Útvarpsmessur eru eitt sérstæðasta fyrirbærið í þjónustu hins óhlutdræga útvarps ríkisins. Mætti ég biðja um hugleiðingar trúlausra, beina útsendingu frá Krossinum eða Hernum, kveðskap íslamstrúarmanna eða zen-möntrur sem forleik að sunnudagshádeginu. Aðskilnaður ríkis og kirkju er sjálfsögð krafa í nútímasamfélagi, rétt eins og jafn kosningaréttur: hin forna sérgæsla er helsi sem á að henda út um gluggann svo við getum stigið til himna hvert með sínu lagi en ekki eftir forskrift úr Kirkjuhúsinu biskupsins með öllu hans starfsfólki sem við borgum laun, trúvillt, trúlaus og dauftrúa. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Páll Baldvin Baldvinsson Mest lesið Eru nýbakaðar mæður komnar aftur á bak við eldavélina, á TikTok? Ingunn Björk Vilhjálmsdóttir Skoðun Torfþakið varð að mýri Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Það sem er ekki sagt um geðheilsumál barna Ásdís Bergþórsdóttir Skoðun Tölum um umferðaröryggi Ágúst Mogensen Skoðun Kom pólitík nálægt Brákarborgarfúskinu? Helgi Áss Grétarsson Skoðun Auðvitað á að treysta fólki sjálfu fyrir því hvert það beinir viðskiptum sínum Sigurður G. Guðjónsson Skoðun Afleiðingar hinna löngu dökku skugga andlegs ofbeldis Matthildur Björnsdóttir Skoðun Myndum greiða miklu meira Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Yndislestur og fyrirmyndir Vilhjálmur Þór Svansson Skoðun Alvarleg atvik í heilbrigðisþjónustu hafa víðtækar afleiðingar Ásta Kristín Andrésdóttir Skoðun
Elskan mín, þú ert svo miklu laglegri svona með alskegg, lætur Bunuel Maríu segja við son sinn Jesú í einni af kvikmyndum sínum. Er það? spyr pilturinn og strýkur á sér vanga og grön. Hinn skeggjaði unglingur hefur lengi fylgt okkur eftir píslardauða sinn og himnaför sem samkvæmt skipulögðu tímatali kirkjunnar ber einmitt upp á daginn í dag. Hann semsagt ráfaði um nágrenni Jerúsalem, orðinn nokkuð heill eftir misþyrmingar pyntingameistara rómverska setuliðsins og stökk svo í loftin. Í upplifun og endursögn kirkjunnar ber ekki mikið á því að krossfestir voru beinbrotnir á krossum sínum svo andinn yfirgæfi þá fyrr, en það hefur verið lagað í síðari tíma útgáfu helgisögunnar. Sú hugmynd væri ekki eins aðlaðandi. Illa útlítandi afturganga á kreiki í sólinni. vanafesta og hefð ráða mestu um meirihluta þjóðarinnar í mótmælendakirkjunni. Allir aðrir trúarhópar í hinu opna samfélagi okkar mega berjast gegn ofurvaldi kirkjunnar og biskupinn hefur talað skýrt í þá veru að vilji ríkið skera á fjárstreymi til kirkjuhalds verði heimtur gerðar á jarðeignum kirkjunnar sem þeir lútersku stálu reyndar frá kirkju kaþólskra áður en þjóðin, þá býsna trúuð, var keyrð undir ríkisþjónkunarkirkju mótmælenda. Biskupinn er þá ekki að hugsa mikið um hið veraldlega réttlæti að eignirnar beri þeim sem skóp þær í upphafi: almenningi. Honum er nóg að tryggja samfelldar launagreiðslur sinna manna. Tvær kellingar sátu og voru að smóka sig og stundu hátt að það væri nú alltaf sjarmi yfir messunni á Rúfinu, alla vega þegar söngurinn væri þokkalegur, sem hann væri því miður ekki alltaf. Svo væri nú alltaf gott að geta skrúfað niður í mali prestanna. Útvarpsmessur eru eitt sérstæðasta fyrirbærið í þjónustu hins óhlutdræga útvarps ríkisins. Mætti ég biðja um hugleiðingar trúlausra, beina útsendingu frá Krossinum eða Hernum, kveðskap íslamstrúarmanna eða zen-möntrur sem forleik að sunnudagshádeginu. Aðskilnaður ríkis og kirkju er sjálfsögð krafa í nútímasamfélagi, rétt eins og jafn kosningaréttur: hin forna sérgæsla er helsi sem á að henda út um gluggann svo við getum stigið til himna hvert með sínu lagi en ekki eftir forskrift úr Kirkjuhúsinu biskupsins með öllu hans starfsfólki sem við borgum laun, trúvillt, trúlaus og dauftrúa.
Eru nýbakaðar mæður komnar aftur á bak við eldavélina, á TikTok? Ingunn Björk Vilhjálmsdóttir Skoðun
Auðvitað á að treysta fólki sjálfu fyrir því hvert það beinir viðskiptum sínum Sigurður G. Guðjónsson Skoðun
Eru nýbakaðar mæður komnar aftur á bak við eldavélina, á TikTok? Ingunn Björk Vilhjálmsdóttir Skoðun
Auðvitað á að treysta fólki sjálfu fyrir því hvert það beinir viðskiptum sínum Sigurður G. Guðjónsson Skoðun