Ég öfunda þig svo… Sigurður Árni Þórðarson skrifar 19. október 2010 06:00 Í fermingarfræðslunni í haust heyrði ég: „Ég öfunda þig svo af skónum þínum." „Ég öfunda þig ógeðslega af að fara í helgarferð til London!" „Ég öfunda þig svo… af þessu… af hinu…" Ég spurði öfundarfólkið hvað það meinti með svona setningum og ræddi svo við það um afstöðu og eðli öfundar. Margir viðurkenna blygðunarlaust, að þá langi í það sem aðrir eigi. Vegna klókinda - og jafnvel líka bælingar - talaði fyrri tíðar fólk ekki um ágirndarmál sín. Málfar breytist og óvíst er að ungt fólk samtímans öfundi freklegar en foreldrar þess, afar og ömmur gerðu á sínum tíma. Kannski brann eldri kynslóðin af öfund en í leyni? Öfund gýs upp í fólki gagnvart einhverju og einhverjum, sem eru eða eiga hið eftirsóknarverða. Hún getur verið afleiðing skerts sjálfsmats. Öfund dafnar helst í skugga skorti. Öfundin er ávöxtur hinna tilfinningalega snauðu, gleðifirrtu og viskuskertu. Önnur leið? Þau sem samgleðjast eru ekki full af skorti heldur ríkidæmi nægjuseminnar og oftast líka hamingju. Við þurfum að æfa okkur að segja: „Ég samgleðst þér," æfa okkur að hrósa og segja: „Mikið er þetta fallegur kjóll. Þú lítur glimrandi vel út, þetta var fallega sagt…" o.s.frv. Því fylgir jafnvel líkamleg vellíðan að segja: „Ég samgleðst þér." Þau sem gleðjast með öðrum losna úr álögum vansælu og skorts og hafa betri möguleika til lífsfyllingar og örlætis en annars væri. Þau sem lifa skort og sjá ekki út úr honum eru herpt, bæði líkamlega og tilfinningalega. Fátækur maður getur verið ríkur af lífsgæðum. Billjóner getur verið skínandi fátækur en eignasnauður getur verið auðjöfur heimsins. Allir ættu skilja bölvun skortsins, að þekkja uppsprettu efnishyggju og valdapots. Úti í búð hitti ég stráka úr fermingarfræðslunni. Einn þeirra var í fallegum bol og ég sagði við hann: „Mikið er þetta flottur bolur, sem þú ert í." Þá gall við í einum félaganum: „Öfundarðu hann af bolnum?" Ég áttaði mig á, að hann hafði heyrt það sem presturinn sagði og var að skemmta sér og mér með öfundarprófi. „Nei, ég öfunda hann ekki - ég samgleðst honum." Við getum auðveldlega dottið í öfund, sókn í ásýnd í stað hins varanlega. Æfum okkur í að samgleðjast - og hrósa líka. Þá förum við að horfa á okkur sjálf, samferðafólk okkar og lífsgæðin með augum Guðs. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sr. Sigurður Árni Þórðarson Mest lesið Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun
Í fermingarfræðslunni í haust heyrði ég: „Ég öfunda þig svo af skónum þínum." „Ég öfunda þig ógeðslega af að fara í helgarferð til London!" „Ég öfunda þig svo… af þessu… af hinu…" Ég spurði öfundarfólkið hvað það meinti með svona setningum og ræddi svo við það um afstöðu og eðli öfundar. Margir viðurkenna blygðunarlaust, að þá langi í það sem aðrir eigi. Vegna klókinda - og jafnvel líka bælingar - talaði fyrri tíðar fólk ekki um ágirndarmál sín. Málfar breytist og óvíst er að ungt fólk samtímans öfundi freklegar en foreldrar þess, afar og ömmur gerðu á sínum tíma. Kannski brann eldri kynslóðin af öfund en í leyni? Öfund gýs upp í fólki gagnvart einhverju og einhverjum, sem eru eða eiga hið eftirsóknarverða. Hún getur verið afleiðing skerts sjálfsmats. Öfund dafnar helst í skugga skorti. Öfundin er ávöxtur hinna tilfinningalega snauðu, gleðifirrtu og viskuskertu. Önnur leið? Þau sem samgleðjast eru ekki full af skorti heldur ríkidæmi nægjuseminnar og oftast líka hamingju. Við þurfum að æfa okkur að segja: „Ég samgleðst þér," æfa okkur að hrósa og segja: „Mikið er þetta fallegur kjóll. Þú lítur glimrandi vel út, þetta var fallega sagt…" o.s.frv. Því fylgir jafnvel líkamleg vellíðan að segja: „Ég samgleðst þér." Þau sem gleðjast með öðrum losna úr álögum vansælu og skorts og hafa betri möguleika til lífsfyllingar og örlætis en annars væri. Þau sem lifa skort og sjá ekki út úr honum eru herpt, bæði líkamlega og tilfinningalega. Fátækur maður getur verið ríkur af lífsgæðum. Billjóner getur verið skínandi fátækur en eignasnauður getur verið auðjöfur heimsins. Allir ættu skilja bölvun skortsins, að þekkja uppsprettu efnishyggju og valdapots. Úti í búð hitti ég stráka úr fermingarfræðslunni. Einn þeirra var í fallegum bol og ég sagði við hann: „Mikið er þetta flottur bolur, sem þú ert í." Þá gall við í einum félaganum: „Öfundarðu hann af bolnum?" Ég áttaði mig á, að hann hafði heyrt það sem presturinn sagði og var að skemmta sér og mér með öfundarprófi. „Nei, ég öfunda hann ekki - ég samgleðst honum." Við getum auðveldlega dottið í öfund, sókn í ásýnd í stað hins varanlega. Æfum okkur í að samgleðjast - og hrósa líka. Þá förum við að horfa á okkur sjálf, samferðafólk okkar og lífsgæðin með augum Guðs.
Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun
Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun