Viðureign mín og Spánverja Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 26. janúar 2011 06:00 Ég hef sjaldan verið jafn drjúgur með mig og þann 22. ágúst 2008. Daginn sem Íslendingar unnu Spánverja í undanúrslitaleik í handbolta á Ólympíuleikunum í Beijing. Ég fylgdist með leiknum á veitingahúsinu Vegamót á Bíldudal. Ég man að skömmu fyrir leik hitti ég Jón Kr. sem er einn ástsælasti listamaður okkar Bílddælinga. Hann sat þá að snæðingi en ég spurði hvort hann ætlaði ekki að horfa á leikinn. Hann svaraði einhvernvegin á þessa leið: "Horfa á leikinn? Hvað koma þessir handboltapungar oft að horfa á mig?" Mig rak ekki minni til þess að þeir hefðu nokkurn tímann gert það. "Nei, það er nefnilega það," sagði Jón Kr. og snéri upp á sig. Þótti mér þetta vel mælt hjá nafna en afréð þó að horfa á leikinn. Þegar nokkrar mínútur eru eftir og ljóst orðið að Ísland myndi gjörsigra Spanjólanna kemur hópur spænskra ferðamanna á Vegamót að fá sér Bíldudals-bacalao. Annan eins hvalreka hafði ég ekki orðið vitni að í Arnarfirði. Ég vind mér að hópnum til að gamna mér og spyr samkvæmt íslenskri hefð hvernig fólkið kunni við landið. Síðan benti ég þeim á að ekki væri nóg með að hlíðin væri fögur og landkostir góðir heldur byggju hér kappar miklir eins og til dæmis þeir sem nú væru að taka spænska landsliðið í karphúsið. Var mér skemmt en þeim síður og féll tal okkar niður. Síðastliðinn mánudag var síðan komið að reikningsskilum. Þá var ég á Azahara kránni í spænska bænum Priego de Córdoba. Ég var einn innan um Spánverjanna, meira að segja íslenska bjartsýnin yfirgaf mig strax í fyrri hálfleik. Varð ég því að sitja undir gorti álíka því og ég hafði viðhaft á mínum heimaslóðum síðsumars árið 2008. Ekki nóg með það heldur fékk ég annan skammt af slíku þar sem ég hélt tölu í framhaldsskóla í bænum síðar um daginn. Kom ég þar sem gestakennari í sagnfræði. Þurftu nemendur að hafa mörg orð um ófarir landa minna fyrr um daginn. Síðan rakti ég samband Íslands og Spánar í gegnum tíðina. Er það mál manna að ég hafi talað um Spánverjavíginn af mikilli innlifun. Miskunarlaus reikningsskil eftir heimskulega typpastæla; sá er jafnan endir á Íslendingasögum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen Skoðun Lægjum öldurnar Halla Hrund Logadóttir Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun Er aldur bara tala? Teitur Guðmundsson Skoðun Saga Israa á Gaza og hvernig hægt er að verða að liði Katrín Harðardóttir,Israa Saed Skoðun
Ég hef sjaldan verið jafn drjúgur með mig og þann 22. ágúst 2008. Daginn sem Íslendingar unnu Spánverja í undanúrslitaleik í handbolta á Ólympíuleikunum í Beijing. Ég fylgdist með leiknum á veitingahúsinu Vegamót á Bíldudal. Ég man að skömmu fyrir leik hitti ég Jón Kr. sem er einn ástsælasti listamaður okkar Bílddælinga. Hann sat þá að snæðingi en ég spurði hvort hann ætlaði ekki að horfa á leikinn. Hann svaraði einhvernvegin á þessa leið: "Horfa á leikinn? Hvað koma þessir handboltapungar oft að horfa á mig?" Mig rak ekki minni til þess að þeir hefðu nokkurn tímann gert það. "Nei, það er nefnilega það," sagði Jón Kr. og snéri upp á sig. Þótti mér þetta vel mælt hjá nafna en afréð þó að horfa á leikinn. Þegar nokkrar mínútur eru eftir og ljóst orðið að Ísland myndi gjörsigra Spanjólanna kemur hópur spænskra ferðamanna á Vegamót að fá sér Bíldudals-bacalao. Annan eins hvalreka hafði ég ekki orðið vitni að í Arnarfirði. Ég vind mér að hópnum til að gamna mér og spyr samkvæmt íslenskri hefð hvernig fólkið kunni við landið. Síðan benti ég þeim á að ekki væri nóg með að hlíðin væri fögur og landkostir góðir heldur byggju hér kappar miklir eins og til dæmis þeir sem nú væru að taka spænska landsliðið í karphúsið. Var mér skemmt en þeim síður og féll tal okkar niður. Síðastliðinn mánudag var síðan komið að reikningsskilum. Þá var ég á Azahara kránni í spænska bænum Priego de Córdoba. Ég var einn innan um Spánverjanna, meira að segja íslenska bjartsýnin yfirgaf mig strax í fyrri hálfleik. Varð ég því að sitja undir gorti álíka því og ég hafði viðhaft á mínum heimaslóðum síðsumars árið 2008. Ekki nóg með það heldur fékk ég annan skammt af slíku þar sem ég hélt tölu í framhaldsskóla í bænum síðar um daginn. Kom ég þar sem gestakennari í sagnfræði. Þurftu nemendur að hafa mörg orð um ófarir landa minna fyrr um daginn. Síðan rakti ég samband Íslands og Spánar í gegnum tíðina. Er það mál manna að ég hafi talað um Spánverjavíginn af mikilli innlifun. Miskunarlaus reikningsskil eftir heimskulega typpastæla; sá er jafnan endir á Íslendingasögum.
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun