Stjórnmálamaður hefði varla haft vit á að hætta Ólöf Skaftadóttir skrifar 5. nóvember 2013 06:00 Ég hélt strax með Jóni Gnarr og hans liði. Besta flokkinn skipaði margt vel menntað fólk, sem tók sig ekki of alvarlega og hafði unnið sigra í lífinu, ólíkt flokkshestum sumra annarra framboða. Það eina sem sætti furðu var að besta liðið vildi fara í pólitík yfirhöfuð. Jón Gnarr staðfesti það sem mig hafði grunað að vinnuumhverfi stjórnmálamanna er gróðrarstía eineltis og persónuárása; ekki ólíkt skólalóðum unglingaskóla, þar sem illa uppdregnir krakkar gera hver öðrum lífið leitt, fullkomlega að óþörfu. Sem betur fer lætur unglingurinn af þessari hegðun þegar hann verður að manni – nema hann verði að stjórnmálamanni. Jón Gnarr varð aldrei stjórnmálamaður. Borgarstjóri Reykjavíkur vakti athygli um allan heim með nýstárlegum aðferðum við að tjá sig. Hann gerði stjórnmál að listaverki. Á sinn græskulausa hátt bylti hann hefðbundnum rökræðum stjórnmálamanna, án þess að segja orð. Til dæmis með því að nýta búningatækni leikarans. Hann klæddist fallegum kjól í gleðigöngu, Obi Wan Kenobi-búningi þegar svo bar undir og bleikum jakkafötum á tyllidögum. Þannig tjáði hann sig skýrar um æskilegan fjölbreytileika mannlífsins en nokkur stjórnmálamaður hafði áður gert í hefðbundinni ræðu. Ég mun sakna Jóns Gnarr. Hins vegar virði ég hann fyrir að kasta frá sér valdasprotanum af fúsum og frjálsum vilja, enda varð hann aldrei stjórnmálamaður. Völdin spilltu honum ekki. Fylgismælingar staðfesta að við borgarbúar hefðum endurráðið hann. En erindi Jóns var að sýna fram á að hægt er að breyta. Það tókst. Við þurfum ekki stjórnmálamenn sem flokksvélarnar hafa sett á stall og útmálað sem ofurmenni. Við þurfum ekki ofurmenni til að stjórna bænum – enda ofurmenni fágæt tegund, stundum hættuleg. Kannski höfum við fengið nóg af flokkum sem krakkar ganga í upp úr fermingu til að læra þessi „trix lýðræðisins“. Ætti kannski að uppræta unglingahreyfingar stjórnmálaflokka þar sem fólki er kennt að fara með innihaldslausa frasa, verja vonlausan málstað og hnýta í náungann? Það virðist alla vega ekki best lengur. Ég vil þakka þér fyrir að gera stjórnmál bærilegri, Jón Gnarr. Ég vona að spor þín séu varanleg. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólöf Skaftadóttir Mest lesið Er rúmdýnan þín hægt og rólega að murka úr þér líftóruna? Gunnar Dan Wiium Skoðun Orðræða seðlabankastjóra veldur mér áhyggjum Ágúst Bjarni Garðarsson Skoðun Skynsemi Miðflokksins Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Er Miðflokkurinn fyrir ungt fólk? Anton Sveinn McKee Skoðun Opið bréf til fjölmiðla Magnús Guðmundsson Skoðun Svarar ekki kostnaði að bjarga sjálfum sér Kári Helgason Skoðun Kæra sig ekki um evruna Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Aftur til fortíðar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Er padda í vaskinum? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun Það er verið að hafa okkur að fíflum. Davíð Bergmann Skoðun
Ég hélt strax með Jóni Gnarr og hans liði. Besta flokkinn skipaði margt vel menntað fólk, sem tók sig ekki of alvarlega og hafði unnið sigra í lífinu, ólíkt flokkshestum sumra annarra framboða. Það eina sem sætti furðu var að besta liðið vildi fara í pólitík yfirhöfuð. Jón Gnarr staðfesti það sem mig hafði grunað að vinnuumhverfi stjórnmálamanna er gróðrarstía eineltis og persónuárása; ekki ólíkt skólalóðum unglingaskóla, þar sem illa uppdregnir krakkar gera hver öðrum lífið leitt, fullkomlega að óþörfu. Sem betur fer lætur unglingurinn af þessari hegðun þegar hann verður að manni – nema hann verði að stjórnmálamanni. Jón Gnarr varð aldrei stjórnmálamaður. Borgarstjóri Reykjavíkur vakti athygli um allan heim með nýstárlegum aðferðum við að tjá sig. Hann gerði stjórnmál að listaverki. Á sinn græskulausa hátt bylti hann hefðbundnum rökræðum stjórnmálamanna, án þess að segja orð. Til dæmis með því að nýta búningatækni leikarans. Hann klæddist fallegum kjól í gleðigöngu, Obi Wan Kenobi-búningi þegar svo bar undir og bleikum jakkafötum á tyllidögum. Þannig tjáði hann sig skýrar um æskilegan fjölbreytileika mannlífsins en nokkur stjórnmálamaður hafði áður gert í hefðbundinni ræðu. Ég mun sakna Jóns Gnarr. Hins vegar virði ég hann fyrir að kasta frá sér valdasprotanum af fúsum og frjálsum vilja, enda varð hann aldrei stjórnmálamaður. Völdin spilltu honum ekki. Fylgismælingar staðfesta að við borgarbúar hefðum endurráðið hann. En erindi Jóns var að sýna fram á að hægt er að breyta. Það tókst. Við þurfum ekki stjórnmálamenn sem flokksvélarnar hafa sett á stall og útmálað sem ofurmenni. Við þurfum ekki ofurmenni til að stjórna bænum – enda ofurmenni fágæt tegund, stundum hættuleg. Kannski höfum við fengið nóg af flokkum sem krakkar ganga í upp úr fermingu til að læra þessi „trix lýðræðisins“. Ætti kannski að uppræta unglingahreyfingar stjórnmálaflokka þar sem fólki er kennt að fara með innihaldslausa frasa, verja vonlausan málstað og hnýta í náungann? Það virðist alla vega ekki best lengur. Ég vil þakka þér fyrir að gera stjórnmál bærilegri, Jón Gnarr. Ég vona að spor þín séu varanleg.