Ástarleikur allra tíma Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 27. júlí 2011 07:15 Í íþróttaleikjum er hægt að krýna menn sigurvegara einungis fyrir það að standa best að vígi á einhverjum ákveðnum tímapunkti. Þannig er það óumdeilt að það lið sem hefur skorað fleiri mörk í fótbolta að 90 mínútum liðnum er sigurvegari. En í lífinu sjálfu gengur þetta ekki eins vel því tíminn stoppar aldrei sama hvaða dómari blæs í flautuna. Menn geta því gengið til náða sem hetjur en vaknað sem skúrkar eða dáið halloka en síðan verið minnst í sögunni sem sigurboga andans. Besta dæmið um þetta er mesta ástarsaga allra tíma. Hún er frá elleftu öld en þá varð Frakkinn Pierre Abélard ástfanginn af henni Heloise. Hún var undir verndarvæng Fulberts frænda sem jafnframt var háttsettur maður innan kirkjunnar. Turtildúfurnar stungu af frá ofurvaldi Fulberts í París og var svo vingott með þeim á flóttanum að Heloise óx á þverveginn. Létu þau svo pússa sig saman á laun. Fulbert frændi brást hinn versti við og lét hafa upp á þeim. Þegar hann kom höndum yfir Abélard vildi hann ráðast að rót vandans svo hann lét gelda hann. Ég er ansi hræddur um að íþróttafréttamaðurinn Henry Birgir Gunnarsson myndi segja að við svo búið væri leik lokið með sigri Fulberts. En í lífinu sjálfu er ekkert sigurmark til. Hvort sem við höfum himin höndum tekið eða misst allt lóðrétt niðrum okkur þá liggja úrslitin enn ekki fyrir. Abélard gengur í klaustur enda fátt um fína drætti þegar hér er komið sögu. Þar sem lífið var búið í brókunum snéri hann sér að bókunum og varð mikill fræðimaður. Þó að Heloise gengi heil til rekkju gekk hún líka í klaustur. Engir urðu endurfundir en þau skrifuðust á til æviloka. Ástarbréf þeirra eru talin með perlum heimsbókmenntanna og rennur tár á hvarmi jafnvel hrjúfustu manna sem þau lesa. Fulbert reyndi hins vegar eins og rjúpa við staur að eigna sér einhver tónverk en fátt skilur hann eftir sig sem heimsbyggðin hefur áhuga á. Sjö öldum eftir andlát þeirra voru menn svo innblásnir af ástarbréfum þessara ólánsömu elskenda að þeir ákváðu að sameina jarðneskar leifar þeirra í sömu gröf. Hvað segir Henry Birgir um það? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson Skoðun „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir Skoðun Bóluefni eða veirur Ágúst Kvaran Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson Skoðun
Í íþróttaleikjum er hægt að krýna menn sigurvegara einungis fyrir það að standa best að vígi á einhverjum ákveðnum tímapunkti. Þannig er það óumdeilt að það lið sem hefur skorað fleiri mörk í fótbolta að 90 mínútum liðnum er sigurvegari. En í lífinu sjálfu gengur þetta ekki eins vel því tíminn stoppar aldrei sama hvaða dómari blæs í flautuna. Menn geta því gengið til náða sem hetjur en vaknað sem skúrkar eða dáið halloka en síðan verið minnst í sögunni sem sigurboga andans. Besta dæmið um þetta er mesta ástarsaga allra tíma. Hún er frá elleftu öld en þá varð Frakkinn Pierre Abélard ástfanginn af henni Heloise. Hún var undir verndarvæng Fulberts frænda sem jafnframt var háttsettur maður innan kirkjunnar. Turtildúfurnar stungu af frá ofurvaldi Fulberts í París og var svo vingott með þeim á flóttanum að Heloise óx á þverveginn. Létu þau svo pússa sig saman á laun. Fulbert frændi brást hinn versti við og lét hafa upp á þeim. Þegar hann kom höndum yfir Abélard vildi hann ráðast að rót vandans svo hann lét gelda hann. Ég er ansi hræddur um að íþróttafréttamaðurinn Henry Birgir Gunnarsson myndi segja að við svo búið væri leik lokið með sigri Fulberts. En í lífinu sjálfu er ekkert sigurmark til. Hvort sem við höfum himin höndum tekið eða misst allt lóðrétt niðrum okkur þá liggja úrslitin enn ekki fyrir. Abélard gengur í klaustur enda fátt um fína drætti þegar hér er komið sögu. Þar sem lífið var búið í brókunum snéri hann sér að bókunum og varð mikill fræðimaður. Þó að Heloise gengi heil til rekkju gekk hún líka í klaustur. Engir urðu endurfundir en þau skrifuðust á til æviloka. Ástarbréf þeirra eru talin með perlum heimsbókmenntanna og rennur tár á hvarmi jafnvel hrjúfustu manna sem þau lesa. Fulbert reyndi hins vegar eins og rjúpa við staur að eigna sér einhver tónverk en fátt skilur hann eftir sig sem heimsbyggðin hefur áhuga á. Sjö öldum eftir andlát þeirra voru menn svo innblásnir af ástarbréfum þessara ólánsömu elskenda að þeir ákváðu að sameina jarðneskar leifar þeirra í sömu gröf. Hvað segir Henry Birgir um það?