Jólalokan mikla Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 2. janúar 2013 06:00 Eldamennskan hófst þá um morguninn, þetta skyldi verða flott. Rótargrænmeti með fennel og timían, rauðkál, brúnkál og berjasulta og þrjár tegundir af sósu, sykurbrúnaðar kartöflur og fjórar tegundir kjöts, hægeldaðar af natni. Rjómalagaður möndlugrautur skyldi verða í forrétt og heimalagaður ís í eftirrétt. Aldeilis öllu til tjaldað. Það voru nú einu sinni jól. Við erum fjögur í fjölskyldunni. Þar af tvö það langt undir fermingu að bragðlaukar þeirra gefa lítið fyrir timían, hvað þá fennel. Það var því augljóst frá upphafi að afgangarnir yrðu einhverjir en það var með ráðum gert. Kaldir kjötafgangarnir skyldu nýttir í jólalokuna svokölluðu en það er sérlega vel útilátin samloka sem hefð hefur skapast fyrir hjá okkur á jóladag. Tilhlökkunin vegna jólalokunnar er ekki minni en vegna jólamáltíðarinnar sjálfrar. Stundum er hún margra hæða með súrum gúrkum og sætu sinnepi og kjötáleggið í svo þykkum sneiðum að það hálfa væri nóg. Það var eingöngu vegna jólalokunnar að hvorki meira né minna en fjórar tegundir kjöts kraumuðu nú í ofni og í pottum og pönnum. Lokan þessi jólin yrði rosaleg. Húsbóndinn mundaði því kjöthitamælana og fylgdist með hverri gráðu. Það er ekki sama hvernig þetta er gert, mismunandi hiti á við hverja tegund og ekkert má út af bera. Hann gaf sér varla tíma til að skipta í betri fötin, svo umhugað var honum um bragðgæði, meyrni og áferð. Þegar jólin komu með klukknaómi og kræsingarnar skyldu á borðið var kjötið það eina sem stóð klárt. Grjónin í rjómalagaða möndlugrautinn sem átti að vera í forrétt voru enn í pakkanum. Rótargrænmetið sem átti að lagast með timíani og fenneli var enn í sínu upphaflega formi inni í ísskáp og sömuleiðis kartöflurnar! En það þýðir ekkert að láta svona lagað slá sig út af laginu. Krakkarnir fengu það sem til var enda hefði þeim ekki getað staðið meira á sama um fjarveru fennelsins. Við tvö borðuðum síðar, sama kvöld þó, þegar kartöflurnar voru soðnar og slepptum forréttinum. Fyrir vikið var jólamáltíðin talsvert á annan veg en til stóð en það gerði ekkert til. Jólin snúast jú um annað og meira. Jólalokan var hins vegar rosaleg! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Skilum skömminni Elín Birna Olsen Skoðun Getur þú fengið þá hjálp sem þú þarft ef andlega heilsan hrörnar? Sigurrós Eggertsdóttir Skoðun Gekk ég yfir sjó og land og ríkisstofnanir líka Magnús Guðmundsson Skoðun Teppaleggjum ekki íslenska náttúru með vindorku Halla Hrund Logadóttir Skoðun Reynir Samband sveitarfélaga að spilla gerð kennarasamninga? Ragnar Þór Pétursson Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Halldór 23.11.2024 Halldór „Við andlát manns lýkur skattskyldu hans“ Þórður Gunnarsson Skoðun Miskunnsami nýmarxistinn Kári Allansson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun
Eldamennskan hófst þá um morguninn, þetta skyldi verða flott. Rótargrænmeti með fennel og timían, rauðkál, brúnkál og berjasulta og þrjár tegundir af sósu, sykurbrúnaðar kartöflur og fjórar tegundir kjöts, hægeldaðar af natni. Rjómalagaður möndlugrautur skyldi verða í forrétt og heimalagaður ís í eftirrétt. Aldeilis öllu til tjaldað. Það voru nú einu sinni jól. Við erum fjögur í fjölskyldunni. Þar af tvö það langt undir fermingu að bragðlaukar þeirra gefa lítið fyrir timían, hvað þá fennel. Það var því augljóst frá upphafi að afgangarnir yrðu einhverjir en það var með ráðum gert. Kaldir kjötafgangarnir skyldu nýttir í jólalokuna svokölluðu en það er sérlega vel útilátin samloka sem hefð hefur skapast fyrir hjá okkur á jóladag. Tilhlökkunin vegna jólalokunnar er ekki minni en vegna jólamáltíðarinnar sjálfrar. Stundum er hún margra hæða með súrum gúrkum og sætu sinnepi og kjötáleggið í svo þykkum sneiðum að það hálfa væri nóg. Það var eingöngu vegna jólalokunnar að hvorki meira né minna en fjórar tegundir kjöts kraumuðu nú í ofni og í pottum og pönnum. Lokan þessi jólin yrði rosaleg. Húsbóndinn mundaði því kjöthitamælana og fylgdist með hverri gráðu. Það er ekki sama hvernig þetta er gert, mismunandi hiti á við hverja tegund og ekkert má út af bera. Hann gaf sér varla tíma til að skipta í betri fötin, svo umhugað var honum um bragðgæði, meyrni og áferð. Þegar jólin komu með klukknaómi og kræsingarnar skyldu á borðið var kjötið það eina sem stóð klárt. Grjónin í rjómalagaða möndlugrautinn sem átti að vera í forrétt voru enn í pakkanum. Rótargrænmetið sem átti að lagast með timíani og fenneli var enn í sínu upphaflega formi inni í ísskáp og sömuleiðis kartöflurnar! En það þýðir ekkert að láta svona lagað slá sig út af laginu. Krakkarnir fengu það sem til var enda hefði þeim ekki getað staðið meira á sama um fjarveru fennelsins. Við tvö borðuðum síðar, sama kvöld þó, þegar kartöflurnar voru soðnar og slepptum forréttinum. Fyrir vikið var jólamáltíðin talsvert á annan veg en til stóð en það gerði ekkert til. Jólin snúast jú um annað og meira. Jólalokan var hins vegar rosaleg!