Unnið fyrir opnum tjöldum Ólafur Stephensen skrifar 23. maí 2011 10:00 Heilbrigðiseftirlit Reykjavíkur, svo og Heilbrigðiseftirlit Hafnarfjarðar og Kópavogssvæðis, hafa gert alvarlegar athugasemdir við frummatsskýrslu Orkuveitu Reykjavíkur vegna fyrirhugaðrar jarðhitavinnslu við Gráuhnúka í Bláfjöllum. Eftirlitsstofnanirnar telja að áhrif hugsanlegrar brennisteinsmengunar frá orkuvinnslunni séu stórlega vanmetin. Eingöngu sé stuðzt við spálíkön í stað þess að nota rannsóknir og mælingar, sem þó liggi fyrir. Ekkert sé fjallað um hugsanleg áhrif á stærsta íbúasvæði landsins, höfuðborgarsvæðið, sem þó sé skammt undan. Þá sé ekkert fjallað um veðurfar, en í austanáttum leggi brennisteinsfnykinn yfir borgina. Þá sé ekki fjallað um nýlegar rannsóknaniðurstöður, sem bendi til að tengsl séu milli vaxandi brennisteinsmengunar og meiri notkunar astma- og hjartalyfja. Íbúar höfuðborgarsvæðisins, að minnsta kosti eystri hverfanna, þurfa ekki að vera sérfróðir um umhverfismál til að átta sig á að brennisteinsmengun er stóraukið vandamál eftir að Hellisheiðarvirkjun var tekin í notkun. Í logni má oft finna megna brennisteinslykt og sumir eru alveg hættir að hafa ættarsilfrið uppi við vegna þess hvað fellur orðið hratt á það. Þetta eru hvort tveggja afleiðingar, sem hugsanlegt er að lifa með, sérstaklega af því að virkjunin er náttúrlega höfuðborgarbúum til hagsbóta. Hitt er miklu alvarlegri spurning, hvort brennisteinsmengunin hefur áhrif á heilsufar fólks. Eins og fram hefur komið í fréttaskýringum Fréttablaðsins undanfarna daga eru langtímaáhrif brennisteinsvetnis í fremur litlu magni á heilsu fólks lítið rannsökuð. Svandís Svavarsdóttir umhverfisráðherra ákvað í fyrrasumar að setja reglugerð, sem setur leyfileg mörk brennisteinsvetnis talsvert lægra en Alþjóðaheilbrigðisstofnunin, WHO, miðar við. WHO-viðmiðið er sett með tilliti til bráðaáhrifa á augu, en ekki langtímaáhrifa á heilsu fólks sem býr við mengunina að jafnaði eins og höfuðborgarbúar gera nú. Ráðherra taldi vegna óvissu um langtímaáhrifin nauðsynlegt að setja mörkin nógu lágt til að almenningur nyti vafans. Þessu mótmæltu samtök orkufyrirtækja, en hyggjast þó að sjálfsögðu uppfylla skilyrði reglugerðarinnar. Til þess hafa þau þrjú ár og á þeim tíma þarf meðal annars að meta hvort þróun nýrrar tækni, sem byggist á að skilja brennisteinsgasið frá gufunni og dæla því aftur niður í jörðina með affallsvatni, skilar árangri. Ef ekki, þarf að kaupa hreinsibúnað sem getur kostað OR allt að tíu milljörðum króna. Í þessu máli er nauðsynlegt að læra af díoxín-hneykslinu varðandi mengun frá sorpbrennslum. Almenningur á að njóta vafans og ákvarðanir um meiri orkuvinnslu eiga að byggja á rannsóknum og mælingum, en ekki einhverju sem menn halda. Síðast en ekki sízt á að fjalla um málið algjörlega fyrir opnum tjöldum og miðla rannsóknaniðurstöðum rækilega til almennings. Hinu verða menn líka að átta sig á, að verði viðunandi mengunarvarnir dýrar, getur það þýtt að almenningur þurfi að borga meira fyrir orkuna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Stephensen Mest lesið Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir Skoðun Dauði vefsíðunnar eins og við þekkjum hana Kristján Már Hauksson Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun
Heilbrigðiseftirlit Reykjavíkur, svo og Heilbrigðiseftirlit Hafnarfjarðar og Kópavogssvæðis, hafa gert alvarlegar athugasemdir við frummatsskýrslu Orkuveitu Reykjavíkur vegna fyrirhugaðrar jarðhitavinnslu við Gráuhnúka í Bláfjöllum. Eftirlitsstofnanirnar telja að áhrif hugsanlegrar brennisteinsmengunar frá orkuvinnslunni séu stórlega vanmetin. Eingöngu sé stuðzt við spálíkön í stað þess að nota rannsóknir og mælingar, sem þó liggi fyrir. Ekkert sé fjallað um hugsanleg áhrif á stærsta íbúasvæði landsins, höfuðborgarsvæðið, sem þó sé skammt undan. Þá sé ekkert fjallað um veðurfar, en í austanáttum leggi brennisteinsfnykinn yfir borgina. Þá sé ekki fjallað um nýlegar rannsóknaniðurstöður, sem bendi til að tengsl séu milli vaxandi brennisteinsmengunar og meiri notkunar astma- og hjartalyfja. Íbúar höfuðborgarsvæðisins, að minnsta kosti eystri hverfanna, þurfa ekki að vera sérfróðir um umhverfismál til að átta sig á að brennisteinsmengun er stóraukið vandamál eftir að Hellisheiðarvirkjun var tekin í notkun. Í logni má oft finna megna brennisteinslykt og sumir eru alveg hættir að hafa ættarsilfrið uppi við vegna þess hvað fellur orðið hratt á það. Þetta eru hvort tveggja afleiðingar, sem hugsanlegt er að lifa með, sérstaklega af því að virkjunin er náttúrlega höfuðborgarbúum til hagsbóta. Hitt er miklu alvarlegri spurning, hvort brennisteinsmengunin hefur áhrif á heilsufar fólks. Eins og fram hefur komið í fréttaskýringum Fréttablaðsins undanfarna daga eru langtímaáhrif brennisteinsvetnis í fremur litlu magni á heilsu fólks lítið rannsökuð. Svandís Svavarsdóttir umhverfisráðherra ákvað í fyrrasumar að setja reglugerð, sem setur leyfileg mörk brennisteinsvetnis talsvert lægra en Alþjóðaheilbrigðisstofnunin, WHO, miðar við. WHO-viðmiðið er sett með tilliti til bráðaáhrifa á augu, en ekki langtímaáhrifa á heilsu fólks sem býr við mengunina að jafnaði eins og höfuðborgarbúar gera nú. Ráðherra taldi vegna óvissu um langtímaáhrifin nauðsynlegt að setja mörkin nógu lágt til að almenningur nyti vafans. Þessu mótmæltu samtök orkufyrirtækja, en hyggjast þó að sjálfsögðu uppfylla skilyrði reglugerðarinnar. Til þess hafa þau þrjú ár og á þeim tíma þarf meðal annars að meta hvort þróun nýrrar tækni, sem byggist á að skilja brennisteinsgasið frá gufunni og dæla því aftur niður í jörðina með affallsvatni, skilar árangri. Ef ekki, þarf að kaupa hreinsibúnað sem getur kostað OR allt að tíu milljörðum króna. Í þessu máli er nauðsynlegt að læra af díoxín-hneykslinu varðandi mengun frá sorpbrennslum. Almenningur á að njóta vafans og ákvarðanir um meiri orkuvinnslu eiga að byggja á rannsóknum og mælingum, en ekki einhverju sem menn halda. Síðast en ekki sízt á að fjalla um málið algjörlega fyrir opnum tjöldum og miðla rannsóknaniðurstöðum rækilega til almennings. Hinu verða menn líka að átta sig á, að verði viðunandi mengunarvarnir dýrar, getur það þýtt að almenningur þurfi að borga meira fyrir orkuna.