Bakþankar

Flugþrá

Haukur Viðar Alfreðsson skrifar
Líklega er ég með snert af einhverju heilkenni sem gerir það að verkum að ég fæ brennandi en handahófskenndan áhuga á einhverju ákveðnu. Ég hef safnað frímerkjum af miklum móð, sökkt mér í erótískar glæpamyndir gerðar á Ítalíu á áttunda áratugnum og eytt sólarhringum í að byggja líkön af byggingum úr gifsi. Nýjasta dellan veldur mér hins vegar nokkrum áhyggjum.

Eitthvað gerðist í vor sem vakti hjá mér áhuga á flugvélum. Það er svo sem ekki óalgengasta della sem þú finnur, en miðað við það að ég kann ekki einu sinni að mæla olíu á bílvél átti ég seint von á því að ég fengi flugdellu. Reyndar er kannski full djúpt tekið í árinni að kalla þetta flug-„dellu“. Þarf maður þá ekki að eiga flugvél og kunna að fljúga?

Nei ég hef eytt tíma mínum á Wikipedia og Youtube, horft á kvikmyndir sem gerast um borð í flugvélum og lesið fjölmargar rannsóknarskýrslur um flugslys. Því fer fjarri að allar þessar upplýsingar nái að festast og ég á langt í land með að verða einhver Ómar Ragnarsson. En ég veit til dæmis muninn á fartíma og flugtíma og skil næstum því hvernig flugriti virkar.

Af hverju er ég að segja þér þetta? Jú, ég er að byrgja brunninn áður en barnið dettur ofan í hann. Fari ég að gera mér einhverjar grillur um að læra að fljúga vil ég að vinir mínir og velunnarar stoppi mig og neyði mig til þess að lesa þessi orð: „Haukur, þú ert gleyminn, skjálfhentur og með ömurlegar fínhreyfingar. Þú átt ekkert erindi í flugstjórnarklefa neins staðar. Aldrei. Þú kannt varla að keyra bíl og ef eitthvað kemur upp á er viðbragðstími þinn afleitur. Ertu síðan búinn að gleyma því að það hefur tvisvar sinnum liðið yfir þig í millilandaflugi?“

Þið hin sem þekkið mig ekki getið verið alveg róleg. Ja, allavega þar til þið heyrið flugþjón kynna mig sem flugstjórann ykkar til Tenerife.






×