Fimmti flokkurinn Davíð Þór Jónsson skrifar 10. desember 2011 06:00 Mörgum er uppsigað við hinn svokallaða fjórflokk. En staðreyndin er sú að við búum ekki við fjögurra flokka kerfi, heldur fimm. Fimmti flokkurinn skiptir reglulega um nafn og sjálfsmynd en hann er alltaf athvarf þeirra sem vilja vera partur af kerfinu en finna sig ekki í hinum hólfunum. Fimmti flokkurinn, hvort sem hann heitir Borgaraflokkurinn, Frjálslyndi flokkurinn, Kvennalistinn, Þjóðvaki eða Borgarahreyfingin, verður síðan smám saman samdauna hinni pólitísku ólykt og tekur upp alla ósiðina sem honum var stefnt gegn í upphafi, ómálefnalega orðræðu og hið séríslenska kosningasvindl sem flokkaflakk þingmanna á miðju kjörtímabili er. Síðasta tilraunin, Hreyfingin, er skólabókardæmi. Ekki hafði hún lengi átt fulltrúa á þingi áður en þar upphófust dylgjur um geðræn vandamál þingmanna og flokkaflakkið byrjaði. Þess vegna er kominn tími á nýjan, ferskan og frumlegan fimmtaflokk. Málefnin þurfa ekki einu sinni að liggja fyrir, það er nóg að hann sé í eigin huga ferskur og frumlegur ólíkt öllum flokkunum sem hingað til hafa farið fram úldnir og ófrumlegir að eigin mati. Flokkurinn verður leiddur af skilgetnasta afkvæmi íslenskra stjórnmála 20. aldarinnar, flokkaflakkaranum Guðmundi Steingrímssyni Hermannssonar Jónassonar. Hann er greindarpiltur sem gott eitt vakir fyrir, en þessi aðferðafræði mun ekki duga honum betur til að siðvæða íslenska pólítik en þeim fjölmörgu sem reynt hafa hana á undan honum. Að ætla að nota fimmta flokkinn til að bæta íslenska pólitík hefur reynst ámóta gagnlegt og að hreinsa drullupoll með því að bæta út í hann pínulitlu af fersku vatni. Góðu áformin verða undantekningalaust hinni gerspilltu pólitísku ómenningu að bráð. Enn er mulið undir alþingismenn, þeir hafa jafnvel fengið aðstoðarmenn á launum hjá almenningi svo þeir komist í jólafrí í byrjun desember og ekki hefur verið hróflað við eftirlaununum sem þeir skömmtuðu sér sjálfir og eru ekki í neinu samræmi við það sem tíðkast hjá fólki sem þarf að sjá fyrir sér með heiðarlegri vinnu. Við þurfum ekki fleiri flokka á Alþingi. Við þurfum ekki nýtt fólk á Alþingi. Það er fullreynt. Við þurfum að jafna Alþingi við jörðu og byggja nýtt stjórnkerfi frá grunni. Núverandi fyrirkomulag er þess eðlis að það eitt að hafa áhuga á því að sitja á þingi gerir hvern mann siðferðilega vanhæfan til þess. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Davíð Þór Jónsson Mest lesið Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun
Mörgum er uppsigað við hinn svokallaða fjórflokk. En staðreyndin er sú að við búum ekki við fjögurra flokka kerfi, heldur fimm. Fimmti flokkurinn skiptir reglulega um nafn og sjálfsmynd en hann er alltaf athvarf þeirra sem vilja vera partur af kerfinu en finna sig ekki í hinum hólfunum. Fimmti flokkurinn, hvort sem hann heitir Borgaraflokkurinn, Frjálslyndi flokkurinn, Kvennalistinn, Þjóðvaki eða Borgarahreyfingin, verður síðan smám saman samdauna hinni pólitísku ólykt og tekur upp alla ósiðina sem honum var stefnt gegn í upphafi, ómálefnalega orðræðu og hið séríslenska kosningasvindl sem flokkaflakk þingmanna á miðju kjörtímabili er. Síðasta tilraunin, Hreyfingin, er skólabókardæmi. Ekki hafði hún lengi átt fulltrúa á þingi áður en þar upphófust dylgjur um geðræn vandamál þingmanna og flokkaflakkið byrjaði. Þess vegna er kominn tími á nýjan, ferskan og frumlegan fimmtaflokk. Málefnin þurfa ekki einu sinni að liggja fyrir, það er nóg að hann sé í eigin huga ferskur og frumlegur ólíkt öllum flokkunum sem hingað til hafa farið fram úldnir og ófrumlegir að eigin mati. Flokkurinn verður leiddur af skilgetnasta afkvæmi íslenskra stjórnmála 20. aldarinnar, flokkaflakkaranum Guðmundi Steingrímssyni Hermannssonar Jónassonar. Hann er greindarpiltur sem gott eitt vakir fyrir, en þessi aðferðafræði mun ekki duga honum betur til að siðvæða íslenska pólítik en þeim fjölmörgu sem reynt hafa hana á undan honum. Að ætla að nota fimmta flokkinn til að bæta íslenska pólitík hefur reynst ámóta gagnlegt og að hreinsa drullupoll með því að bæta út í hann pínulitlu af fersku vatni. Góðu áformin verða undantekningalaust hinni gerspilltu pólitísku ómenningu að bráð. Enn er mulið undir alþingismenn, þeir hafa jafnvel fengið aðstoðarmenn á launum hjá almenningi svo þeir komist í jólafrí í byrjun desember og ekki hefur verið hróflað við eftirlaununum sem þeir skömmtuðu sér sjálfir og eru ekki í neinu samræmi við það sem tíðkast hjá fólki sem þarf að sjá fyrir sér með heiðarlegri vinnu. Við þurfum ekki fleiri flokka á Alþingi. Við þurfum ekki nýtt fólk á Alþingi. Það er fullreynt. Við þurfum að jafna Alþingi við jörðu og byggja nýtt stjórnkerfi frá grunni. Núverandi fyrirkomulag er þess eðlis að það eitt að hafa áhuga á því að sitja á þingi gerir hvern mann siðferðilega vanhæfan til þess.