Hin óþekkjanlega spegilmynd Álfrún Pálsdóttir skrifar 18. júní 2013 06:00 Nú fer þessari annarri meðgöngu minni senn að ljúka. Hún hefur verið óvenju fljót að líða enda ekki mikill tími til að velta sér of mikið upp úr væntanlegri fjölgun. Maður er reynslunni ríkari og veit hvað er í vændum. Nýtur þess að sofa heila nótt fram á síðasta dag. Skrefin eru hins vegar að þyngjast núna, fataskápurinn að minnka, brjóstsviðatöflurnar hakkaðar og þráðurinn að styttast. Bara sú athöfn að standa upp úr sófanum er þrautin þyngri og fyrir mér hefur verið einstaklega heitt í lofti í sumar. Spegilmyndin verður óþekkjanlegri með hverjum deginum og hælaskórnir komnir aftast í fataskápinn. Þrátt fyrir að þetta sé meðganga númer tvö hjá undirritaðri er þetta í fyrsta sinn sem gengið er í gegnum óléttu á heimavelli. Það sem hefur komið mér í opna skjöldu er áhuginn, já eða athyglin sem líkami óléttrar konu fær. Sérstaklega svona á lokasprettinum. Það er eins og að það sé skotleyfi á útlit óléttra kvenna. Fáir hika við að segja sína skoðun á stækkandi ummáli þeirra. Sjaldan eða aldrei hef ég verið jafn meðvituð um útlit mitt. Meðvituð um kúluna sem því miður gengur lítið að reyna að klæða af sér núna. Ég get hins vegar ekki gert upp við mig hvort mér finnist þessi athygli þægileg eða ekki. Auðvitað er gaman að heyra úr öllum áttum að maður líti vel út eða að maður sé nettur, beri þetta vel og svo framvegis. Það er alltaf gaman að fá hrós og ekki síst núna þegar sjálf spegilmyndin kemur manni spánskt fyrir sjónir. Svo eru það bannorðin „myndarleg“, „blómstra“ og „stór“ sem fá mann til að glotta vandræðalega og gott ef ekki rúlla augunum smá í leiðinni. Það er þunn lína milli þess að hrósa og hreinlega móðga, sérstaklega þegar um ræðir einstakling sem er með hormónasveiflur sem gjarna er líkt við jarðsprengjusvæði. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Álfrún Pálsdóttir Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun
Nú fer þessari annarri meðgöngu minni senn að ljúka. Hún hefur verið óvenju fljót að líða enda ekki mikill tími til að velta sér of mikið upp úr væntanlegri fjölgun. Maður er reynslunni ríkari og veit hvað er í vændum. Nýtur þess að sofa heila nótt fram á síðasta dag. Skrefin eru hins vegar að þyngjast núna, fataskápurinn að minnka, brjóstsviðatöflurnar hakkaðar og þráðurinn að styttast. Bara sú athöfn að standa upp úr sófanum er þrautin þyngri og fyrir mér hefur verið einstaklega heitt í lofti í sumar. Spegilmyndin verður óþekkjanlegri með hverjum deginum og hælaskórnir komnir aftast í fataskápinn. Þrátt fyrir að þetta sé meðganga númer tvö hjá undirritaðri er þetta í fyrsta sinn sem gengið er í gegnum óléttu á heimavelli. Það sem hefur komið mér í opna skjöldu er áhuginn, já eða athyglin sem líkami óléttrar konu fær. Sérstaklega svona á lokasprettinum. Það er eins og að það sé skotleyfi á útlit óléttra kvenna. Fáir hika við að segja sína skoðun á stækkandi ummáli þeirra. Sjaldan eða aldrei hef ég verið jafn meðvituð um útlit mitt. Meðvituð um kúluna sem því miður gengur lítið að reyna að klæða af sér núna. Ég get hins vegar ekki gert upp við mig hvort mér finnist þessi athygli þægileg eða ekki. Auðvitað er gaman að heyra úr öllum áttum að maður líti vel út eða að maður sé nettur, beri þetta vel og svo framvegis. Það er alltaf gaman að fá hrós og ekki síst núna þegar sjálf spegilmyndin kemur manni spánskt fyrir sjónir. Svo eru það bannorðin „myndarleg“, „blómstra“ og „stór“ sem fá mann til að glotta vandræðalega og gott ef ekki rúlla augunum smá í leiðinni. Það er þunn lína milli þess að hrósa og hreinlega móðga, sérstaklega þegar um ræðir einstakling sem er með hormónasveiflur sem gjarna er líkt við jarðsprengjusvæði.