Strákasaga Saga Garðarsdóttir skrifar 29. júlí 2013 09:00 Þegar ég var fimm ára ansaði ég engu öðru nafni en Emil, gekk um með pottlok og blótaði yfirvaldinu fyrir að gera mig ekki að strák. Ekki af því að ég upplifði mig í röngum líkama heldur af því að mjög snemma áttaði ég mig á því að strákar í ævintýrunum eru hetjur og sniðugir en stelpur bíða prúðar í turnum eða kastölum eftir því að vera sóttar, í æsilegustu sögunum flétta þær sig kannski á meðan þær bíða. Ég skildi það þá sem svo að væri ég strákur ætti ég fram undan glæsta drekum prýdda ævi en sem stelpa biði mín ekkert nema biðin, sem er verra en dauðinn og þá sérstaklega ef þú hefur ekki einu sinni sítt hár að fikta í. Svo kynntist ég Línu langsokk og Ronju og varð ljóst að stelpur geta léttilega lyft hestum og hoppað yfir Helvítisgjár, langi þær til þess. Þá gerist samt svolítið áhugavert, þær verða ekki hugrakkar og sterkar stelpur heldur strákastelpur, því að eiginleikar eins og hugrekki, styrkur, þrautseigja og ævintýramennska eru eyrnamerktir strákum, sem er ótrúlega ósanngjarnt. Í ofanálag þykir svo það sem strákum er eignað oft meira töff. Það tekur börn ekki nema hálfan leikskóla að uppgötva þennan hallærislega gengismun og strákastelpum er hampað á kostnað stelpustráka, sem er kraftglatað. Þótt flestir séu sammála um að einungis asnar haldi því fram að ást stráka á grillvökva sé skilyrðislaus og stelpur hafi eðlislægan frumáhuga á að greiða sér er ég samt reglulega sögð strákaleg af því að ég hef áhuga á íþróttum, er stutthærð og tala hátt. Bara í seinustu viku, í fáránlegri umræðu um hvort fyndni væri kynbundin, var fullyrt að skopskyn mitt væri stelpum ekki til tekna, því ég væri jú ein af strákunum. Ég var sumsé ekki sniðug stelpa heldur gerði fyndni mín mig að strák. Stelpur eiga ekki að þurfa að afsala sér kyni sínu í skiptum fyrir aukið töff eða strákar sem eru iðnir í höndunum að prjóna sér nýja vini og virðingu. Af þessum sökum sé ég mig knúna til að hamra á því sem á að vera augljóst: Hvorugt kynið á einkarétt á neinum eiginleika sem einungis má fá að láni með kyn- og kúlvöxtum. Ég er ekki strákastelpa. Ég er stelpa sem hefur áhuga á íþróttum, er stutthærð og segir stundum eitthvað fyndið mjög hátt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Saga Garðarsdóttir Mest lesið Ráðherrann Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Hugsjónir ójafnaðarmanns - svar við bréfi Kára Snorri Másson Skoðun Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson Skoðun Viðreisn er Samfylkingin Júlíus Viggó Ólafsson Skoðun Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun Heimskasta þjóð í heimi? Sverrir Björnsson Skoðun „Ég hefði nú ekkert á móti því að taka aðeins í tæjuna“ Eva Pandora Baldursdóttir Skoðun Mun forseti Íslands fremja landráð? Ástþór Magnússon Skoðun Er skynsemi Sigmundar Davíðs o.fl. skynsamleg? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Sjálfskaparvíti Samfylkingar og Viðreisnar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun
Þegar ég var fimm ára ansaði ég engu öðru nafni en Emil, gekk um með pottlok og blótaði yfirvaldinu fyrir að gera mig ekki að strák. Ekki af því að ég upplifði mig í röngum líkama heldur af því að mjög snemma áttaði ég mig á því að strákar í ævintýrunum eru hetjur og sniðugir en stelpur bíða prúðar í turnum eða kastölum eftir því að vera sóttar, í æsilegustu sögunum flétta þær sig kannski á meðan þær bíða. Ég skildi það þá sem svo að væri ég strákur ætti ég fram undan glæsta drekum prýdda ævi en sem stelpa biði mín ekkert nema biðin, sem er verra en dauðinn og þá sérstaklega ef þú hefur ekki einu sinni sítt hár að fikta í. Svo kynntist ég Línu langsokk og Ronju og varð ljóst að stelpur geta léttilega lyft hestum og hoppað yfir Helvítisgjár, langi þær til þess. Þá gerist samt svolítið áhugavert, þær verða ekki hugrakkar og sterkar stelpur heldur strákastelpur, því að eiginleikar eins og hugrekki, styrkur, þrautseigja og ævintýramennska eru eyrnamerktir strákum, sem er ótrúlega ósanngjarnt. Í ofanálag þykir svo það sem strákum er eignað oft meira töff. Það tekur börn ekki nema hálfan leikskóla að uppgötva þennan hallærislega gengismun og strákastelpum er hampað á kostnað stelpustráka, sem er kraftglatað. Þótt flestir séu sammála um að einungis asnar haldi því fram að ást stráka á grillvökva sé skilyrðislaus og stelpur hafi eðlislægan frumáhuga á að greiða sér er ég samt reglulega sögð strákaleg af því að ég hef áhuga á íþróttum, er stutthærð og tala hátt. Bara í seinustu viku, í fáránlegri umræðu um hvort fyndni væri kynbundin, var fullyrt að skopskyn mitt væri stelpum ekki til tekna, því ég væri jú ein af strákunum. Ég var sumsé ekki sniðug stelpa heldur gerði fyndni mín mig að strák. Stelpur eiga ekki að þurfa að afsala sér kyni sínu í skiptum fyrir aukið töff eða strákar sem eru iðnir í höndunum að prjóna sér nýja vini og virðingu. Af þessum sökum sé ég mig knúna til að hamra á því sem á að vera augljóst: Hvorugt kynið á einkarétt á neinum eiginleika sem einungis má fá að láni með kyn- og kúlvöxtum. Ég er ekki strákastelpa. Ég er stelpa sem hefur áhuga á íþróttum, er stutthærð og segir stundum eitthvað fyndið mjög hátt.
Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun
Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun