Ekki vera fávitar Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 17. júlí 2013 07:00 Ég var á tónlistarhátíðinni Eistnaflugi á Neskaupstað um síðustu helgi, en þar komu á annað þúsund manns saman til að misbjóða bæði hljóðhimnum og lifur. Já, og mála sig eins og lík. Þetta var í níunda sinn sem þessi vinsæla þungarokkshátíð er haldin og þeim fjölgar sífellt sem mæta austur til þess að drekka frá sér allt vit og hlusta á innlenda jafnt sem erlenda öskurapa leika listir sínar í Egilsbúð. Enginn tilkynnti nauðgun á hátíðinni og rímar það við tölur fyrri ára. Það er sorglegt að það teljist merkilegt, en staðreynd er það nú samt. Maður spyr sig þó hvers vegna Eistnaflugið hafi verið laust við þennan viðbjóðslega fylgifisk sumarhátíðanna alveg frá upphafi. Þungarokkarar eru allavega ekki betri en annað fólk. Þótt flestir þeirra séu vinalegir nördar eru rotin epli í málmkörfunni eins og öðrum. Líklegustu skýringuna á friðsældinni tel ég vera þá að forkólfar hátíðarinnar hafa alla tíð sent hátíðargestum þau einföldu skilaboð að ekkert rugl verði liðið: „Ekki vera fávitar.“ Sömu skilaboð hafa gestir fengið frá listamönnum sem komið hafa fram. Trommari Botnleðju gerði til dæmis stutt rokkhlé á tónleikum sveitarinnar í fyrra þegar einhverjar mannleysur þukluðu óboðnar á berbrjósta stúlku í áhorfendaskaranum. Ég man ekki hvað hann sagði orðrétt en skilaboðin voru skýr: „Ekki vera fávitar.“ Kynferðisofbeldi getur auðvitað átt sér stað á Eistnaflugi þrátt fyrir þetta, en líkurnar hljóta að vera minni á hátíð þar sem skipuleggjendur, tónlistarfólk og gestir taka sameiginlega afstöðu gegn fávitaskap. Kannski þurfti ekki trommara uppi á sviði til að stöðva þukl í ár, heldur vel vakandi tónleikagesti í þvögunni. Nú er hátíðin yfirstaðin en nokkrar árlegar sumarhátíðir eru eftir, þar á meðal sú langstærsta. Ég vona að skipuleggjendur þeirra taki hina líkmáluðu og leðurklæddu sér til fyrirmyndar og sendi þessi einföldu skilaboð til sinna gesta (og allir saman nú): „Ekki vera fávitar.“ Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Haukur Viðar Alfreðsson Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Svartir föstudagar í boði íslenskra stjórnvalda Haukur Guðmundsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun
Ég var á tónlistarhátíðinni Eistnaflugi á Neskaupstað um síðustu helgi, en þar komu á annað þúsund manns saman til að misbjóða bæði hljóðhimnum og lifur. Já, og mála sig eins og lík. Þetta var í níunda sinn sem þessi vinsæla þungarokkshátíð er haldin og þeim fjölgar sífellt sem mæta austur til þess að drekka frá sér allt vit og hlusta á innlenda jafnt sem erlenda öskurapa leika listir sínar í Egilsbúð. Enginn tilkynnti nauðgun á hátíðinni og rímar það við tölur fyrri ára. Það er sorglegt að það teljist merkilegt, en staðreynd er það nú samt. Maður spyr sig þó hvers vegna Eistnaflugið hafi verið laust við þennan viðbjóðslega fylgifisk sumarhátíðanna alveg frá upphafi. Þungarokkarar eru allavega ekki betri en annað fólk. Þótt flestir þeirra séu vinalegir nördar eru rotin epli í málmkörfunni eins og öðrum. Líklegustu skýringuna á friðsældinni tel ég vera þá að forkólfar hátíðarinnar hafa alla tíð sent hátíðargestum þau einföldu skilaboð að ekkert rugl verði liðið: „Ekki vera fávitar.“ Sömu skilaboð hafa gestir fengið frá listamönnum sem komið hafa fram. Trommari Botnleðju gerði til dæmis stutt rokkhlé á tónleikum sveitarinnar í fyrra þegar einhverjar mannleysur þukluðu óboðnar á berbrjósta stúlku í áhorfendaskaranum. Ég man ekki hvað hann sagði orðrétt en skilaboðin voru skýr: „Ekki vera fávitar.“ Kynferðisofbeldi getur auðvitað átt sér stað á Eistnaflugi þrátt fyrir þetta, en líkurnar hljóta að vera minni á hátíð þar sem skipuleggjendur, tónlistarfólk og gestir taka sameiginlega afstöðu gegn fávitaskap. Kannski þurfti ekki trommara uppi á sviði til að stöðva þukl í ár, heldur vel vakandi tónleikagesti í þvögunni. Nú er hátíðin yfirstaðin en nokkrar árlegar sumarhátíðir eru eftir, þar á meðal sú langstærsta. Ég vona að skipuleggjendur þeirra taki hina líkmáluðu og leðurklæddu sér til fyrirmyndar og sendi þessi einföldu skilaboð til sinna gesta (og allir saman nú): „Ekki vera fávitar.“