Aðildarferlið og skynsemin Ólafur Þ. Stephensen skrifar 12. september 2011 07:00 Á vefnum skynsemi.is er nú efnt til undirskriftasöfnunar til stuðnings því að Alþingi leggi umsókn Íslands um aðild að Evrópusambandinu til hliðar. Þar koma fram þrjár meginröksemdir fyrir því að hætta aðildarviðræðunum. Í fyrsta lagi að Evrópusambandið hafi breytzt frá því að sótt var um aðild og óvissa ríki um framtíð þess og myntbandalags Evrópu. Í öðru lagi sé umsóknin dýr og stjórnsýslan eigi fremur að beina kröftunum að „mun brýnni verkefnum". Loks sýni skoðanakannanir yfirgnæfandi og vaxandi andstöðu við aðild að ESB. Ef mark væri takandi á rökunum um breytingar á Evrópusambandinu og óvissu um framtíðina hefði ekkert ríki átt að sækja um aðild að ESB frá upphafi, því að samstarf ríkjanna í sambandinu er í stöðugri þróun og sífelld óvissa er um framtíðina. Þrátt fyrir ótal spádóma um endalok Evrópusamstarfsins hefur ESB bæði stækkað – aðildarríkin eru nú 21 fleiri en í upphafi – og samstarfið dýpkað. ESB var stofnað til að auðvelda aðildarríkjunum að leysa ýmiss konar vandamál með því að leggja saman krafta sína og deila ríkisvaldinu á ákveðnum sviðum. Spurningin um aðild að Evrópusambandinu snýst ekki um stöðu mála í sambandinu á hverjum tíma, heldur þessa aðferðafræði við að leysa vandamál. Hún hefur gefizt vel og í langflestum aðildarríkjunum er það almenn skoðun að aðildin hafi reynzt vel. Þeir sem halda því fram að enn eigi að bíða með aðildarumsókn minna á manninn sem vildi ekki fá sér sjónvarp á sínum tíma af því að hann taldi víst að þróun sjónvarpstækninnar væri svo hröð að bezt væri að bíða þangað til komin væru betri sjónvörp. Hann hefur misst af sjónvarpsdagskránni alveg frá 1966, því að alltaf er meiri breytinga að vænta. Rökin um kostnað við aðildarferlið og dreifða krafta stjórnsýslunnar halda ekki heldur. Líklega hefur ekkert aðildarríki ESB varið hlutfallslega minna fé til aðildarferlisins vegna þess hvað íslenzk löggjöf og stjórnsýsla er þegar vel löguð að regluverki ESB. Og drjúgir styrkir eru sömuleiðis í boði til að halda þeirri aðlögun áfram. Í öllum aðildarríkjum ESB hefur aðildarferlið haldizt í hendur við umbætur innanlands og gerir það hér líka. Þær breytingar á stjórnsýslunni sem þarf að gera vegna aðildar eru flestar jákvæðar og æskilegar. Og er ekki einmitt sá aukni agi við hagstjórn, sem nú er boðaður í ESB samfara aukinni aðstoð við aðildarríki sem lenda í efnahagsvanda, eitthvað sem kalla mætti „brýnt verkefni" fyrir Ísland? Loks er það þetta með skoðanakannanirnar. Margir segjast ekki hlynntir aðild Íslands að ESB, enda hafa þeir ekki séð aðildarsamning til að taka afstöðu til þess hvað hún þýðir í raun. Þegar hins vegar er spurt eins og Fréttablaðið og Stöð 2 gerðu í síðustu viku, hvort fólk vilji fremur draga umsóknina til baka eða klára viðræður og greiða atkvæði um aðildarsamning, segjast tveir þriðju þjóðarinnar hlynntir seinni kostinum. Það er skynsamleg afstaða. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Stephensen Mest lesið Riddarar kærleikans Halla Tómasdóttir Skoðun Þegar Joe Camel varð jafngóður vinur barnanna og Mikki mús Eyrún Magnúsdóttir Skoðun Um mennsku og samfélag Bolli Pétur Bollason Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Íslenska er ekki eina málið Lilja Magnúsdóttir Skoðun Að búa til steind getur haft skelfilegar afleiðingar! Elínrós Erlingsdóttir Skoðun Dauði vefsíðunnar eins og við þekkjum hana Kristján Már Hauksson Skoðun
Á vefnum skynsemi.is er nú efnt til undirskriftasöfnunar til stuðnings því að Alþingi leggi umsókn Íslands um aðild að Evrópusambandinu til hliðar. Þar koma fram þrjár meginröksemdir fyrir því að hætta aðildarviðræðunum. Í fyrsta lagi að Evrópusambandið hafi breytzt frá því að sótt var um aðild og óvissa ríki um framtíð þess og myntbandalags Evrópu. Í öðru lagi sé umsóknin dýr og stjórnsýslan eigi fremur að beina kröftunum að „mun brýnni verkefnum". Loks sýni skoðanakannanir yfirgnæfandi og vaxandi andstöðu við aðild að ESB. Ef mark væri takandi á rökunum um breytingar á Evrópusambandinu og óvissu um framtíðina hefði ekkert ríki átt að sækja um aðild að ESB frá upphafi, því að samstarf ríkjanna í sambandinu er í stöðugri þróun og sífelld óvissa er um framtíðina. Þrátt fyrir ótal spádóma um endalok Evrópusamstarfsins hefur ESB bæði stækkað – aðildarríkin eru nú 21 fleiri en í upphafi – og samstarfið dýpkað. ESB var stofnað til að auðvelda aðildarríkjunum að leysa ýmiss konar vandamál með því að leggja saman krafta sína og deila ríkisvaldinu á ákveðnum sviðum. Spurningin um aðild að Evrópusambandinu snýst ekki um stöðu mála í sambandinu á hverjum tíma, heldur þessa aðferðafræði við að leysa vandamál. Hún hefur gefizt vel og í langflestum aðildarríkjunum er það almenn skoðun að aðildin hafi reynzt vel. Þeir sem halda því fram að enn eigi að bíða með aðildarumsókn minna á manninn sem vildi ekki fá sér sjónvarp á sínum tíma af því að hann taldi víst að þróun sjónvarpstækninnar væri svo hröð að bezt væri að bíða þangað til komin væru betri sjónvörp. Hann hefur misst af sjónvarpsdagskránni alveg frá 1966, því að alltaf er meiri breytinga að vænta. Rökin um kostnað við aðildarferlið og dreifða krafta stjórnsýslunnar halda ekki heldur. Líklega hefur ekkert aðildarríki ESB varið hlutfallslega minna fé til aðildarferlisins vegna þess hvað íslenzk löggjöf og stjórnsýsla er þegar vel löguð að regluverki ESB. Og drjúgir styrkir eru sömuleiðis í boði til að halda þeirri aðlögun áfram. Í öllum aðildarríkjum ESB hefur aðildarferlið haldizt í hendur við umbætur innanlands og gerir það hér líka. Þær breytingar á stjórnsýslunni sem þarf að gera vegna aðildar eru flestar jákvæðar og æskilegar. Og er ekki einmitt sá aukni agi við hagstjórn, sem nú er boðaður í ESB samfara aukinni aðstoð við aðildarríki sem lenda í efnahagsvanda, eitthvað sem kalla mætti „brýnt verkefni" fyrir Ísland? Loks er það þetta með skoðanakannanirnar. Margir segjast ekki hlynntir aðild Íslands að ESB, enda hafa þeir ekki séð aðildarsamning til að taka afstöðu til þess hvað hún þýðir í raun. Þegar hins vegar er spurt eins og Fréttablaðið og Stöð 2 gerðu í síðustu viku, hvort fólk vilji fremur draga umsóknina til baka eða klára viðræður og greiða atkvæði um aðildarsamning, segjast tveir þriðju þjóðarinnar hlynntir seinni kostinum. Það er skynsamleg afstaða.