Bótanískt útlendingahatur? Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 21. júlí 2010 00:01 Í tilefni forustugreinar Fréttablaðsins 14.6. sl. Fyrir tæpum 140 árum reyndi Jón Ólafsson ritstjóri að koma til leiðar landnámi Íslendinga í Alaska. Landið var strjálbýlt, í eigu Bandaríkjanna frá árinu 1867. Þarna vildi Jón að Íslendingar yrðu hinn ráðandi þjóðflokkur þessa nýja ríkis Bandaríkjanna. Hugsanlega var þetta síst verri kostur en landnám Íslendinga í N-Dakota, en það hófst skömmu síðar, eða í kringum 1875. Jón talaði ákaft fyrir þessu landnámi, en undirtektir Íslendinga voru daufar, því N-Dakota varð hið fyrirheitna land íslenskra vesturfara. En sagan endurtekur sig, en þó aldrei eins, því dóttursonur Jóns flutti í staðinn Alaska til Íslands! Alaska aspir Alaska greni og Alaska fura sjá nú um að umlykja þá staði sem áður nutu víðsýns útsýnis. Að auki hylur Alaska lúpína víðtæk svæði í þéttum breiðum. Sá íslenski gróður sem fyrr greri á mörgum þessara svæða hefur lotið í lægra haldi og er þar víðast horfinn. Þessi nær sextíu ára „nýbúi" hefur ekki sætt „bótaniskum rasisma". Hinn „bótaniski rasismi" hefur einkum birst sem tómlæti gagnvart íslenskum gróðri, sem engrar verndar hefur notið gagnvart hinum erlenda gesti. Að reyna að takmarka útbreiðslu þessa gests getur engan veginn talist „bótaniskt útlendingahatur". Stuðmenn, sem vitnað er til í ofangreindri grein, gerðu vissulega smellinn texta. En það, að syngja „Við viljum íslenskar jurtir í íslenskri mold" getur engan veginn tengst „botanisku útlendingahatri" , eins og reynt er að tengja þá við í áðurnefdri forystugrein. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Fyrst flúðu þau Reykjavíkurborg… Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen Skoðun Skólarnir lokaðir - myglan vinnur Guðmundur Þórir Sigurðsson Skoðun Að hata einhvern sem þú þarft á að halda? Katrín Pétursdóttir Skoðun Er útlegð á innleið? Reyn Alpha Magnúsdóttir Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Geðheilbrigðisþjónusta og fiskur – er einhver tenging? Elín Ebba Ásmundsdóttir Skoðun
Í tilefni forustugreinar Fréttablaðsins 14.6. sl. Fyrir tæpum 140 árum reyndi Jón Ólafsson ritstjóri að koma til leiðar landnámi Íslendinga í Alaska. Landið var strjálbýlt, í eigu Bandaríkjanna frá árinu 1867. Þarna vildi Jón að Íslendingar yrðu hinn ráðandi þjóðflokkur þessa nýja ríkis Bandaríkjanna. Hugsanlega var þetta síst verri kostur en landnám Íslendinga í N-Dakota, en það hófst skömmu síðar, eða í kringum 1875. Jón talaði ákaft fyrir þessu landnámi, en undirtektir Íslendinga voru daufar, því N-Dakota varð hið fyrirheitna land íslenskra vesturfara. En sagan endurtekur sig, en þó aldrei eins, því dóttursonur Jóns flutti í staðinn Alaska til Íslands! Alaska aspir Alaska greni og Alaska fura sjá nú um að umlykja þá staði sem áður nutu víðsýns útsýnis. Að auki hylur Alaska lúpína víðtæk svæði í þéttum breiðum. Sá íslenski gróður sem fyrr greri á mörgum þessara svæða hefur lotið í lægra haldi og er þar víðast horfinn. Þessi nær sextíu ára „nýbúi" hefur ekki sætt „bótaniskum rasisma". Hinn „bótaniski rasismi" hefur einkum birst sem tómlæti gagnvart íslenskum gróðri, sem engrar verndar hefur notið gagnvart hinum erlenda gesti. Að reyna að takmarka útbreiðslu þessa gests getur engan veginn talist „bótaniskt útlendingahatur". Stuðmenn, sem vitnað er til í ofangreindri grein, gerðu vissulega smellinn texta. En það, að syngja „Við viljum íslenskar jurtir í íslenskri mold" getur engan veginn tengst „botanisku útlendingahatri" , eins og reynt er að tengja þá við í áðurnefdri forystugrein.