Öskrað í eyru áhorfandans Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 1. júlí 2011 13:30 Transformers: Dark of the Moon. Bíó. Transformers: Dark of the Moon. Leikstjóri: Michael Bay. Aðalhlutverk: Shia LaBeouf, John Turtorro, Rosie Huntington-Whiteley, Patrick Dempsey, John Malcovich, Frances McDormand. Fyrsta myndin í Transformers-seríunni var nokkuð skemmtileg en framhald hennar var dapurt. Þriðja myndin var því mikið lottó og ég ákvað að gera mér ekki of miklar vonir. Enn á ný fylgjumst við með baráttu góðra vélmenna við illa bræður sína. Hinn kveifarlegi Sam Witwicky (LaBeouf) flækist sem áður inn í atburðarásina og í þetta sinn ætla hinir illu Decepticons að sölsa undir sig jörðina fyrir fullt og allt. Transformers: Dark of the Moon er þreytandi. Mér leið hálfpartinn eins og Michael Bay sjálfur sæti við hliðina á mér í kvikmyndahúsinu og öskraði í eyrun á mér. Hljóðstyrkurinn var að vísu ekki vandamálið, heldur sá sjónræni hávaði sem virtist engan endi ætla að taka. Ég ímynda mér að handritið allt sé skrifað í caps lock og að allar setningar endi á þremur upphrópunarmerkjum. Í upphafi seríunnar var Sam Witwicky dúllulegur flækjufótur en nú ber hann öll helstu einkenni kókaínfíkils. Hann er paranojusjúklingur og gjörðir hans eru óútreiknanlegar. Megan Fox hefur vikið fyrir hinni útgeislunarsnauðu Rosie Huntington-Whitely í hlutverki kærustunnar. Michael Bay er þekktur fyrir harðræði á tökustað og Whitely ber þess líkamleg merki, en hún er með bólgna efri vör alla myndina. Eftir klaufalegan (en þó þolanlegan) fyrri hluta hefst hasarinn. Á rúmum klukkutíma er Chicago lögð í rúst og áhorfandinn fær að sjá afdrif hvers einasta múrsteins. Það er merkilegt þegar myndir snúast svona gjörsamlega í andhverfu sína. Hasarinn er svo yfirdrifinn að áhorfandinn byrjar að geispa. Hann gæti eins legið í sófanum heima að horfa á golf. Niðurstaða: Þreytandi brellusvall sem hefði mátt enda í hléi. Mest lesið Færeyjaferð endaði á Hotel Cabin: „Búnar að hlæja viðstöðulaust síðan við fórum upp á völl“ Lífið Bannað að ræða fótbolta og heimilisfjármálin á stefnumótum Makamál Smakkaði skötu í beinni: „Sjitturinn, kött!“ Matur Falska söngkonan á leið í meðferð Lífið Íslendingar tilnefndir til Emmy-verðlauna Bíó og sjónvarp Eva segir lífið betra með Kára Stefáns Lífið „Unun að troðið sé á manni þegar svona er“ Lífið Gísli Pálmi í fótbolta með Barry Keoghan Lífið Hélt niðri í sér hlátrinum yfir fölskum þjóðsöngnum Lífið Hildur Vala og Kjartan keyptu raðhús í Fossvogi Lífið Fleiri fréttir Kinds of Kindness: Þríréttað hjá listakokknum Yorgos Slæmt jafnvægi á milli Baggalúts og Sinfóníunnar Sturluð rödd gerði áheyrendur tryllta The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Sjá meira
Bíó. Transformers: Dark of the Moon. Leikstjóri: Michael Bay. Aðalhlutverk: Shia LaBeouf, John Turtorro, Rosie Huntington-Whiteley, Patrick Dempsey, John Malcovich, Frances McDormand. Fyrsta myndin í Transformers-seríunni var nokkuð skemmtileg en framhald hennar var dapurt. Þriðja myndin var því mikið lottó og ég ákvað að gera mér ekki of miklar vonir. Enn á ný fylgjumst við með baráttu góðra vélmenna við illa bræður sína. Hinn kveifarlegi Sam Witwicky (LaBeouf) flækist sem áður inn í atburðarásina og í þetta sinn ætla hinir illu Decepticons að sölsa undir sig jörðina fyrir fullt og allt. Transformers: Dark of the Moon er þreytandi. Mér leið hálfpartinn eins og Michael Bay sjálfur sæti við hliðina á mér í kvikmyndahúsinu og öskraði í eyrun á mér. Hljóðstyrkurinn var að vísu ekki vandamálið, heldur sá sjónræni hávaði sem virtist engan endi ætla að taka. Ég ímynda mér að handritið allt sé skrifað í caps lock og að allar setningar endi á þremur upphrópunarmerkjum. Í upphafi seríunnar var Sam Witwicky dúllulegur flækjufótur en nú ber hann öll helstu einkenni kókaínfíkils. Hann er paranojusjúklingur og gjörðir hans eru óútreiknanlegar. Megan Fox hefur vikið fyrir hinni útgeislunarsnauðu Rosie Huntington-Whitely í hlutverki kærustunnar. Michael Bay er þekktur fyrir harðræði á tökustað og Whitely ber þess líkamleg merki, en hún er með bólgna efri vör alla myndina. Eftir klaufalegan (en þó þolanlegan) fyrri hluta hefst hasarinn. Á rúmum klukkutíma er Chicago lögð í rúst og áhorfandinn fær að sjá afdrif hvers einasta múrsteins. Það er merkilegt þegar myndir snúast svona gjörsamlega í andhverfu sína. Hasarinn er svo yfirdrifinn að áhorfandinn byrjar að geispa. Hann gæti eins legið í sófanum heima að horfa á golf. Niðurstaða: Þreytandi brellusvall sem hefði mátt enda í hléi.
Mest lesið Færeyjaferð endaði á Hotel Cabin: „Búnar að hlæja viðstöðulaust síðan við fórum upp á völl“ Lífið Bannað að ræða fótbolta og heimilisfjármálin á stefnumótum Makamál Smakkaði skötu í beinni: „Sjitturinn, kött!“ Matur Falska söngkonan á leið í meðferð Lífið Íslendingar tilnefndir til Emmy-verðlauna Bíó og sjónvarp Eva segir lífið betra með Kára Stefáns Lífið „Unun að troðið sé á manni þegar svona er“ Lífið Gísli Pálmi í fótbolta með Barry Keoghan Lífið Hélt niðri í sér hlátrinum yfir fölskum þjóðsöngnum Lífið Hildur Vala og Kjartan keyptu raðhús í Fossvogi Lífið Fleiri fréttir Kinds of Kindness: Þríréttað hjá listakokknum Yorgos Slæmt jafnvægi á milli Baggalúts og Sinfóníunnar Sturluð rödd gerði áheyrendur tryllta The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Sjá meira