Sviplaust og leiðinlegt Jónas Sen skrifar 5. júní 2012 20:00 Berlioz. Tónlist. Rómeó og Júlía eftir Berlioz. Sinfóníuhljómsveit Íslands. Flutt í Eldborgarsal Hörpu 25. maí á Listahátíð í Reykjavík. Rómeó og Júlía eftir Berlioz er sinfónía, ekki ballett eins og samnefnt verk eftir Prokofiev. Þrír einsöngvarar koma fram með hljómsveitinni, líka kór. Tónlistin er falleg, í henni eru mörg hrífandi augnablik. Laglínurnar eru magnaðar, hljómarnir töfrandi. Framvindan er oft óvænt; áheyrandanum er komið á óvart hvað eftir annað. Tónlistin er vandasöm í flutningi. Hún er býsna löng, tekur rúman einn og hálfan tíma. Mikilvægt er að þráðurinn slitni ekki, að margbreytileiki tónmálsins fái að njóta sín í alls konar blæbrigðum. Þau þurfa að vera almennilega mótuð. Svo verður að vera spenna í túlkuninni. Á tónleikum Sinfóníuhljómsveitar Íslands á Listahátíð var boðið upp á þetta stórvirki. Því hefði betur verið sleppt. Fyrir það fyrsta réð hljómsveitarstjórinn, Ilan Volkov, ekkert við það. Jú, auðvitað er hann flinkur stjórnandi með nákvæmar bendingar. En það er ekki nóg. Í tónlist Berlioz er allt litróf mannlegra tilfinninga og túlkunin þarf að endurspegla það. Það gerði hún ekki hér. Volkov var eins og leikari í spagettívestra. Hann sýndi bara tvö svipbrigði. Annað hvort var allt á fullu í tónlistinni, eða það ríkti alger ládeyða. Með sinfóníunni sungu þrír kórar í mismunandi samsetningum. Þetta voru Söngsveitin Fílharmónía, Hljómeyki og Kór Áskirkju (undir stjórn Magnúsar Ragnarssonar). Segjast verður eins og er að það kom ekki vel út. Lágstemmdur söngurinn í einum kaflanum, Líkfylgd Júlíu, var undarlega drafandi og loðinn. Svipaða sögu er að segja um flest önnur kóratriði í verkinu. Eins og áður sagði koma þrír einsöngvarar við sögu. Hlutverk tveggja þeirra eru ekki mjög veigamikil. Hér voru þau í höndum Guðrúnar Jóhönnu Ólafsdóttur og Sveins Dúa Hjörleifssonar. Guðrún Jóhanna söng vissulega fallega, en rödd hennar er ekki nægilega dramatísk fyrir þetta hlutverk. Minna var varið í Svein Dúa. Hann hefur prýðilega rödd, en textaframburður og túlkun var óttalega stirðbusaleg. Það var eins og að heyra góðan nemanda syngja. Varla við hæfi á Sinfóníutónleikum, hvað þá á Listahátíð. Bestur var Nicolas Cavallier, sem var með réttu röddina fyrir þessa tónlist og söng af viðeigandi tilfinningu. Því miður fékk maður bara að njóta hans seint í verkinu. Niðurstaða: Litlaus túlkun hljómsveitarstjóra, drafandi kórsöngur og mistækir einsöngvarar. Mest lesið „Svona getur þetta reynst smásálarlegt hérna“ Lífið Gelluorkan í hæstu hæðum á Gugguvaktinni Lífið Málaferli og verktakadrama seinkar framkvæmdunum á höllinni í Frakklandi Lífið Rúrik Gísla í glæsilegu eftirpartýi á Edition Lífið Simon og Garfunkel ná sögulegum sáttum: „Ég grét þegar hann sagði hversu mikið ég hefði sært hann“ Lífið PlayStation 5 Pro: Eina leiðin til að spila, ef þú tímir því Leikjavísir Stórstjarna úr tónlistarheiminum í nýrri seríu White Lotus Bíó og sjónvarp Þurfti aðeins nokkrar sekúndur til að tryggja liði sínu áfram í undanúrslitin Lífið Sjáðu stikluna: Zellweger, Firth og Grant öll í nýjustu Bridget Jones Lífið Smekklegt einbýli í hjarta Hafnarfjarðar Lífið Fleiri fréttir Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira
Tónlist. Rómeó og Júlía eftir Berlioz. Sinfóníuhljómsveit Íslands. Flutt í Eldborgarsal Hörpu 25. maí á Listahátíð í Reykjavík. Rómeó og Júlía eftir Berlioz er sinfónía, ekki ballett eins og samnefnt verk eftir Prokofiev. Þrír einsöngvarar koma fram með hljómsveitinni, líka kór. Tónlistin er falleg, í henni eru mörg hrífandi augnablik. Laglínurnar eru magnaðar, hljómarnir töfrandi. Framvindan er oft óvænt; áheyrandanum er komið á óvart hvað eftir annað. Tónlistin er vandasöm í flutningi. Hún er býsna löng, tekur rúman einn og hálfan tíma. Mikilvægt er að þráðurinn slitni ekki, að margbreytileiki tónmálsins fái að njóta sín í alls konar blæbrigðum. Þau þurfa að vera almennilega mótuð. Svo verður að vera spenna í túlkuninni. Á tónleikum Sinfóníuhljómsveitar Íslands á Listahátíð var boðið upp á þetta stórvirki. Því hefði betur verið sleppt. Fyrir það fyrsta réð hljómsveitarstjórinn, Ilan Volkov, ekkert við það. Jú, auðvitað er hann flinkur stjórnandi með nákvæmar bendingar. En það er ekki nóg. Í tónlist Berlioz er allt litróf mannlegra tilfinninga og túlkunin þarf að endurspegla það. Það gerði hún ekki hér. Volkov var eins og leikari í spagettívestra. Hann sýndi bara tvö svipbrigði. Annað hvort var allt á fullu í tónlistinni, eða það ríkti alger ládeyða. Með sinfóníunni sungu þrír kórar í mismunandi samsetningum. Þetta voru Söngsveitin Fílharmónía, Hljómeyki og Kór Áskirkju (undir stjórn Magnúsar Ragnarssonar). Segjast verður eins og er að það kom ekki vel út. Lágstemmdur söngurinn í einum kaflanum, Líkfylgd Júlíu, var undarlega drafandi og loðinn. Svipaða sögu er að segja um flest önnur kóratriði í verkinu. Eins og áður sagði koma þrír einsöngvarar við sögu. Hlutverk tveggja þeirra eru ekki mjög veigamikil. Hér voru þau í höndum Guðrúnar Jóhönnu Ólafsdóttur og Sveins Dúa Hjörleifssonar. Guðrún Jóhanna söng vissulega fallega, en rödd hennar er ekki nægilega dramatísk fyrir þetta hlutverk. Minna var varið í Svein Dúa. Hann hefur prýðilega rödd, en textaframburður og túlkun var óttalega stirðbusaleg. Það var eins og að heyra góðan nemanda syngja. Varla við hæfi á Sinfóníutónleikum, hvað þá á Listahátíð. Bestur var Nicolas Cavallier, sem var með réttu röddina fyrir þessa tónlist og söng af viðeigandi tilfinningu. Því miður fékk maður bara að njóta hans seint í verkinu. Niðurstaða: Litlaus túlkun hljómsveitarstjóra, drafandi kórsöngur og mistækir einsöngvarar.
Mest lesið „Svona getur þetta reynst smásálarlegt hérna“ Lífið Gelluorkan í hæstu hæðum á Gugguvaktinni Lífið Málaferli og verktakadrama seinkar framkvæmdunum á höllinni í Frakklandi Lífið Rúrik Gísla í glæsilegu eftirpartýi á Edition Lífið Simon og Garfunkel ná sögulegum sáttum: „Ég grét þegar hann sagði hversu mikið ég hefði sært hann“ Lífið PlayStation 5 Pro: Eina leiðin til að spila, ef þú tímir því Leikjavísir Stórstjarna úr tónlistarheiminum í nýrri seríu White Lotus Bíó og sjónvarp Þurfti aðeins nokkrar sekúndur til að tryggja liði sínu áfram í undanúrslitin Lífið Sjáðu stikluna: Zellweger, Firth og Grant öll í nýjustu Bridget Jones Lífið Smekklegt einbýli í hjarta Hafnarfjarðar Lífið Fleiri fréttir Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira
Simon og Garfunkel ná sögulegum sáttum: „Ég grét þegar hann sagði hversu mikið ég hefði sært hann“ Lífið
Simon og Garfunkel ná sögulegum sáttum: „Ég grét þegar hann sagði hversu mikið ég hefði sært hann“ Lífið