Bölvun hamingjunnar Atli Fannar Bjarkason skrifar 29. janúar 2011 06:00 Ég er með ritstíflu. Orðin eru til staðar, en hæfileikinn til að raða þeim saman og mynda skemmtilegar setningar er ekki til staðar. Ég veit upp á hár af hverju. Síðustu vikur hef ég unnið kerfisbundið að því að bæta líf mitt og skrifað um það í þetta blað. Ég borða betur, drekk hvorki gos né áfengi og ofan á það hreyfi ég mig reglulega. Þessar stórkostlegu breytingar á lífsmynstrinu hafa orðið til þess að mér líður talsvert betur en áður. Undirhakan sem var byrjuð að koma sér fyrir er horfin og loftið lekur hratt og örugglega úr ístrubelgnum. Andlegar framfarir eru einnig miklar og ég get meira að segja sagst vera nokkuð hamingjusamur – ástand sem hefur í gegnum tíðina verið óreglulegt. Það er nefnilega auðvelt að finna tímabundna hamingju. Fólk finnur hana til dæmis á diskum, í flöskum og að sjálfsögðu í rúmum. Stundum í rúmum ókunnugra. Endorfín hlýtur að vera vísindalegt samheiti yfir skammvinna hamingju. Matur, áfengi og kynlíf geta leyst þetta kröftuga taugaboðefni úr læðingi og valdið æðislegri sælu, sem fullt af fólki verður háð með hörmulegum afleiðingum. Niðurtúrinn í hversdagsleikann getur verið djöfullegur og þá verða oft stórkostlegir hlutir til. Þunglyndi er rót sköpunar og ætli maður að skrifa texta, semja lög eða mála mynd getur brotin og þjökuð sál gert kraftaverk. Þetta veldur mér áhyggjum því títtnefndar lífsstílsbreytingarnar hafa gert mig að sköpunarlegu úrhraki. Áður gat ég ekki blikkað augunum án þess að fá hugmynd, en í dag er ég jafn skapandi og leiðbeinandi á námskeiði Dale Carnegie. Merkustu listamenn sögunnar voru flestir drykkfelldir þunglyndissjúklingar og þeir sem svífa stöðugt um á bleiku skýi eru yfirleitt einfeldningar og/eða eiturlyfjafíklar. Hamingjusamt fólk hefur ekkert fram að færa til skapandi samfélags. Hugmyndir hamingjusamra eru lélegar, boðskapur þeirra er yfirborðskenndur og atgervi þeirra er yfirlætisfullt. Þess vegna eru svona fáir bílasalar góðir tónlistarmenn – og öfugt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Atli Fannar Bjarkason Mest lesið Loftslagsávinningur Coda Terminal er gífurlegur Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Skaðinn í leyndri meðferð á heimilum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Að verða fórnarlamb íslenskra skattyfirvalda Arnar Pálsson Skoðun Bóluefni eða veirur Ágúst Kvaran Skoðun „Eru ekki allir pínu einhverfir í dag?“ Andrea Ólafsdóttir Skoðun Tilgangur atvinnurekstrarbanns Lárus Sigurður Lárusson Skoðun Af glyðrugangi eftirlitsstofnana Ester Hilmarsdóttir Skoðun Betri leið til að velja keppendur inn á Ólympíuleika Pawel Bartoszek Skoðun 3.200 aumingjar (mín skoðun) Ole Anton Bieltvedt Skoðun Um vanda stúlkna í skólum Ragnar Þór Pétursson Skoðun
Ég er með ritstíflu. Orðin eru til staðar, en hæfileikinn til að raða þeim saman og mynda skemmtilegar setningar er ekki til staðar. Ég veit upp á hár af hverju. Síðustu vikur hef ég unnið kerfisbundið að því að bæta líf mitt og skrifað um það í þetta blað. Ég borða betur, drekk hvorki gos né áfengi og ofan á það hreyfi ég mig reglulega. Þessar stórkostlegu breytingar á lífsmynstrinu hafa orðið til þess að mér líður talsvert betur en áður. Undirhakan sem var byrjuð að koma sér fyrir er horfin og loftið lekur hratt og örugglega úr ístrubelgnum. Andlegar framfarir eru einnig miklar og ég get meira að segja sagst vera nokkuð hamingjusamur – ástand sem hefur í gegnum tíðina verið óreglulegt. Það er nefnilega auðvelt að finna tímabundna hamingju. Fólk finnur hana til dæmis á diskum, í flöskum og að sjálfsögðu í rúmum. Stundum í rúmum ókunnugra. Endorfín hlýtur að vera vísindalegt samheiti yfir skammvinna hamingju. Matur, áfengi og kynlíf geta leyst þetta kröftuga taugaboðefni úr læðingi og valdið æðislegri sælu, sem fullt af fólki verður háð með hörmulegum afleiðingum. Niðurtúrinn í hversdagsleikann getur verið djöfullegur og þá verða oft stórkostlegir hlutir til. Þunglyndi er rót sköpunar og ætli maður að skrifa texta, semja lög eða mála mynd getur brotin og þjökuð sál gert kraftaverk. Þetta veldur mér áhyggjum því títtnefndar lífsstílsbreytingarnar hafa gert mig að sköpunarlegu úrhraki. Áður gat ég ekki blikkað augunum án þess að fá hugmynd, en í dag er ég jafn skapandi og leiðbeinandi á námskeiði Dale Carnegie. Merkustu listamenn sögunnar voru flestir drykkfelldir þunglyndissjúklingar og þeir sem svífa stöðugt um á bleiku skýi eru yfirleitt einfeldningar og/eða eiturlyfjafíklar. Hamingjusamt fólk hefur ekkert fram að færa til skapandi samfélags. Hugmyndir hamingjusamra eru lélegar, boðskapur þeirra er yfirborðskenndur og atgervi þeirra er yfirlætisfullt. Þess vegna eru svona fáir bílasalar góðir tónlistarmenn – og öfugt.