Erótíska ferilskráin Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 29. desember 2010 06:00 Það er alltaf jafn gaman að sjá heila sögu kristallast í einum hversdagslegum atburði. Ég var þessarar ánægju aðnjótandi fyrir stuttu en þá sá ég virðulega hefðarfrú í pels fara inn í stórmarkað einn í bæ í suðursveitum Spánar. Vandlætingarsvipur hennar, þegar hún gekk framhjá betlaranum, hefði farið Skröggi gamla ágætlega á aðfangadegi. Betlarinn var klæddur í götótta garma. Hann er fátæklega tenntur, hávaxinn og með afburðum grannur. Hann ber sig þó ekki eymdarlega eins og betlurum er tamt, heldur vappar hann manna á milli, slær jafnvel létt á bakið og segir, "sæll félagi, heyrðu máttu nú ekki missa eins og eina evru." Fyrst lágu leiðir okkar saman þegar ég var á nálægu kaffihúsi að gera upp reikninginn. Þá kemur hann askvaðandi og segir; "já, og svo eina evru fyrir mig, takk" rétt eins og hann væri virðisaukaskatturinn holdiklæddur. Oft gaukaði ég að honum evru en svo sinnaðist okkur eftir að hann gerðist helsti aðgangsharður í "skattheimtunni.". Fjölskylduböndin eru venjulega afar sterk hér á suður Spáni. Úr þeim eru hnýtt öryggisnet góð sem grípa menn ef þeim verður fótaskortur í tilverunni. Betlarinn atarna hefur hinsvegar farið gegnum möskvana og dottið á planið fyrir utan stórmarkaðinn. Hann er kominn af efnuðu fólki sem reynt hefur að koma honum á lappirnar en vefur vímuefnanna er stundum sterkari fjölskylduböndunum. Hann vann einu sinni í banka en það þykir nú aldeilis flott hér í landbúnaðarhéruðum suður Spánar. Ekki nóg með það heldur var hann kvenagull mikið og það voru alls engar slorkellingar sem hann tók á löpp. Nei, þetta voru mestu kvenkostirnir í héraðinu og margar þeirra eru í dag orðnar að hinum mestu hefðarfrúm. Til dæmis pelsklædda konan með vandlætingasvipinn. Þetta er því sérdeilis mikil dramasena í miðjum hversdagsleikanum fyrir Íslendingin sem sér bakvið hryggðarmyndina. Betlarinn gerir frúnni ekki þann grikk að yrða á hana. Hann lítur hinsvegar á mig, svona eins og til að gá hvort ég viti um sameiginlega fortíð þeirra. Ég reyndi að túlka vandlætingarsvip hefðarfrúnnar. Annað hvort þýddi hann "uss, að lífið skuli bjóða upp á svo sorglega endurfundi" eða "þvílíkur smánarbelttur á erótísku ferilskránni." Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Jón Sigurður Eyjólfsson Skoðanir Mest lesið Vindmyllufyrirtæki í áskrift hjá íslenskum almenningi Linda Jónsdóttir Skoðun Börn, foreldrar og skólar í vanda: Hvernig eigum við að nálgast verkefnið? Margrét Sigmarsdóttir,Bergljót Gyða Guðmundsdóttir,Arndís Þorsteinsdóttir,Edda Vikar Guðmundsdóttir Skoðun Hvers virði er vara ef hún er ekki seld? Jón Jósafat Björnsson Skoðun Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun Aulatal um að Evrópa sé veik og getulaus Ole Anton Bieltvedt Skoðun Metnaðarfull markmið og stórir sigrar Halla Helgadóttir Skoðun Ár vondra vinnubragða í Stúdentaráði HÍ Katla Ólafsdóttir,Mathias Bragi Ölvisson Skoðun „Evrópa er í hnignun“ – Er það samt? Lítum aðeins á söguna Guðni Freyr Öfjörð Skoðun Vilja Ísland í sambandsríki Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun
Það er alltaf jafn gaman að sjá heila sögu kristallast í einum hversdagslegum atburði. Ég var þessarar ánægju aðnjótandi fyrir stuttu en þá sá ég virðulega hefðarfrú í pels fara inn í stórmarkað einn í bæ í suðursveitum Spánar. Vandlætingarsvipur hennar, þegar hún gekk framhjá betlaranum, hefði farið Skröggi gamla ágætlega á aðfangadegi. Betlarinn var klæddur í götótta garma. Hann er fátæklega tenntur, hávaxinn og með afburðum grannur. Hann ber sig þó ekki eymdarlega eins og betlurum er tamt, heldur vappar hann manna á milli, slær jafnvel létt á bakið og segir, "sæll félagi, heyrðu máttu nú ekki missa eins og eina evru." Fyrst lágu leiðir okkar saman þegar ég var á nálægu kaffihúsi að gera upp reikninginn. Þá kemur hann askvaðandi og segir; "já, og svo eina evru fyrir mig, takk" rétt eins og hann væri virðisaukaskatturinn holdiklæddur. Oft gaukaði ég að honum evru en svo sinnaðist okkur eftir að hann gerðist helsti aðgangsharður í "skattheimtunni.". Fjölskylduböndin eru venjulega afar sterk hér á suður Spáni. Úr þeim eru hnýtt öryggisnet góð sem grípa menn ef þeim verður fótaskortur í tilverunni. Betlarinn atarna hefur hinsvegar farið gegnum möskvana og dottið á planið fyrir utan stórmarkaðinn. Hann er kominn af efnuðu fólki sem reynt hefur að koma honum á lappirnar en vefur vímuefnanna er stundum sterkari fjölskylduböndunum. Hann vann einu sinni í banka en það þykir nú aldeilis flott hér í landbúnaðarhéruðum suður Spánar. Ekki nóg með það heldur var hann kvenagull mikið og það voru alls engar slorkellingar sem hann tók á löpp. Nei, þetta voru mestu kvenkostirnir í héraðinu og margar þeirra eru í dag orðnar að hinum mestu hefðarfrúm. Til dæmis pelsklædda konan með vandlætingasvipinn. Þetta er því sérdeilis mikil dramasena í miðjum hversdagsleikanum fyrir Íslendingin sem sér bakvið hryggðarmyndina. Betlarinn gerir frúnni ekki þann grikk að yrða á hana. Hann lítur hinsvegar á mig, svona eins og til að gá hvort ég viti um sameiginlega fortíð þeirra. Ég reyndi að túlka vandlætingarsvip hefðarfrúnnar. Annað hvort þýddi hann "uss, að lífið skuli bjóða upp á svo sorglega endurfundi" eða "þvílíkur smánarbelttur á erótísku ferilskránni."
Börn, foreldrar og skólar í vanda: Hvernig eigum við að nálgast verkefnið? Margrét Sigmarsdóttir,Bergljót Gyða Guðmundsdóttir,Arndís Þorsteinsdóttir,Edda Vikar Guðmundsdóttir Skoðun
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun
Börn, foreldrar og skólar í vanda: Hvernig eigum við að nálgast verkefnið? Margrét Sigmarsdóttir,Bergljót Gyða Guðmundsdóttir,Arndís Þorsteinsdóttir,Edda Vikar Guðmundsdóttir Skoðun
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun