Óvissar afleiðingar Ólafur Þ. Stephensen skrifar 25. janúar 2011 10:47 Ólína Þorvarðardóttir, þingmaður Samfylkingarinnar, varaformaður sjávarútvegsnefndar Alþingis og einn af talsmönnum stjórnarliðsins í sjávarútvegsmálum, skrifaði merkilega grein í Fréttablaðið í gær, þar sem hún útlistar hvernig skapa megi nýtt fiskveiðistjórnunarkerfi og hvetur íslenzka jafnaðarmenn til dáða í málinu. Grein Ólínu er ekki sízt athyglisverð fyrir þær sakir, að þar fæst hún ekki eingöngu við það grundvallarálitamál hvernig megi í nafni réttlætis tryggja að hluti af arðinum af fiskveiðiauðlindinni renni til almennings. Hún vill í raun umbylta núverandi stjórnkerfi fiskveiða með enn róttækari hætti en sumir aðrir talsmenn svokallaðrar fyrningarleiðar í sjávarútvegi, sem er hin formlega stefna ríkisstjórnarinnar og mörgum þykir nógu róttæk. Þótt Ólína segist vilja eyða óvissu um fiskveiðistjórnina verður ekki annað séð en að hún tali fyrir breytingum sem gætu haft allt annað en fyrirsjáanlegar afleiðingar. Hún vill til dæmis gefa handfæraveiðar við landið frjálsar og virðist vera búin að gleyma þeim árum þegar trillusjómenn fiskuðu tugi þúsunda tonna umfram kvóta og ráðgjöf vísindamanna. Frjálsar veiðar stuðla ekki að ábyrgri umgengni við auðlindina. Ólínu finnst hið versta mál að "mörg þúsund störf hafi farið forgörðum í nafni rekstrarhagræðingar og hagkvæmni innan greinarinnar". Kannski finnst henni líka vont að vélvæðing og stækkun búa í landbúnaði hafi kostað tugi þúsunda starfa undanfarna öld eða svo. Það er furðu auðvelt að gleyma gegndarlausri sóun og rányrkju sem fór fram með allt of stórum fiskiskipaflota og óhagkvæmum einingum í sjávarútveginum. Afkoma greinarinnar var afleit og eingöngu hægt að bjarga henni með reglulegum gengisfellingum. Ólínu finnst vont að íslenzkur fiskur skuli fluttur til útlanda og unninn í útlendum fiskvinnslustöðvum. Það verður ekki skilið öðruvísi en svo að hún vilji leggja hömlur á slíkan útflutning og þar með á það alþjóðlega viðskiptafrelsi sem flokkur hennar styður, að minnsta kosti í orði kveðnu. Þingmaðurinn vill innleiða "samfélagsleg gildi" og byggðasjónarmið í sjávarútveginn og bjarga honum frá "tilviljanakenndum markaðslögmálum". Þetta er kunnugleg orðræða stjórnmálamanna í löndum þar sem sjávarútvegurinn er rekinn sem ríkisstyrktur bónbjargaatvinnuvegur en ekki sem undirstöðuatvinnugrein. Þegar málflutningur stjórnarliðsins er á þennan veg er engin furða að atvinnurekendur krefjist þess að fyrirkomulag fiskveiðistjórnunarinnar verði neglt niður áður en þeir gera kjarasamninga. Og það er heldur engin furða að mikill meirihluti almennings vilji samkvæmt könnunum fara samningaleiðina; halda núverandi fiskveiðistjórnunarkerfi en semja upp á nýtt við útgerðina um gjald hennar fyrir auðlindina. Fyrir þeirri leið er meirihluti í stuðningsliði stjórnarflokkanna beggja, eins og fram kemur í Fréttablaðinu í dag. Kvótakerfið er ekki gallalaust, en engu að síður það kerfi sem hefur reynzt bezt við fiskveiðistjórnun. Þegar mörg önnur kerfi þjóðfélagsins eru í uppnámi er ekki ástæða til að rústa eitt af þeim sem virka. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Stephensen Mest lesið Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen Skoðun Lægjum öldurnar Halla Hrund Logadóttir Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun Er aldur bara tala? Teitur Guðmundsson Skoðun Saga Israa á Gaza og hvernig hægt er að verða að liði Katrín Harðardóttir,Israa Saed Skoðun
Ólína Þorvarðardóttir, þingmaður Samfylkingarinnar, varaformaður sjávarútvegsnefndar Alþingis og einn af talsmönnum stjórnarliðsins í sjávarútvegsmálum, skrifaði merkilega grein í Fréttablaðið í gær, þar sem hún útlistar hvernig skapa megi nýtt fiskveiðistjórnunarkerfi og hvetur íslenzka jafnaðarmenn til dáða í málinu. Grein Ólínu er ekki sízt athyglisverð fyrir þær sakir, að þar fæst hún ekki eingöngu við það grundvallarálitamál hvernig megi í nafni réttlætis tryggja að hluti af arðinum af fiskveiðiauðlindinni renni til almennings. Hún vill í raun umbylta núverandi stjórnkerfi fiskveiða með enn róttækari hætti en sumir aðrir talsmenn svokallaðrar fyrningarleiðar í sjávarútvegi, sem er hin formlega stefna ríkisstjórnarinnar og mörgum þykir nógu róttæk. Þótt Ólína segist vilja eyða óvissu um fiskveiðistjórnina verður ekki annað séð en að hún tali fyrir breytingum sem gætu haft allt annað en fyrirsjáanlegar afleiðingar. Hún vill til dæmis gefa handfæraveiðar við landið frjálsar og virðist vera búin að gleyma þeim árum þegar trillusjómenn fiskuðu tugi þúsunda tonna umfram kvóta og ráðgjöf vísindamanna. Frjálsar veiðar stuðla ekki að ábyrgri umgengni við auðlindina. Ólínu finnst hið versta mál að "mörg þúsund störf hafi farið forgörðum í nafni rekstrarhagræðingar og hagkvæmni innan greinarinnar". Kannski finnst henni líka vont að vélvæðing og stækkun búa í landbúnaði hafi kostað tugi þúsunda starfa undanfarna öld eða svo. Það er furðu auðvelt að gleyma gegndarlausri sóun og rányrkju sem fór fram með allt of stórum fiskiskipaflota og óhagkvæmum einingum í sjávarútveginum. Afkoma greinarinnar var afleit og eingöngu hægt að bjarga henni með reglulegum gengisfellingum. Ólínu finnst vont að íslenzkur fiskur skuli fluttur til útlanda og unninn í útlendum fiskvinnslustöðvum. Það verður ekki skilið öðruvísi en svo að hún vilji leggja hömlur á slíkan útflutning og þar með á það alþjóðlega viðskiptafrelsi sem flokkur hennar styður, að minnsta kosti í orði kveðnu. Þingmaðurinn vill innleiða "samfélagsleg gildi" og byggðasjónarmið í sjávarútveginn og bjarga honum frá "tilviljanakenndum markaðslögmálum". Þetta er kunnugleg orðræða stjórnmálamanna í löndum þar sem sjávarútvegurinn er rekinn sem ríkisstyrktur bónbjargaatvinnuvegur en ekki sem undirstöðuatvinnugrein. Þegar málflutningur stjórnarliðsins er á þennan veg er engin furða að atvinnurekendur krefjist þess að fyrirkomulag fiskveiðistjórnunarinnar verði neglt niður áður en þeir gera kjarasamninga. Og það er heldur engin furða að mikill meirihluti almennings vilji samkvæmt könnunum fara samningaleiðina; halda núverandi fiskveiðistjórnunarkerfi en semja upp á nýtt við útgerðina um gjald hennar fyrir auðlindina. Fyrir þeirri leið er meirihluti í stuðningsliði stjórnarflokkanna beggja, eins og fram kemur í Fréttablaðinu í dag. Kvótakerfið er ekki gallalaust, en engu að síður það kerfi sem hefur reynzt bezt við fiskveiðistjórnun. Þegar mörg önnur kerfi þjóðfélagsins eru í uppnámi er ekki ástæða til að rústa eitt af þeim sem virka.
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun