Bakþankar

Fyrirhafnarlausa snilldin

Gerður Kristný skrifar

Eins og alþjóð veit hafa þær dr. Þorgerður Einarsdóttir og dr. Gyða Margrét Pétursdóttir kynjagreint skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis. Þeim þykir sýnt að kyn hafi skipt máli þegar aðdragandi og orsakir falls bankanna eru skoðuð, enda hafi aðalgerendurnir í atburðarásinni verið karlkyns.

Gyða og Þorgerður segja að á Íslandi hafi skapast kerfi byggt á losaralegu regluverki þar sem ofurtrú ríkti á ungum og reynslulitlum mönnum. „Snilldin átti að koma innan frá," segja þær. Nám, nákvæmni, yfirlega yfir kennslubókum og undirbúningur þótti kvenlegt. Snilldin skyldi koma án fyrirhafnar. Mér varð hugsað til borgarstjórans okkar, hans Jóns Gnarr, og velti því fyrir mér hvort einhvern tímann yrði stúdentsprófslaus kvenmaður með jafnlitla reynslu af stjórnmálum gerður að borgarstjóra.

Og þá varla kona sem gengst upp í að vera „óviðeigandi". Það var orðið sem notað var um Jón Gnarr þegar erlendur fjölmiðill hafði eftir honum að hann notaði netið aðallega til að skoða klám. Fáeinum dögum síðar var það gleymt.

Það er réttur karla að vera óviðeigandi og því lyfti enginn augabrún þótt fyrir fáeinum árum hafi tveir þeirra gert kvikmynd ætlaða börnum þar sem drengur leikinn af fullorðnum karlmanni káfar á rassinum á flugfreyju. Samt fór fólk hamförum vikum saman þegar Sóley Tómasdóttir var svo óviðeigandi að lýsa tilfinningum sínum til þess að eignast barn. Sumir ruddust bölsótandi fram undir því yfirskini að þeir sjálfir „dýrkuðu" syni sína, eins og Agnes Bragadóttir komst svo furðulega að orði í pistli í Sunnudagsmogganum á kosningadag. En aftur að kynjagreiningu doktoranna tveggja. Það sem vakti hvað helst athygli mína í Víðsjárviðtali við þær Gyðu og Þorgerði var það sem þær kalla ,,styðjandi kvenleika" en þá eiga þær við að konur „styðji við framgang og völd karlanna".

12. september sl. birtist nefnilega stórt viðtal við dr. Ingu DóruSigfúsdóttur í Sunnudagsmogga, nýráðinn prófessor við Colum-bia-háskólann í New York. Þar sagði hún frá því að hún hefði verið pönkari sem ungling-ur og hangið á Hlemmi með Jóni Gnarr. Sömu helgi birtist viðtal við þingmanninn Birgittu Jónsdóttur í DV þar sem hún sagðist hafa verið fyrsta kærasta Jóns Gnarr. Ekki nafngreinir hún hann þó í bók sinni Dagbók kamelljónsins sem kom út árið 2005 en þá var hann heldur ekki borgarstjóri.

Ég viðurkenni að ég varð hugsi yfir því að sjá nákvæmlega þessar konur taka þetta fram svona sömu helgina og man í svipinn ekki eftir neinum karlkyns þingmanni veifa því að hafa verið kærasti einhverrar valdakonunnar. En svona styðja konur við framgang og völd karlanna. Líklega var þetta bara rétt hjá Agnesi eftir allt saman. Þessi þjóð dýrkar syni sína.












×