Hinir óhæfustu lifa Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 24. september 2012 06:00 Sú var tíðin að ég taldi mig skilja kapítalismann. Taldi ég leikreglurnar vera á þann veg að þeir hæfustu kæmust af. Markaðurinn var það afl sem úrskurðaði hver væri hæfur og hver ekki. Eftir að markaðurinn úrskurðaði síðan marga af hinum helstu stórlöxum algjörlega óhæfa komst ég að því að þetta hefði verið hinn mesti misskilningur hjá mér. Margir þessara stórlaxa voru komnir með allt lóðrétt niður um sig en þá var víst talið hagkvæmast að bóna á þeim bossann og girða vandlega aftur svo þeir eru nánast komnir með buxnastrenginn upp undir höku. Þekkjum við jafnvel dæmi þess að sumir þeirra töldu það illa farið með feng sinn að vera að borga skuldir sínar. Aðrir sem ekki létu leiðast út í slíka óhæfu geta átt það á hættu að enda með buxurnar á hælunum. Ein spegilmynd þessa misskilnings eru málefni litla bæjarins Castil de Campos í Kordóvahéraði á Suður-Spáni. Þetta sjö hundruð manna þorp er eitt af þeim örfáu hér í landi sem rekin eru skuldlaust. Þessir rúmlega sjö hundruð íbúar eru reyndar flestir komnir af besta skeiði en hagsýnin er slík að þeir létu bruðlbóluna í friði þó hún færi hér um eins og eldur í sinu. Það gerðu hins vegar hvorki spænska ríkið né nágrannabærinn Priego de Córdoba. Nú er spænska ríkið að reyna að girða upp um sig og í þeim tilgangi stendur meðal annars til að leggja hina hagsýnu bæjarstjórn Castil de Campos af og koma málefnum hennar undir bruðlarana í Priego de Córdoba. Þar er ástandið þannig að ég varð að bíða eftir greiðslu, sem ég átti að fá frá bænum fyrir námskeiðshald, uns þeir voru búnir að fá stærðarinnar lán afgreitt. Bæjarstjórn Castil de Campos gat hins vegar teygt sig eftir fúlgu í kassann sinn til að leigja tvær rútur svo bæjarbúar gætu lagt leið sína til Madrídar að láta rödd sína heyrast. Flestir sem í þá mótmælaferð fóru höfðu aldrei leyft sér þann munað að fara í höfuðborgina. Gæti einhver góður hagfræðingur útskýrt fyrir mér hin nýju lögmál kapítalismans og útskýrt í leiðinni hvernig best er að komast af? Hvað verður um þá hæfustu? Ef hann gæti svarað á spænsku væri það afar hentugt því sjö hundruð hagsýnir hausar hér í grenndinni væru gjarnan til í að komast til botns í þessu máli. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Vindmyllufyrirtæki í áskrift hjá íslenskum almenningi Linda Jónsdóttir Skoðun Börn, foreldrar og skólar í vanda: Hvernig eigum við að nálgast verkefnið? Margrét Sigmarsdóttir,Bergljót Gyða Guðmundsdóttir,Arndís Þorsteinsdóttir,Edda Vikar Guðmundsdóttir Skoðun Hvers virði er vara ef hún er ekki seld? Jón Jósafat Björnsson Skoðun Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun Aulatal um að Evrópa sé veik og getulaus Ole Anton Bieltvedt Skoðun Metnaðarfull markmið og stórir sigrar Halla Helgadóttir Skoðun Ár vondra vinnubragða í Stúdentaráði HÍ Katla Ólafsdóttir,Mathias Bragi Ölvisson Skoðun „Evrópa er í hnignun“ – Er það samt? Lítum aðeins á söguna Guðni Freyr Öfjörð Skoðun Vilja Ísland í sambandsríki Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun
Sú var tíðin að ég taldi mig skilja kapítalismann. Taldi ég leikreglurnar vera á þann veg að þeir hæfustu kæmust af. Markaðurinn var það afl sem úrskurðaði hver væri hæfur og hver ekki. Eftir að markaðurinn úrskurðaði síðan marga af hinum helstu stórlöxum algjörlega óhæfa komst ég að því að þetta hefði verið hinn mesti misskilningur hjá mér. Margir þessara stórlaxa voru komnir með allt lóðrétt niður um sig en þá var víst talið hagkvæmast að bóna á þeim bossann og girða vandlega aftur svo þeir eru nánast komnir með buxnastrenginn upp undir höku. Þekkjum við jafnvel dæmi þess að sumir þeirra töldu það illa farið með feng sinn að vera að borga skuldir sínar. Aðrir sem ekki létu leiðast út í slíka óhæfu geta átt það á hættu að enda með buxurnar á hælunum. Ein spegilmynd þessa misskilnings eru málefni litla bæjarins Castil de Campos í Kordóvahéraði á Suður-Spáni. Þetta sjö hundruð manna þorp er eitt af þeim örfáu hér í landi sem rekin eru skuldlaust. Þessir rúmlega sjö hundruð íbúar eru reyndar flestir komnir af besta skeiði en hagsýnin er slík að þeir létu bruðlbóluna í friði þó hún færi hér um eins og eldur í sinu. Það gerðu hins vegar hvorki spænska ríkið né nágrannabærinn Priego de Córdoba. Nú er spænska ríkið að reyna að girða upp um sig og í þeim tilgangi stendur meðal annars til að leggja hina hagsýnu bæjarstjórn Castil de Campos af og koma málefnum hennar undir bruðlarana í Priego de Córdoba. Þar er ástandið þannig að ég varð að bíða eftir greiðslu, sem ég átti að fá frá bænum fyrir námskeiðshald, uns þeir voru búnir að fá stærðarinnar lán afgreitt. Bæjarstjórn Castil de Campos gat hins vegar teygt sig eftir fúlgu í kassann sinn til að leigja tvær rútur svo bæjarbúar gætu lagt leið sína til Madrídar að láta rödd sína heyrast. Flestir sem í þá mótmælaferð fóru höfðu aldrei leyft sér þann munað að fara í höfuðborgina. Gæti einhver góður hagfræðingur útskýrt fyrir mér hin nýju lögmál kapítalismans og útskýrt í leiðinni hvernig best er að komast af? Hvað verður um þá hæfustu? Ef hann gæti svarað á spænsku væri það afar hentugt því sjö hundruð hagsýnir hausar hér í grenndinni væru gjarnan til í að komast til botns í þessu máli.
Börn, foreldrar og skólar í vanda: Hvernig eigum við að nálgast verkefnið? Margrét Sigmarsdóttir,Bergljót Gyða Guðmundsdóttir,Arndís Þorsteinsdóttir,Edda Vikar Guðmundsdóttir Skoðun
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun
Börn, foreldrar og skólar í vanda: Hvernig eigum við að nálgast verkefnið? Margrét Sigmarsdóttir,Bergljót Gyða Guðmundsdóttir,Arndís Þorsteinsdóttir,Edda Vikar Guðmundsdóttir Skoðun
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun