(Ó)náttúrulegt ástand Sara McMahon skrifar 25. júní 2013 06:00 Biðin eftir sumrinu hefur verið löng og ströng... og blaut. Samkvæmt Veðurstofu Íslands fengu Reykvíkingar aðeins um 56 klukkustundir af sólskini fyrstu tuttugu dagana í júní. Það eru aðeins rúmir tveir sólarhringar á tuttugu dögum! D-vítamínskertir borgarbúar tóku sólinni því fagnandi þegar hún kom loks að norðan og vermdi vanga okkar í fjóra daga. Líkt og flestir hugsaði ég mér gott til glóðarinnar og snemma á sunnudagsmorgni sendi ég út fjöldaskilaboð á vinkonur mínar í von um að einhver þeirra gæti hugsað sér að flatmaga með mér við sundlaugarbakka. En heppnin var ekki með mér þennan sunnudag, í rigningarveðrinu höfðu sumar slegið því á frest að fara í vax og gátu ekki hugsað sér að bjóða öðrum sundgestum upp á loðna leggi sína. Ég sýndi þessu fullan skilning enda stutt síðan ég hætti við að klæða mig í stuttbuxur í góða veðrinu vegna hárbroddanna sem uxu á allt of hvítum spóaleggjum. Leggirnir fengu því aldrei sólina sem þeir þráðu svo heitt. Þeir fengu aldrei að upplifa heita geisla sólarinnar kyssa þá létt, heldur voru áfram huldir vegna ótta míns við augnagotur samlanda minna. Svo fór að ég æstist öll upp; af hverju í ósköpunum ættu ég og kynsystur mínar ekki að þora í sund í okkar náttúrulega ástandi líkt og karlkynið? Finnst okkur virkilega svo ógeðfellt að sjá loðna kvenleggi við hlið okkar í heita pottinum eða ofurlítinn hárbrúsk í handarkrika í gufunni? Eitthvað er uppruni þessa undarlega siðs á reiki og vilja sumir meina að konur hafi fjarlægt hár á fótleggjum sínum í aldaraðir. Eyðing hára í handarkrika leit þó fyrst dagsins ljós á fyrsta áratug síðustu aldar og í auglýsingu fyrir háreyðandi duft segir að „sumarkjóll og dans geri háreyðingu nauðsynlega“. Undanfarin tvö ár eða svo hefur skeggvöxtur karla færst í vöxt (í bókstaflegri merkingu) og gjarnan verið rætt um tískubólu í þeim efnum. Gæti eðlilegur hárvöxtur kvenna hugsanlega orðið næsta bóla sem nær flugi? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sara McMahon Mest lesið „Hæ ástin, þarf að millifæra, getur þú samþykkt beiðnina?“ Heiðrún Jónsdóttir Skoðun Glútenlaust gull á grillið Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Stundum hefur Gunnar Smári rétt fyrir sér Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Heilræði fyrir Nýhaldið Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Af hverju að byggja Coda Terminal? Ólafur Elínarson,Sandra Ósk Snæbjörnsdóttir Skoðun Evrópa og myrkrið framundan Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Lokunaruppboð í Kauphöllinni Baldur Thorlacius Skoðun Hamingjan grundvallast á gæðum hugsananna Árni Már Jensson Skoðun Algeng þvæla um Evrópusambandið Jón Frímann Jónsson Skoðun
Biðin eftir sumrinu hefur verið löng og ströng... og blaut. Samkvæmt Veðurstofu Íslands fengu Reykvíkingar aðeins um 56 klukkustundir af sólskini fyrstu tuttugu dagana í júní. Það eru aðeins rúmir tveir sólarhringar á tuttugu dögum! D-vítamínskertir borgarbúar tóku sólinni því fagnandi þegar hún kom loks að norðan og vermdi vanga okkar í fjóra daga. Líkt og flestir hugsaði ég mér gott til glóðarinnar og snemma á sunnudagsmorgni sendi ég út fjöldaskilaboð á vinkonur mínar í von um að einhver þeirra gæti hugsað sér að flatmaga með mér við sundlaugarbakka. En heppnin var ekki með mér þennan sunnudag, í rigningarveðrinu höfðu sumar slegið því á frest að fara í vax og gátu ekki hugsað sér að bjóða öðrum sundgestum upp á loðna leggi sína. Ég sýndi þessu fullan skilning enda stutt síðan ég hætti við að klæða mig í stuttbuxur í góða veðrinu vegna hárbroddanna sem uxu á allt of hvítum spóaleggjum. Leggirnir fengu því aldrei sólina sem þeir þráðu svo heitt. Þeir fengu aldrei að upplifa heita geisla sólarinnar kyssa þá létt, heldur voru áfram huldir vegna ótta míns við augnagotur samlanda minna. Svo fór að ég æstist öll upp; af hverju í ósköpunum ættu ég og kynsystur mínar ekki að þora í sund í okkar náttúrulega ástandi líkt og karlkynið? Finnst okkur virkilega svo ógeðfellt að sjá loðna kvenleggi við hlið okkar í heita pottinum eða ofurlítinn hárbrúsk í handarkrika í gufunni? Eitthvað er uppruni þessa undarlega siðs á reiki og vilja sumir meina að konur hafi fjarlægt hár á fótleggjum sínum í aldaraðir. Eyðing hára í handarkrika leit þó fyrst dagsins ljós á fyrsta áratug síðustu aldar og í auglýsingu fyrir háreyðandi duft segir að „sumarkjóll og dans geri háreyðingu nauðsynlega“. Undanfarin tvö ár eða svo hefur skeggvöxtur karla færst í vöxt (í bókstaflegri merkingu) og gjarnan verið rætt um tískubólu í þeim efnum. Gæti eðlilegur hárvöxtur kvenna hugsanlega orðið næsta bóla sem nær flugi?
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun