Bakþankar

Samhengi hlutanna

Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar
Ef ég ætti fyrirtæki mundi ég aldrei ráða konu í vinnu," sagði sextán ára bekkjarfélagi minn í félagsfræði 101 án þess að blikna. Verið var að ræða stöðu kynjanna í kennslustund og spruttu af þessu hressilegar umræður. Drengurinn lét þó ekki haggast enda fannst honum einfaldlega liggja í augum uppi að konur væru verri starfskraftur en karlar. Það fylgdi þeim vesen og þá aðallega „vesen í kringum börn" með tilheyrandi fjarveru frá vinnu. Hann lét það ekki slá sig út af laginu að kennarinn var útivinnandi kona og móðir, né að sjálfur var hann barn konu.

Ég veit ekkert um það hvort drengur þessi hafi alist upp við heimavinnandi móður en það þarf þó ekkert að vera. Mér hefur nefnilega orðið smám saman ljóst að meirihluti fólks setur stöðu kvenna í heiminum sjaldnast í samhengi við sjálft sig, mæður sínar, dætur eða systur.

„Þetta snýst bara um frumeðli mannsins, því verður ekki breytt. Svo lengi sem þetta virkar þá verður þetta svona," sagði faðir á fertugsaldri og yppti öxlum þegar til umræðu voru fáklæddar konur í hjólbarðaauglýsingum. Aðspurður hvort hann yrði sáttur við að dóttir hans beraði sig fyrir bílasölu sagðist hann reyndar vona að hann þyrfti ekki að standa frammi fyrir því. Hann setti það hins vegar ekki í samhengi að meðan hann yppti öxlum yfir fáklæddum konum í auglýsingum fyrir framan dóttur sína sendi hann henni þau skilaboð að „svona væri þetta bara" og tja, af hverju ekki hún eins og hver önnur?

„Þú ert nú meiri stelpustrákurinn," sagði móðir við lítinn son sinn þegar hann þorði ekki niður brattan stiga í búð, án þess að hún leiddi hann. Hún setti það ekki í samhengi að með þessu fullyrti hún að stelpur væru aumingjar. Hún sá sjálfsagt ekki heldur hvernig hún gerði þar með lítið úr sjálfri sér í augum sonar síns. Og úr systur hans, ef hann átti einhverja.

Umræðan um viðhorf til kynjanna, og jafnrétti er á fljúgandi ferð þessa dagana. Jafnvel svo sumum finnst nóg um enda margt ljótt sem kemur fram. Það sýnir hins vegar hversu þörf hún er og að með því að setja stöðu kvenna ekki í samhengi við okkur sjálf verðum við aldrei jöfn. Við erum alltaf að tala um mömmur okkar, dætur og systur.






×